po 30-tce

lulka

Czasami rodzi się we mnie jakiś głód życia, nie znana tęsknota za spełnieniem się w innych rolach, smakowanie ciała i duszy jeszcze nie poznanej. Odkrywać trzeba do końca.

Dzisiaj jakimś cudem dojrzałam stopkę Zwyrolla. Mam nadzieję, że się nie obrazi iż sobie ją na potrzeby tego topiku wypożyczyłam?

Jest we mnie taki głód. Wprost niesamowity.
Nie zawsze, ale od jakiegoś czasu nie mogę się go pozbyć.
Coś chciałabym zmienić - drastycznie.
Dręczy mnie ostatnio przekonanie o takiej wszechogarniającej nudzie, bezsilności, o braniu udziału w czymś co przestało mi się podobać.
Najgorszy jest brak pomysłu na zmianę. To nawet nie chodzi o brak odwagi.
Tylko co robić? I gdzie?
Czuję jak tracę dystans - do siebie, do tego co wokół...

Nie bardzo wiem jak to wyrazić - jedno wiem. Nie chcę lub nie mogę się z tym uporać.
I wiem, że urlop nie pomoże.

Macie tak czasem?
Jak temu zaradzić nie porzucając wszystkiego, nie zasypując za sobą ścieżek itd. itp?

lulka

Aaaaa...I zapomniałam dodać, że topika nie będę prowadzić (bo misie nie chce). I że może być o różnych stopkach - nie tylko o tej Rolki.

letnisztorm

W twojej stopce podoba mi się okreslenie tyłeczek

lulka

Taaak...Przemyślę ten tyłeczek i od dziś będę mówić np. "Mój mars schudł o całe dwa centymetry po tym jak pokonałam tydzień temu trasę rowerową "Lublin - Kazimierz Dolny".

letnisztorm

animavilis · Gość

letnisztorm

Wolę nawet nie mysleć o tym że tak myślę.

zwyroll3

heh wrogiem świadomej samorealizacji z pewnoscią są stereotypy narzucone przez kulture i społecznosc w jakiej sie wychowujemy [nawet bedąc dorosłym człowiekiem].
Czyz nie trudniej jest rzucic prace, sprzedać mieszkanie i wyjechać na stałe do np. Hiszpanii bo tak właśnie chce, majac wpojone od małego ze własne 4 kąty , samochód to gwarant spokoju i bezpieczeństwa ???
A przecież tam tez żyją ludzie i radzą sobie i to całkiem nienajgorzej

slepa i brzydka

byc moze pamietacie w jakim ja bylam impasie na przelomie 07/08. to byly ohydne czasy, jednak minely (mam nadzieje bezpowrotnie). znalazlam wtedy wokol siebie wiele przyjaznych mi osob, gotowych wesprzec mnie chocby dobrym slowem, wiele z tych slow padlo wtedy wlasnie tu, na forum. wtedy sie udalo w ciagu trzech miesiecy calkowicie przemienic moje zycie. stalam sie kims innym zawodowo, a jak widac po moich postach, ta sfera zycia jest dla mnie bardzo istotna. teraz idzie juz zdecydowanie lepiej, nowe plany powstaja na biezaco i mam zarowno sily jak i srodki na ich realizacje. przyznaje jednak, ze bylo to mozliwe dzieki jednemu telefonowi, od znajomego, ktory nawet pewnie nadal niezdajac sobie z tego sprawy, wyprowadzil mnie na prosta. dal mi wedke, po kilka miesiacach stac mnie juz bylo na sieci, a teraz czuje sie tak, jakbym posiadala cala przetwornie. zycie prywatne tez odmienilo mi sie praktycznie z dnia na dzien pod wplywem jednej osoby. wiele zawdzieczam swoim rodzicom, np. sile we wlasne zamierzenia i umiejetnosc do wykorzystywania szans... moznaby pomyslec, ze jestem kims tylko dzieki innym i zasmiac sie na moim losem, bo byc moze bez innych bylabym nikim, ale po chwili zastanowienia wielu z nas dojdzie do wniosku, ze w wiekszym lub mniejszym stopniu itniejemy dzieki innym i dla innych, bez ich wsparcia, impulsu lub chocby tylko obecnosci, po prostu nic by nam sie nie chcialo. szukac ludzi trzeba, szukac.

lena

lulka

Malena

W "Muzeum Wyobraźni" Łysiak opisuje "taki kuter"...
>>
- Wiesz, mam piećdziesiąt lat, osiągnąłem już wszystko, dzieci są dorosłe... Jeszcze czas, żeby... W zeszłym roku, w Ustce, widziałem na brzegu kuter, był do sprzedania. Wiesz, taki kuter...

Wiem. Jutro pojedzie się po ten kuter. Dzisiaj jest jeszcze konferencja i trzeba odebrać maszynkę do golenia z naprawy, ale jutro... Nie, jutro trzeba lecieć do Paryża na sympozjum miedzynarodowe, potem podpisać umowę z Algierczykami i po drodze do domu zawadzić o Macedonię, gdzie nasi prowadzą prace konserwatorskie. Więc za dwa tygodnie, ale przedtem należy oddać artykuł do "Ochrony zabytków" i... jest jeszcze kilka pozycji w notesie. Powiedzmy za miesiąc... Dzisiaj zaś, zanim sen zmroczy myśli, będzie można pod zamkniętymi powiekami sprawdzić bębenek, zapiąć sprzączkę paska od kabury pod ramieniem i wejść na kuter.
>>
Taki kuter. Właśnie...
Kiedyś na pewno. Nawet jeśli nie mi pisane to "kiedyś".

zwyroll3

jestem po Ciebie za 3 godziny

musze tylko po śpiwór pojechac

Blue_Light_Colorz_PDT_02

lena

bosska

lulka

Ot, Malena mnie rozgryzła!

Tyle tylko, że ja by chciała żeby jutro było dziś.

A do pięćdziesiątki to mi jeszcze daleko. Widocznie jestem nad wyraz rozwinięta (emocjonalnie i kulturowo

) i takie dylematy dopadły mnie wcześniej.

Blue_Light_Colorz_PDT_02

animavilis · Gość

bosska

Mii

lulka