po 30-tce

franek kimono

Nie gram w gry kompterowe, ponieważ boję się, że mogłabym się w nie za bardzo wciągać, ale ostatnio czytałam o Secend Life i bardzo mnie to zainteresowało jako nie tylko gra, ale i zjawisko czy przestrzeń społeczna, tworzona przez 3 miliony ludzi, firmy, a ostatnio nawet państwa (Szwecja).
Czy ktoś z Was zetknął się z tą grą i mógłby mi o niej i o swoich wrażeniach coś napisać?
Od czego dobrze jest zacząć chcąc sobie pooglądać, a może i zacząć brać udział w tej grze?

Aproxymat

Nie znam jej, choć trochę słyszałem. Ze wszystkich gier sieciowych pozostałem od lat wierny serii Battlefield, ale ponura prawda o grach tego rodzaju jest taka, że pożerają kolosalną ilość czasu, a szkoda mi go marnować... skoro jest tyle innych, realnych rzeczy do zrobienia. Większość gier sieciowych tworzy całe "przestrzenie społeczne". Jaras opowiadał kiedyś o Tibii, znam fanatyka World of Warcraft, który więcej spędza w niej czasu niż "in the real world"... A "Second Life" jest też takim właśnie tworem - ni to grą, ni to symulacją życia... Nie wiem czy chciałbym w nią się wciągać... Chyba nie...

Pasztet · Gość

Jakas spiskowa teoria mowi, ze ta gra to twor jakiejs sekty, ze uzaleznia itp. Jestem nawet sklonny w to uwierzyc, bo moja bliska kolezanka rozwiodla sie ze swoim mezem wlasnie dlatego, ze cale wieczory i noce spedzal grajac w jakas sieciowa gre i ich zycie zupelnie sie rozpadlo. Przy czym koles na zewnatrz wydawal sie calkiem do rzeczy, byl czlowiekiem towarzyskim, inteligentnym, mial dosc rzadkie ostatnio, renesansowe zorientowanie w wielu dziedzinach.

PS. Czasami wydaje sie, ze internetowe fora tez pelnia role takiej gry, tyle, ze maja prymitywny interfejs tekstowy, ale co ja tam wiem. Ostatnia gra komputerowa w jaka gralem to bylo International Karate II na Commodore i bylo to niemal dwadziescia lat temu (Slepa wtedy bawila sie lalkami i uczyla pisac w zeszycie w trzy linie)

franek kimono

Hej!
ja nie chcę grać ale fascynuje mnie to jako zjawisko: to że jest to gra która jest symulacją (?) życia.
Ciekawi mnie jak do tego podchodzą sami gracze. Czytałam np. że jacyś "ludzie" poznali się w Secend Life- zaprzyjaźnili, pokochali wszystko wspaniale, więc postanowili się pobrać, wtedy wyszlo na jaw, że za postacią kobiecą kryje się też mężczyzna - ten drugi jak się o tym dowiedział zerwał zaręczyny. Dla mnie to fascynujące jak ludzie podchodzą do tych tożsamości, na ile się z nimi indetyfikują, stapiają itp.
A propos tego, że to właściwie jest dużo więcej niż gra: ebay zabronił użytkownikom innych gier handlowania u siebie, z wyjątkiem SL ponieważ to nie jest gra rozumiana tylko jako "zabawa" i ludzie robią w niej prawdziwe interesy.
Z innych (nielicznych ciekawostek o jakich słyszłam lub czytałam) Szwecja jest pierwszym krajem którego ministerstwo spraw zagranicznych otworzyło w SL swoje biuro by promować wśród graczy kraj.
Tu chyba wyczerpuje się moja wiedza o SL, w każdym razie to wystarczy aby zastanowić się nad dalszą celowością rozróżnienia na życie i jego symulację

bobro

grałem w OGame i w końcu dostałem od żony ultimatum... nie dziwię/dziwiłem Jej się ani trochę

franek kimono

a jak sądzicie dlaczego to jest takie wciągające i nie da się tego dawkować na zasadzie pogram godzinkę?

bobro

nie da się... OGame była wciągająca bardzo bardzo, bo trzeba było pilnować floty, rozbudowywać się, rabować, palić, gwałcić... to wszystko wymaga czasu... siedziałem na tym w zasadzie cały czas, robiąc krótkie przerwy na spanie i na pracę... głupie...

melpomena

Starsi górale pamiętają (a Ślepa nie, ponieważ wtedy bawiła się lalkami i uczyła pisać w zeszycie w trzy linie albo wchodziła na stojąco pod szafę

