po 30-tce

Tina

na zly dzien, albo stres dobry jest tez sport,

ja dzis bylam z przjaciolka na power plate, potem poszlam na basen poplywac, gdzie tez sie na sloneczku opalalysmy.
a potem zjadlysmy saltke z wolowinka i WTEDY - poczulam sie taka wolna od wszytskich zmartwien, bo zupelnie odprezona, no i szczesliwa

Seeni

trzeba sobie zrobić dobrze. Jak- to juz kazdy najlepiej wie sam.

EMES

zgredziora

letnisztorm

Zgredka, trochę mnie mdli jak tak Ci się trzęsie Sick

zgredziora

Teraz lepiej? Tongue out (1)

Formalny

letnisztorm

Te podrygi są w porządku, wcześniej było gorzej . Not talking

lulka

Ja święcie wierzę w pechowe dni.
Pray

Jak z rana zdarzy mi się coś niemiłego to żadne pozytywne myślenie nie pomaga. Not talking

I bynajmniej nie chodzi mi o zbitą szklankę (bo co drugi byłby pechowy) czy przydeptanie kota.
Najczęściej sygnałem, że dzień będzie pechowy jest niemiły telefon.
Wtedy koniec - od razu postanawiam, że tego dnia nie załatwiam żadnych ważnych spraw. Nawet obiad gotuję taki żeby nie mógł się przypalić, choć w pechowym dniu to i rosół zdarzyło mi się spalić.
Biorę więc na przeczekanie, jestem czujna i staram się nic nie robić, z nikim nie gadać i nie podejmować decyzji.
Choć jest jakiś sens w tym pozytywnym myśleniu o którym wspomina Formalny...

Kilka dni temu bardzo szczęśliwa wsiadłam do samochodu z samego rańca. Przede mną super rozrywkowy wyjazd więc oscylowałam w granicach euforii. Miałam po Kogoś wstąpić w Warszawie.
Na podwórze do tego Kogoś wjeżdża się taką wąską uliczką, ale zastawił ją samochód, który zabierał inny samochód - chyba po jakiejś stłuczce.
Żeby się przecisnąć musiałam lewymi kołami zahaczyć o chodnik.
Nagle słyszę wrzask, jacyś faceci machają rękami i pokazują żebym się zatrzymała.
Przemknęło mi przez głowę, że pewnie kogoś przejechałam, choć zdążyłam jeszcze pomyśleć, że ten ktoś plaskaty musiał bardzo być bo nawet nie poczułam.
d'oh!

Zatrzymałam się, wysiadłam, a koło mnie wyrósł policjant mówiąc, że przejachałam mu torbę.
Położył ją sobie na krawężniku. Ja biorąc zakręt nie byłam w stanie jej zobaczyć bo na zakręcie był zaparkowany samochód.
Strasznie się ten policjant żołądkował, a ja na początku nawet miła byłam.
W końcu się wkurzyłam, kazałam otworzyć tę torbę by sfotografować co ja mu tam zniszczyłam. Okazało się, że nic bo ledwie na nią zaczęłam wjeżdżać jak Ci faceci już mordy darli.
W końcu stanęło na tym, że musi sobie ten policjant zanieść ową torbę do czyszczenia. Tak mnie to wszystko wq....o, że powiedziałam niech mnie spisuje bo ja nie mam czasu na pierdoły bo wyjeżdżam i się spieszę.
Wziął dowód rejestracyjny i mnie spisał.
Pomyślałam sobie - no to będę miała przesrany dzień jak już tak z rana po tej torbie!
Postanowiłam jednak, że żaden policjant ani torba mi tego dnia nie popsuje. I było bajecznie!
Ale na tym nie koniec.
Wracam do domu po kilku dniach, a syn mówi, że nie chciał dzwonić żeby mnie nie stresować, ale ja mam jego dowód rejestracyjny, a on mój.
Ze dwa dni przed moim wyjazdem jeżdził moim samochodem bo swój odstawił do naprawy.
Potem mu się te dowody pomyliły i zamiast mojego dał mi swój.
Ten policjant spisał więc dane z jego dowodu.
I nawet go nie zdziwiło, że mam na imię Karol.

Teraz już wiem dlaczego ten dzień mojego wyjazdu nie był pechowy.
Po prostu spisali nie mnie, a mojego syna.

zgredziora

Wariatko, trzese sie jak nienormalna ze smiechu

lulka

Ha ha!
Ja juz wiem czego Ty się tak trzęsiesz.
Przeczytałam teraz topik kibicowski.

Ps. Ok. Przepraszam za off topa, już nie będę.

:hamster_smile:

Formalny

Grouse

A ja gdzieś przeczytałam:
"Za godzinę może stać się coś koszmarnego i przestaniesz się przejmować pierdołami"
Stosuję, działa.

Kewa

Tina

mam zly dzien... a raczej wieczor...

wlasnie doweidzialam sie , ze moja kolezanka, z ktora znam sie od 14 lat (chodzilysmy tu do Schule für Touristik) i z ktora utrzymywlam kontakt - zmarla w sobote na raka.

jestem w szoku.

a przemyslenia. to mam caly czas - na temat zycia i smierci...

ale nie chce zadnego sposobu na dobry humor...
popadlam w nastroj melancholijny i w takim chce dzis wieczor pozostac.

kasia_imig

współczuję, tino

agniecha

Aproxymat

Współczucie, Tino, to są zawsze cięzkie chwile. Niestety, taki smutek jest wpisany w ludzkie życie... i nic pewnie mądrego się na ten temat nie da powiedzieć, po prostu współczuję.