po 30-tce

anmario

A jak okaże się, że w pojemniku, w którym się rozszerza jest chiński mur albo coś w tym rodzaju? Albo nie mur nawet tylko ruskie żołdaki z karabinami, którzy powiedzą "Nie nada, dawaj nazad?".

Różnie, kurcze może być tam na krańcach Wszechświata, które nie wiadomo gdzie się rozszerzają. W innym Wszechświecie? Może i tak... No, ale ten inny to sama próżnia czy może i tam są jakieś galaktyki? Może nawet pćmy i murki?

Są na świecie rzeczy, o których nie śniło się żadnym fizjologom. Ale my i tak wiemy swoje, nie?

W2

anmario

Z całym szacunkiem, ale to straszny bełkot, niestety. Jak się rozszerza to musi mieć jakieś miejsce na to rozszerzanie. I tej prostej implikacji nie zmienią żadne superstruny,ani pięcio- (jak świat Kaluzy, zachęcam do zapoznania się z jego teorią) ani jedenasto- ani nawet pięćset- wymiarowe.

Teza o stworzeniu świata w ciągu siedmiu dni jest dużo lepiej uargumentowana. Think

nudziarz

Kilo OK

Zawsze mnie zastanawia:
Co fizycy sądzą o tym co jest poza naszym Wszechświatem, a w zasadzie na jakiej podstawie?
Jak fizycy tłumaczą co było przez Bing Bangiem.
Czy to nie jak z teoriami, że gwiazdy to dziury w sferze dookoła Ziemi?

Podobnie mnie zastanawia, jak trzeba mieć sprany mózg, by odrzucać badania/pomiary kwestionujące teorię globalnego ocieplenia, przez emisję CO2.

Kilo OK

ribka_pilka

W2

W2

W2

anmario

l

W2

W2

Dopadłem Ciebie! usunąłeś swój post, ale wcześniej go skopiowałem. Dlaczego je usuwasz, bo już wielokrotnie tak robiłeś? Twoje posty są na wysokim poziomie intelektualnym.

Formalny

Jako założyciel tematu, bardzo proszę o powstrzymanie się od osobistych uwag w stosunku do kogokolwiek. To sprowadza fajną dyskusję na niepożądany poziom.
______________________________________________________

Wracając do tematu, chciałbym powiedzieć, że jako fan wspólczesnej nauki, starający się w miarę nadążać za aktualną wiedzą, jestem pewien tylko jednego. Obserwacja najnowszych trendów w fizyce - tej najszerzej rozumianej oraz astronomii wskazuje jednoznacznie, że im większy postęp w tych gałęziach nauki, tym mniejsza pewność siebie naukowców. Pojawia się sporo teorii naukowych, takich jak np. "modna" teoria strun, ale wszystkie podlegają intensywnej dyskusji, a przestały być uznawane za stałą cegiełkę fundamentów interpretacji tego świata, który obserwujemy.
W astronomii pojawiają się odkrycia obiektów, które - jak to astronomowie określają z przymróżeniem oka, nie mają prawa istnieć. Coraz doskonalsze przyrządy badawcze, rejestrujące wielkości fizyczne z nieosiągalną jeszcze niedawno precyzją. Mamy więc najnowsze teleskopy wysyłane na orbitę oraz te naziemne, rejestrujące promieniowanie z ogromną czułością i w spektrum, które było wyłącznie marzeniem starszych pokoleń nakowców. Mamy urządzenia, potencjalnie przynajmniej mogące zarejestrować hipotetyczne jak dotąd fale grawitacyjne, przelot neutrin i innych cząstek - łącznie z tymi, które istnieją dotąd "na papierze". Mamy potężne urządzenie badawcze jakim jest niewątpliwie LHC w CERN, a planowana jest budowa znacznie większego - VLHC według koncepcji Michael Peskin'a ze SLAC National Accelerator Laboratory. Nie chodzi przecież w tym rodzaju eksperymentów tylko o znalezienie samej cząstki Higsa, ale o cały tzw. "mechanizm Higgsa", który pomimo opinii o poprawności, jest traktowany jako uproszczenie.
Z drugiej strony, wielu naukowców tworzy tzw. Little Science i przy pomocy prawie "chałupniczo" budowanych urządzeń (patrz Układ do pułapkowania optycznego MOT), uzyskuje bez miliardowych nakładów wyniki ważne - odpowiadające niektórym uzyskiwanym np. w LHC. Dotyczy to prac prof. Antona Zeilinger |(Wiedeń), Marka Żukowskiego (Gdańsk), prof. Kjaergaarda (Nowa Zelandia) i wielu innych. Jak rzadko w przeszłości, obecnie badania w astronomii zazębiają się "ziemskimi" badaniami fizyków.
Największym odkryciem naszych czasów jest to, że nie należy żadnej teorii naukowej traktować jako ostateczną, ale tylko jako wskazówkę, w którym kierunku prowadzić badania, które tę teorię skorygują, zmarginalizują lub przewrócą do góry nogami. Jak się okazuje, we współczesnej nauce, każda odpowiedź na zadane pytanie, powoduje powstanie co najmniej dwóch następnych pytań. Prawdziwych współczesnych naukowców można poznać po pokorze z jaką traktują swoje osiągnięcia. O wiele lepiej mieli naukowcy żyjący sto lat temu, których pewność siebie w połączeniu z autorytetem powodowała, że ich opis świata był uznawany za pewnik nie podlegający dyskusji. Mój znajomy fizyk większość swoich analiz zaczyna od trzech literek "wow". Nie jest to wyraz jego entuzjazmu, lecz u niego to skrót: "według obecnej wiedzy". Twierdzi, że to pomaga pamiętać o konieczności zachowania rozsądku...

Możnaby dojść do wniosku, że obecnie postęp w nauce, to synonim wzmożonej pracy wywołanej brakiem pewności co do prawidłowości nawet najatrakcyjniejszych teorii.
Tym, którzy potrzebują prostej i jednoznacznej wizji świata od momentu jego powstania oraz nie lubią zadawania pytań, w zasadzie wystarcza Biblia... (to nie jest kpina!)

Formalny

Jako ciekawostkę "dorzucę" pytanie jakie całkiem poważnie zadał jeden z młodych fizyków nie ograniczonych schematami myślowymi. Pytanie jest tak szokująco oczywiste, że aż zdumiewa.
Wszystko wskazuje na to, że wszystkie istniejące cząstki, posiadają swój symetryczny odpowiednik. Łączy się to w pewnym sensie z symetrią zjawisk fizycznych. Pojawia się pytanie. Jeśli nanosimy na oś współrzędnych temperaturę zera bezwzględnego i rysujemy zwrot w kierunku dodatnim, to zgodnie z zasadą symetrii zjawisk można założyć, że istnieją temperatury ujemne. Jakie znczenie fizyczne miałby taki stan materii i jakby się ujawniał?
(proszę nie odpowiadać, że to proste - chyba, że ktoś ma gotowe rozwiązanie i jest kandydatem do Nobla...

)