po 30-tce

Kasztanka · Gość

- Pani Aniu.... a co pani ma na szyi? Od czego to jest?
[zrastajaca sie na swiezo rana cieta na szyi, poprzeczna, dlugosc z 5 cm; zastanawiam sie - chyba po nozu, bo nie ma innych znakow]
- A to jest od mojego meza...
- Gdzies trzeba zadzwonic? Pomoc pani jakos?
- Nie, dziekuje, nie chce. Tyle sie teraz o tym mowi, ale ja nie moge.
- A dzieci nie moga pomoc? (babeczka ma 4 doroslych dzieci, na chwile obecna zostala sama z mezem w duzym domu)
- Kiedys, ten najstarszy rzucil jego (meza) na ziemie. Od tamtej pory jak syn przyjezdza, to jest taki milutki. A ja to jestem taka szmata dla niego - najlepiej jakbym sie nie odzywala, jestem glupia i nic nie umiem, do sprzatania i do roboty jestem... A ja tak sie ciesze, ze tutaj trafilam (babeczka sprzata, chociaz zycie miala bardzo barwne i zajmujace).
- czyli co? nic nie moge zrobi?
- Nie... lepiej nie, jakos moze jeszcze troche wytrzymam.

Rozmowa miala miejsce w piatek. Nic nie zrobilam, bo podstawowe pytanie brzmi - czy kobieta chce zyc z popierdolonym sadysta i psychopata? Czy mam prawo zrobic cos przeciw niej (w imie MOJEGO dobrze spelnionego obowiazku). Bo jakims dziwnym trafem mam przed oczami inna - ofiare ponad dwudziestoletniego znecania fizycznego (nieprzytomna pare razy po pobiciu zabieralo pogotowie, czasem z klatki schodowej) i psychicznego - zastraszona (wszystkim dookola opowiadala, jakiego ma cudownego meza), ktora po rozwodzie schudla ponad 20 kg i od pol roku placze w poduszke, ze maz jej nie chce...

Rozumiem, ze mozna byc uzaleznionym od oprawcy. Rozumiem tez, ze mozna byc na tyle chorym w tym uzaleznieniu, ze czlowiek nie chce nic z tym zrobic. I tlumacze sobie to tak, ze nawet jesli to nie szczescie w zyciu, to chociaz moze to wlasne miejsce? Think

Aproxymat

Istnieje z pół miliona opracowań uczonych psychologów na temat uzależnień ofiar od swoich oprawców i ...nic z tego nie wynika. Ja nie mam w tej chwili odpowiednich słów.

Garfield

Uważam, że pomimo sprzeciwu ofiary naszym psim obowiązkiem jest niesienie pomocy.

Na Twoim miejscu zawiadomiłbym odpowiednie władze. Jeśli nie chcesz aby Twoje dane były w zawiadomieniu to porozmawiaj z dzielnicowym, on może wszcząc sprawę z urzędu a Ty poterm możesz sie zgłosić jako świadek

illunga

Strasznie trudno wyrokować. Tym bardziej,że jak piszesz, masz przykład i w jedną i w drugą stronę.
Nie wiem, ale chyba na raze pozostaje tylko przekonywanie tej pani,że ten człowiek może jej w końcu krzywdę zrobić i, że nikt wtedy nie będzie mógł pomóc. Ale takimi małymi kroczkami może do czegoś się dojdzie. Albo inaczej- to ona musi do tego dojść.
Straszna jest taka,w sumie bezsilność. Bo człowiek widzi,że dzieje się źle, ale nijak nie da się tego zmienić bezboleśnie.

.

EMES

Garfield

Garfield

Kasztanka · Gość

Zanim zobacze klepsydre, to predzej bede widziala, ze do pracy nie przyszla. To, ze widze wiecej niz przecietny zjadacz chleba (moze tylko chce to zobaczyc?), nie upowaznia mnie do decydowania o czyims jak byc.

