po 30-tce

szb

Storytellers bo taki koncert miał kiedyś Dave Matthews a dzisiaj się dopełniło.

Dzisiaj Dziadek mojego małża podpytywany przez swojego syna o korzenie rodzinne zaczął sypać z rękawa opowiadaniami i ...

1.
Wioskę dalej Niemcy podczas II wojny światowej zabili Janka Szewczyka, jego żonę i psa. Zakopali ich obok chaupy i poszli dalej. Dziecko w kołysce zostawili bo "pewnie nie zauważyli i jego szczęście".

2.
"... no i ochrzcili ją na Mateusza a potem na drugie dali jej Marysia". Jak to dziewczynce dali na imię Mateusz?! - zaśmiewając się spytałem.
Bo to był taki pijak w sumie ten Jachim i pił ze swoim kumem. No i te kumy tak piły. Jak się okazało, że jego żona urodziła to on poszedł zobaczyć do chaupy. Zobaczył, że dziecko jest zdrowe i takie nabite jak tłuczek. No to nie inaczej jak chłopak tylko. To dali mu na imię Mateusz. Tak po pijaku.
Pojechali chrzcić. Te dwa kumy i babka "chrzcicielka". No żeby dopilnować wszystkiego. Kiedy ksiądz zapytał jak dajemy dziecku na imię Jachim powiedział - Mateusz!!! (bo pijany cały czas prawie)
I wtedy babka zaczęła się dusić bo miała padaczkę.
A tylko Ona wiedziała że to jest dziewczynka.
(potem jak się babka chrzcicielka ocknęła) ... ksiądz nie mógł nic potem zrobić. Powiedział że to już nie można zmienić. I dał jej na drugie Marysia.
I tak zostało. Mateusz-Marysia.

3.
A taką Żydówkę ładną też tutaj chowali a esesmani ją znaleźli i na szyję zawiązali jej sznur i ciągnęli na sądy przez całą wieś. A taka ładna była, śliczna ...

4.
A kiedyś przywieźli całą ciężarówkę kobiet do lasu i rozebrali je do naga. Nagusieńkie całe i mówił Alojzyk, że " takie cycki miały ładne i pełne takie te piersi miały, uda nabite". A potem Niemcy je zabili a oni musieli spalić te ciała.
To były harcerki!!! - (przypomniał sobie Jacek, przerwał Dziadkowi). Pamiętam to, ktoś mi mówił.
Alojzyk mówił, że jak się te ciała paliły to się tak wyginały i ruszały. Bo to się paliło to wszystko i dlatego.

cdn?

stara_reklama · Gość

yapp

szb

No tak, zgadzam się z Wami stąd ten temat. Ci opowiadacze to chodzące skarby. Takie same rzeczy dzieją się i dziś.
Ale tematyka nie musi być tutaj wcale smutna.

Mój przyjaciel z kolei przyznał się kiedyś, że jego dziadkowie (albo pradziadkowie) wracając skądsik podczas zawieruchy zimowej zgubili wujka. Pomijam fakt, że wujek był paromiesięcznym dzieckiem.

No cóż. Wiecie jakie były wtedy zimy na wsiach.

( Think

to chyba też nie było wesołe)

Jak będę miał możliwość to dowiem się czegoś więcej o relacjach dwóch braci. Jednego - żołnierza AK, drugiego Armii Ludowej.
Jednym z nich był ojciec mojego ojca Pray

Kubuś73

Moja, nieżyjąca już Babcia opowiadała mi godzinami o swoim pobycie na robotach w Niemczech.Najzabawniejsze jest to, że porównując to z późniejszymi losami mówiła o tym czasie jako o najlepszym okresie w jej życiu.Trafiła bowiem daleko na zachód Niemiec,gdzie faszyzm tak bardzo się nie zakorzenił i w miejscowości był tylko jeden, młody faszysta ale reszta patrzyła na niegi i traktowała go jek głupka.Potem przyszli Amerykanie,wyzwolili Babcię i powróciła do kraju.

szb

Aproxymat

Coś w tym jest, dziadek kolegi został wcielony do Wehrmachtu przymusowo i trafił do Włoch, ale tam przebywał daleko za frontem, w ciepłych i pięknych okolicach, z niezłym wyżywieniem, traktuje wspomnienia z wojny do dziś jak wspomnienia z długich i całkiem przyjemnych wakacji...

Mój dziadek uciekł z rodzinnej wioski, ponieważ Niemcy zaczęli pacyfikować okolice w odwecie za akcje partyzanckie. Nie miał wyjście, przyłączył się do partyzanckiego oddziału, miał wtedy 16 lat. Nigdy nie chciał opowiadać za dużo o tym okresie, twierdził, że takiego koszmaru nikomu nigdy nie życzy.
Dopiero od innych członków rodziny dowiedziałem się o paru epizodach dziadka z tamtych czasów. Kiedy jego oddział wycofywał się z jakiegoś zamykającego się okrążenia, partyzanci schwytali Niemca - młodego radiotelegrafistę, przesłuchali jeńca ale nie chcieli go zabierać ze sobą ani nie mogli go wypuścić, żeby nie zdradził trasy ich marszu, więc do rozstrzelania tego Niemca wyznaczyli dziadka. Dziadek był przerażony, Niemiec był przerażony. Może byli w tym samym wieku, dwóch nastolatków rzuconych w odmętach wojny przeciw sobie. Szli przez las i obaj płakali, nie rozumieli swoich języków nawzajem, dziadek puścił go wolno, nie przyznał się, że go nie zabił. Po wielu wielu latach, kiedy dziadek już dawno opuścił tamte strony, zawitał tam starszy Niemiec, szukając kogokolwiek, kto mógłby mu pomóc odnaleźć dziadka, niestety, chyba nie spotkali się już po raz drugi...

