po 30-tce

bea.ta

Pomyślałam o jeszcze jednym niekonwencjonalnym rozwiązaniu. Przydybać pana-kata w ciemnym zaułku i mu wpierdziel spuścić.
Tylko, że jak mu rączki wyzdrowieja może bić tą panią jeszcze mocniej...

Kasztanko pytasz czy masz /mamy prawo do wpierdzielania sie w czyjeś życie , i napisałaś również, że zobaczenie czegoś "złego" "nie upoważnia mnie do decydowania o czyimś jak być".
Mogłaś wiec nie pytać tej kobiety skąd ma to kuku, bo juz się wmieszałaś.
Mogłaś nie zapodawać tego tematu. Bo to kolejny krok w mieszanie się. Bo chyba szukasz rozwiązania a nie jedynie dziwisz się, że bywają kobiety mniej silne niż Ty.
Nie chcę Cię oczywiście urazić pisząc w ten sposób.
Jest jeszcze jedna strona medalu. Może Ty może nie wiesz jak jest do końca u nich w domu. Znasz jej męża? Byłaś kiedyś świadkiem sytuacji w której On zachowywałby się wobec niej tak , że wzbudziłoby to Twoje podejrzenia ?
Nie wiem, ale jeśli nie, to uwierzyłaś tej kobiecie na słowo. To ludzkie, tyle że....skoro nawet dzieci jej własne ...udają, że nic się nie dzieje to jest to zastanawiające.

Glus , dowody niby są a świadków brak, przecież nic nie wiadomo o tym, czy do tej pory był choć jeden sygnał tego, że ta kobieta jest krzywdzona. Policja, opieka chyba nie jest aż taka skora do interwencji bez wyraźnych oznak.
Zacięcie na szyi ???cóż..... , mąż powie, że zacięła się przy goleniu a kobieta w obecności męża i policji potwierdzi.
A osoba zgłaszająca cały incydent w swoich i w innych oczach wyjdzie na kretyna ( oczywiście możemy mieć to w dupie , bo to najmniej ważne).

I jeśli Ona sama nie dojrzeje do tego by złożyć skargę, to dobre intencje mogą się….bujać. No, chyba, że wyląduje w szpitalu w krytycznym stanie, ale nawet wtedy , tak jak twoja druga przykładowa Pani, może udawać, że „sama się pobiła”.

Sabina

.

Mati.

..uważam, że albo się mieszamy ale wtedy od A do Z z pełną świadomością konsekwencji i pełnym zaangażowaniem... do skutku..
..albo..... d'oh!

.. nie wiem.. wstrzymanie się od działania, też jest działaniem które nas wypełnia, ale żyjąc w rozdwojeniu do niczego nie dojdziemy.. będziemy się miotać i cierpieć ...Garfi ma rację, że 'nie dostrzegając' patologii cicho przyzwalamy na jej istnienie... odwracamy głowę, żeby nie widzieć, nie uczestniczyć w tym i nie nakładać na siebie 'potencjalnej' moralnej odpowiedzialności.. i często tłumaczymy to w sposób: 'to jej życie, jej sprawa...'.. Tak!!! to jej życie, ale nie tylko jej sprawa...

lulka

Tak czytam i myślę sobie - co z innymi bitymi kobietami, dziećmi gwałconymi córkami?
Skoro nie mozna zrobić nic wbrew ich woli to po co cała ta dyskusja społeczna o znieczulicy? Skoro na takie zachowania godzi się matka dzieci to jaka rolę w obliczu tego co tutaj zostało napisane może spełnić dobry sąsiad?

Nie znam się na psychologii, ale czy tę kobietę można uznać za zdrową?
Przecież nie wiemy co nią kieruje? Strach przed samotnością? A może strach przed tym, że sama sobie nie poradzi? W jednym i drugim przypadku jest to myślenie pozbawione sensu bo, gorzej jej już nie będzie. Choć pojmuję, że w jej mniemaniu jest zupełnie normalnie i może być tylko gorzej. A może ona boi się, że interwencja spowoduje, ze mąż będzie ja tłukł jeszcze bardziej?