) takie komputery amiga (a starsi to jeszcze atari, spectrum i elwro). Wtedy grałam w taką grę Settlers. Dochodziło do tego, że na noc zostawiałam włączony komputer, żeby mi wszystkich możliwych dóbr naznosili/wyhodowali. Wtedy miałam niezłą przerwę w życiorysie. Mniejszy, acz jak się dorwałam to czasochłonny wyłom zrobiły Simsy, Diablo, Baldursy i Baldursopodobne. Teraz na kompie mam dwie gry - tę którą przyuważyłam u Lulki na pulpicie i taki fajny tetris. Acha i pasjans standard, ale wolę prawdziwymi kartami go stawiać. I jest dobrze, ponieważ nawet jak coś zainstaluję to nie przepadam w wirtualnym świecie gier.
Z forum trochę gorzej

wawi

Mel.> czy Ty naprawdę musiałaś? no musiałaś wypominać atari i spectrum? [-X
Frania.>gry tego typu dosyć solidnie uzależniają.Nie jest to uzależnienie typu narkotyki, używki,sekty itp.-ale bardzo zbliżone.Zaczyna sie zazwyczaj zupełnie niewinnie,ale z każdym krokiem w grze sytuacja się rozwija,wymaga kontrolowania swojej pozycji,dochodów, strat...Graczy jest ogromna ilość i z różnych stron świata-wtedy, kiedy Ty idziesz spać- ktoś inny wchodzi do gry..czyli Ty nie możesz spać- bo ktoś inny miesza w Twoim wirtualnym życiu..przestajesz myśleć o życiu realnym-zaczynasz życie wirtualne-bo Twój mózg pracuje nad rozwiązaniami tam nie masz ,a właściwie zaczyna Ci być szkoda czasu na jedzenie i spanie, bo w grze ciagle coś się dzieje i musisz być na bieżąco,bo przegrasz...a nikt przecież nie lubi przegrywać- prawda?
daj sobie spokój, dla własnego dobra Angel

PS.>Atari NIE MOGŁY być tak dawno- bo je pamiętam Think

Ale Ślepej- nie pamiętam Blue_Light_Colorz_PDT_02

ani tego, jak się bawiła lalkami, czy uczyła czegoś tam... nie pamiętam...

Tolek_Banan

Tolek_Banan

A, i jeszcze w temacie - wszystkie tego typu gry (a takze gra w forum, jak zauwazyl Pasztet) nasladuja pewien wycinek reala, umozliwiaja nawiazanie kontaktow, wiezi, sympatii, jednoczesnie ukrywajac uczestnikow za maskami. Dla jednych to tylko zabawa, dla innych zabawa przeradza sie w nalog. Coz, dokladnie tak jak z seksem

animavilis · Gość

Aproxymat

Rozmawiałem z ludźmi grającymi po 7-8 godzin na dobę, codziennie. Większość niezbyt orientowała się już w "realnym" życiu. Rozmawiałem z "pr0gamerami" - osobami, które grają "zawodowo" (trudno to tak określić, w każdym razie walczą o nagrody i pieniądze w turniejach i wysokie miejsca w rankingach) - to samo, gra stała się dla nich czymś bardziej realnym od zwykłego życia. Jest to dosyć przygnębiające, być może spełnią się ponure proroctwa opisujące świat przyszłości z ludźmi przypiętymi na stałe do komputerów...

Pasztet · Gość

Juz to powoli sie ziszcza Aproxy.

Najsmieszniejsze jest to, ze LSD jest zakazane, a komputery podpiete do netu jakos nie

Kasztanka · Gość

Zdarzalo mi sie spac w pracy. Zdarzalo mi sie tam brac prysznice w czasie paru dni na nogach.
Nieregularne posilki jadalam regularnie w pracy.
Nie, nie jestem pracoholiczka, nienawidze pracowac.
Kiedys obudzilam sie we wlasnym domu i zobaczylam choinke.
Byl 01 marca...

bosska · Gość

Aproxymat

Zobaczę bliżej jak wygląda to Second Life. Ale proszę nie oczekiwać ode mnie, że wciągnę się na dłużej i posłużę jako eksponat w tej dyskusji

Brakowało mi czasu nawet na gry forumowe, co dopiero mówić o innych sieciowych rozrywkach.

No to wchodzę.
Rejestracja darmowa.
Wybieram First Name: Aproxymat, Last Name jest do wyboru z gotowych

No niech będzie "Enoch"

Data urodzenia i e-mail... Wybór awatara (niekonieczny)... Nie wybieram. O do licha. Teraz potrzebują prawdziwych danych. Nie przepadam za tym... Chyba jednak zrezygnuję.

franek kimono

Bądź dzielny! Ja też to zrobię, bo chcę to obejrzeć (mam nadzieję, ze to możliwe bez nadiernego angażowania się...)

Mój mąż czytał w jakimś piśmie, ze SL ma swoją walutę, która jst wymienialna na dolary. jakaś kobieta zarobiła w sumie ponad milion dolarów parcelując i urządzając wirtualne działki - sprzedawała je w sieci za tę wirtualną walutę a potem zamieniała na dolary.
A więc do dzieła !

franek kimono

Tolku, to że ludzie mogą się w sieci za pewnymi "maskami" ukryć sprawia jednak, że owo naśladowanie reala może przybierać całkiem zaskakujące formy...

Aproxymat

Nawet na allegro jest masa wirtualnych przedmiotów na sprzedaż