po 30-tce

Seeni

I jak?????

Pasztet

Wolę to, niż wymuskane bździny Dohnala na przykład

flykiller · Gość

Seeni

A Michał Zawadowski?
np. to o pustce
można postawić tezę że
pustka nie jest

jaskrawo zostaje ty ja
i ten archipelag zdarzeń
które przyjęto nazywać istnieniem

zostaje garb który wciąż trzeba zaklinać
lekko ugniatać
nie popełniać błędu ucieczki
nie bycia
sobą

I żyje Angel

Kewa

lulka

Czasami dopada mnie jakieś słowo - w książce, w necie, w realu - jakiś dziwny czas, może hormony - siedzę noc, dwie i wyję czytając poezję.
To jest forma, która przemawia do mnie w sposób niezwykle wzruszający i dobitny - ale dwa, może trzy razy w roku.
Nie tęsknię za nią. Gdybym napisała, że jej nie lubię to bym skłamała.
Jeśli napiszę, że za nią przepadam też skłamię.
Jest - istotna, potrzebna, odczuwam nią innych, ale nie siebie.
Nie uczę się jej na pamięć, nie pamiętam konkretnych słów, ale pozostaje we mnie głęboko jako zrozumienie, odczucie - i jako takie często ją przywołuję.
Przybywa rzadko, jest tysiąc rzeczy ważniejszych od niej, a jednak w jakiś sposób opisuje mój świat - odczuciami.

Dlatego żadnego zacytowanego wiersza nie będzie.

LampionyZeStarychSloikow

annaliza

Nie bede specjalnie oryginalna, gdy napisze, ze i ja w czasach licealnych liznęłam Stachure. Do dzisiaj zreszta zostaly mi w glowie niektore fragmenty, ktorych uzywam pewnie w zupelnie innym konkteksie. Bardzo lubie np.: gdzie nie strzelisz, trafisz we mnie.

albo sie pomyliles, albo sam jestes pomylony. ( w sumie to nie wiem, czy to Stachura)

LampionyZeStarychSloikow

Neonek

Siekierezada albo Zima leśnych ludzi – powieść Stachury.

''I niech sobie będą wszyscy mądrzy ze swoimi rozumami, a ja z moją miłością niech sobie będę głupi.''

''Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej.''

No i:

,,Nie będziem my wydawać pieniędzy na jakieś majonezy.''

Angel

letnisztorm

Bardzo niepoprawny marzyciel z tego Stachury był Not talking

Introit

Chodź, człowieku, coś ci powiem
Chodźcie wszystkie stany
Kolorowi, czarni, biali
Chodźcie zwłaszcza wy, ludkowie
Przez na oścież bramy
Dla wszystkich starczy miejsca
Pod wielkim dachem nieba
Rozsiądźcie się na drogach
Na łąkach, na rozłogach
Na polach, błoniach i wygonach
W blasku słońca, w cieniu chmur
Rozsiądźcie się na niżu
Rozsiądźcie się na wyżu
Rozsiądźcie się na płaskowyżu
W blasku słońca, cieniu chmur
Dla wszystkich starczy miejsca
Pod wielkim dachem nieba
Na ziemi, którą ja i ty też
Zamieniliśmy w morze łez

A clip cudny http://www.youtube.com/watch?v=P_Ag5CTRxew

Kewa

flykiller · Gość

Seeni

Zasadniczo mam tak jak Lulka, tyle, że dodatkowo ja tę poezję czytam głośno a czasami w szale nawet uczę się czegoś na pamięć. I też mam kilka dni w roku, że mnie tak dopada. Czytam wtedy jak leci, bo nawet mam tego sporo w domu( najczęściej zakupy dokonane w ramach ohydnych wyrzutów sumienia, że w ogóle nie czytam poezji) W pracy mam taki zbiór wierszy dla zakochanych- przekrój poezji miłosnej przez wieki i czasami jak mnie najdzie też czytam głośno współpracownikom chociaż protestują a być może właśnie dlatego Think

W poezji zachwyca mnie nie tyle słowo w sensie treści jakie niesie, ale brzmienie, melodyjność, rytm.
Dlatego taki Pułka mało do mnie przemawia.
Chociaż nie wykluczam, że nie przemawia do mnie z powodu starości