Nie wiem co bym zrobiła.
Myślę jednak, że czułabym się fatalnie usprawiedliwiając siebie, że ja chciałam, ale ona nie chciała. Przecież nawet ona nie może zdjąć ze mnie odpowiedzialności za coś o czym już wiem?
Może jakiś psycholog dla tej pani na początek?
Może poinformowanie instytucji, która mogłaby pomóc bo wie jak się za to zabrać?

Zawsze w takich sytuacjach zastanawiam się co bym zrobiła gdyby spotkało to kogoś z moich bliskich? Też myślałabym, że nie mogę zrobić nic wbrew komuś mi bliskiemu? Pewnie rwałabym włosy z głowy i stanęła na uszach żeby to zmienić.

Nie, bierne milczenie bo ona nie chce nie jest dobrym wyjściem z sytuacji.

bea.ta

zadziora · Gość

Kasztanka · Gość

beata - z tego, co odebralam w czasie rozmow (i przyznam, ze malutkich manipulacji):
wyzalenia sie - tak, wspolczucia - nie.

Mii

Nie potrafię inaczej tego określić jak "sytuacja patowa"
Po trosze każdy z Was ma rację, ale co zrobić, żeby było "normalnie"?
Czy może nic nie robić?
A`propos...przypomiała mi się sytuacja kiedy to mój mąż w czasach młodzieńczych...razem z kolegami udali się do młodej kobiety celem "pouczenia" jej partnera, że bicie i maltretowanie istoty kruchej nie jest dobre, jakież było ich zdziwienie gdy owa kruszyna zrobiła im awanturę o wstawiennictwo twierdząc, że właśnie za to bicie kocha swojego dręczyciela...czyż to nie dziwne?

Mati.

fi · Gość

Sabina

lulka

king

Ta pani chyba została wychowana do postawy 'przepraszam, że żyję', stąd nie tyle nie chce przerwać swojej udręki, co nie chce kłopotać zarówno swoich dzieci, jak i obcych Kasztanek, i wmawia im, że da radę, nie jest tak źle itp. I pewnie jak pójdzie do spowiedzi, to dowie się rozmaitych bzdur np., że każdy musi nieść swój krzyż z godnością i za to czeka nas lepsze życie w niebiesiech

No i działa też zwykła blokada wstydu. Jak się zrobi afera i starego wsadzą do pudła, to cała okolica będzie miała o czym gadać przez dwa lata. Pewnie nieciekawie jest być pokazywaną palcami jako ta, co przez 10 lat dostawała regularne baty od starego, a od czci i wiary odsądzą ją te baby, które same dostają, ale nie mają odwagi się postawić.
Oczywiście sytuację można próbować rozwiązać, w porozumieniu z dziećmi przede wszystkim. Jeśli ona mówi 'nie chce', to trzeba drążyć kwestię: dlaczego nie chce?

Kasztanka · Gość

zadziora · Gość

king

Co da jakiekolwiek zgłoszenie jeśli nie jest elementem większego planu? Obawiam się, że nic poza poczuciem odbębnienia sprawy przez mimowolnych świadków, np. przez Kasztankę, acz nie zarzucam żadnych złych intencji. Fundamentem jest podjęcie decyzji przez tę kobietę, a decyzja nie jest o tym, czy pana będzie się nękać, uczyć, czy naprawiać, bo to nic nie da. Decyzja jest o tym, czy pani chce się owego pana pozbyć ze swojego życia. I to tak naprawdę jest problem, bo jeśli taką decyzję już podejmie, to jakieś 'zgłoszenie' tematu na policji, czy gdziekolwiek, to tylko element egzekucyjny podjętej decyzji, jeden z wielu oczywiście, obok działań wspólnie z dziećmi zapewniających doraźne bezpieczeństwo oraz działań prawnych odnośnie rozwodu z orzeczeniem winy i uzyskaniem prawa do majątku, czyli domu itp, itd., zapewniających długofalowe bezpieczeństwo. Ale to wszystko zależy tylko od jednego: czy owa pani zdecyduje się wykopać pana ze swojego życia. I w tym, w otwarciu jej głowy na decyzję, Kasztanka może upatrywać możliwości swojej pomocy, szukać psychologów, terapeutów, itp.

zadziora · Gość