A bezsilnosc owszem, wykancza. Postanowilam porozmawiac z najstarszym synem. Nie czuje sie upowazniona do bezposredniej ingerencji.

illunga

Gary, ale zobacz-Kasztanka rozmawiała z nią i ona wyraźnie powiedziała,że nie chce. Może kobieta zwyczajnie się wstydzi,że takie coś,o czym teraz głośno wszędzie mówią, a co jest powszechnie potępiane-jej się trafiło Think

Albo...tak teraz pomyślałam- może ona sama się boi, ale gdyby ktoś na to zwrócił uwagę Think

Gdyby to "samo" i "przypadkiem" wyszło Think

Aproxymat

A nie uważacie, że to jest trochę podobny dylemat jak ten czy warto ratować samobójców? Bo w końcu dobrowolne życie z sadystą jest czymś w rodzaju próby samobójczej.

bea.ta

Wiesz Kasztanko ,ta kobieta zrobiła pierwszy krok, zaufała Tobie. Może to jest sygnał , że chce zmiany. Jak masz siłę i chęci,i zależy Ci ..... to zrób jej "pranie mózgu" , tak by decyzja o zastosowaniau jakiejś zewnetrznej interwencji wyszła od Niej a nie od Ciebie. Daj jej oparcie.Niech poczuje, że ma plecy, niech ma świadomośc tego, że ją wspierasz.Wydaje mi się, że to -juz -bardzo duzo, mieć obok Kogos na kogo mozna liczyć .

illunga

Może dlatego to takie...nie do końca jasne. Bo w pewnym sensie jest to włażenie z buciorami w czyjeś życie. Bez pewnosci czy ten ktoś sobie tego życzy czy dokładnie na odwrót. Ze wskazaniem na to ostatnie.

Kasztanka · Gość

Pracuje nad nia juz jakis czas. Ale rany na szyi sie nie spodziewalam.

bea.ta

Mati.

..zgłoszenie na policję to dla tej kobiety stumilowy krok, z którym wiąże się całkowita zmiana w jej życiu.. ludzie zwykle boją sie takich zmian, że sobie nie poradzą, brak im wiary w siebie, są bardzo delikatną materią.. Ona ma przed oczami pewno jakąś pustkę związaną z nieświadomością potencjalnych przyszłych zdarzeń, teraz przynajmniej wie jak ma i uważa, że jest w stanie to znieść.. wszystko inne wydaje się jej od tego gorsze... d'oh!

lęk potrafi "zabić" człowieka..
Jeżeli chciałabyś zareagować i złozyć doniesienie na policję (pominąwszy czy ta pani zechce, czy nie..czy masz do tego prawo czy nie) powinnaś chyba liczyć się z tym, że na tym Twoja rola się nie zakończy.. Moze ta kobieta obawia się, że zostanie całkiem sama z tym swoim problemem.. więc jakiekolwiek działanie to duże zobowiązanie w stosunku do niej..

Kasztanka · Gość

bosska · Gość

uzależnienie psychiczne to jak nałóg. człowiek nie chce, nie wierzy, że może być lepiej. jest słaby psychicznie i zbyt mało ma wiary w swoje możliwości. zbyt krytycznie się ocenia. jak ktoś ileś tam lat był zalezny od kogos innego - np. finansowo - i przez ten cały czas słyszał, że jest zerem - po jakimś czasie sam tak siebie spostrzega. i nie wierzy, że bez "opiekuna" można żyć ianczej, lepiej.
kiedyś nie rozumiałam takich ludzi. teraz staram się wczuć w ich skórę. i choć zawsze myślałam, że mam całkowicie odmienną naturę, obecnie nie jestem tego taka pewna.

zadziora · Gość

dla mnie ta sytuacja przedstawia się trochę bardziej skomplikowanie. kobieta mieszka z mężem sama w duzym domu. pracuje jako sprzątaczka. niezależnie jak jest przez tego męża traktowana, może taki układ daje jej poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa (paradoksalnie)? bo co by ona zrobiła w/ i z tym dużym domem bez męża? byłaby się w stanie utrzymać? ze swojej pensji sprzątaczki? inna rzecz. gdzie biurwa są te dzieci? czwórka dorosłych dzieci i nie mogą pomóc? nie mogą jej wziąć do siebie i odseparować od ojca sadysty?

.