animavilis · Gość

Moja prababcia działała w AK, dziadek był jeńcem obozu niemieckiego. Kiedy żyli byłam za młoda i za mało zainteresowana, żeby ich o to pytać, teraz mam garść różnych dokumentów z tamtego okresu i jestem za mocno osadzona w teraźniejszości i zbyt poganiana czasem, aby poświęcić im taką chwilę uwagi, na jaką zasługują.

lulka

Moi dziadkowie pochodzą z Ukrainy. Babcia wyszła za mąż za Polaka, a jej dwie siostry za Ukraińców.
Przed wojną na wsi Polacy i Ukraińcy żyli w dobrej komitywie, ale gdy wybuchła wojna Ukraińcy stali się największymi wrogami Polaków.
Jedna z sióstr ukrywała babcię z trojgiem maleńkich dzieci w piwniczce w sadzie (najstarsze miało cztery lata, najmłodsze kilka miesięcy). Ukrywała ich także przed swoim mężem więc bała się dodatkowego ryzyka i jedzenie babcia musiała zdobywac sama.
Babcia w nocy zbierała, a często też kradła jedzenie. Pewnej nocy zakradła się do niemieckich magazynów i ukradła worek cukru (pięć kilo). Złapali ją na tym. Rano wraz z innymi Polakami prowadzono ich niewiadomo dokąd. Babcia szła wolno i coraz bardziej przybliżała się do końca konwoju. W ten sposób zrównała sie niemal z młodym Niemcem, który ten konwój pilnował od tyłu. Zaczęła płakać, prosić by ją wypuścił bo w piwnicy zostawiła troje małych dzieci, które umrą z głodu.
Kazał jej stanąć, a jak zostanie z tyłu ukryć się w przydrożnym rowie.
Przeżyła, jak również mój tata i dwie ciocie.

Kubuś73

Kubuś73

lulka

Mam nadzieję Kubuś, że wojenne losy naszych rodzin nie spowodują, że staniemy po przeciwnych stronach barykady.

animavilis · Gość

Mam typowo ukraińskie zakończenie nazwiska, a dziadek od strony ojca urodził się w Parczewie. Jednakże rodzina z tej strony od lat raczy mnie historią o ojczymie dziadka, który miał nosić to nazwisko, bowiem o ile obie rodziny [od strony matki i ojca] nie miały ze sobą wiele wspólnego i nie bardzo za sobą przepadały, o tyle cechowała je wyjątkowa zgodność w kwestii dyshonoru, jakim byłoby posiadanie w rodzinie Ukraińca. Osobiście uważam, że historia ta nie jest prawdziwa i ma służyć zatuszowaniu niechlubnego pochodzenia dziadka, co akurat w niczym nie wpłynęło na fakt, że mam zdecydowanie pozytywny stosunek do naszych wschodnich sąsiadów i swojego czasu nawet dość intensywnie zajmowałam się poznawaniem ich języka i kultury. Poniekąd z przekory.

Kubuś73

szb

Dodając do tego fakt że dziadek z babką Zabużaninami byli a ja do Lwowa mam niedaleko i Weronika Marczuk Pazura mnie się podoba to tego ... coś w tym jest Think

Apro - ten Niemiec ... to okazało się że człowiekiem był jednak. Piękny wątek możnaby w filmie jakimś ...

Anima - póki można coś ... trza to spisać.

Kubuś73

szb

livia

A ja nie lubię tych historii, powodują one, że człowiek czuje się czemuś winny (brak czasu na analizę, byliśmy za mali żeby pytać a teraz już nie ma kogo itp.), do czegoś zabowiązany (należy szukać jakiś rodzinnych historii, ustosunkować się do nich, a co jeśli dziadek był faszystą, lub komunistą a babcia była utrzymanką niemiecką???).

Trzymają one nas a wręcz cofają, utudniają podążanie na przód do osiagania, do rozwoju. W życiu najważniejsza jest przyszłośći to co przed a od tego co za należy się uwolnić.

I proszę mnie źle nie zrozumieć, nie mam nic przeciwko pamięci jako takiej, znamy historię i z szacunkiem lub nie się do niej odnosimy.
Ale słuchanie lub czytanie takich historii, rozpamiętywanie ich, zadawanie sobie mnóstwa pytań "dlaczego?", "czy dobrze zrobili?", "jak ja bym zrobił ?"- nie jest w żaden sposób konstruktywne!!!!

Wiem, wiem wielu podniesie wielki kszyk, bo tak nas uczono w domu, w szkole, w kościele i ta makabryczna historia jest nam zapisana w testamencie!!!

Tyle że to przeszłość a nam trzeba zyc przyszłością

Kubuś73

i to "w zasadzie" mówi wszystko.Historia pokazuje,że 90% mieszkańców tego kraju na codzień miało w dupie swoją ojczyznę(od sejmików szlacheckich poczynając a na prywatyzacji kończac) dopiero,jak dochodziło do sytuacji ekstremalnych np.najazd Niemców 1939 wszyscy zbierali się do kupy i lecieli prać wroga.Tyle,że to nie jest patriotyzm a strach przed utratą własnosci.

Kubuś73

To Livia musisz wyjechac z Polski, bo tu żyje się przeszłoscią i drapaniem ran.Takie hobby narodowe