po 30-tce

Kewa

Też miałam takiego sąsiada - melomana. Koszmar! Na szczęście wydoroślał.

flykiller · Gość

karpieniec złocisty

Australijskich chłopaków odpalam w chwilach euforycznego nastroju, oraz na zwykłe rozbudzenie - ot, taki przedskoczek.

Mnie tam nikt nie zaleje, no chyba że sąsiad będzie dalej majstrował przy lewym odpływie deszczówki, ale wtedy i tak wszystko pójdzie w trawnik

mailo

karpieniec złocisty

He he - tylko na to czekam. To znaczy, kiedy wreszcie ktoś się odważy i zadzwoni po stróżów praworządności. Sprawa nie będzie prosta - najpierw muszą mnie bowiem wywabić z chaty. Już dawno zlikwidowałem dzwonek, by nikt nieproszony (świadkowie Jehowy, domokrążcy, akwizytorzy itp) mnie nie niepokoił o dziwnych porach. Jeśli luknę, że panowie stoją akurat i odbijają się od bramy, wtedy poczekam jeszcze trochę i łaskawie wyjdę. Będę się domagał okazania podstawy prawnej czy jak tam zwał i żądał pomiaru decybeli. Nie ma, że komuś się wydaje że za głośno ani że komuś przeszkadza. Mnie też nie bawi, gdy ktoś napierdala jakąś piłą żeby se drewno do kominka pociąć. Cóż, znając życie - panowie grzecznie przeproszą i sobie pójdą

mailo

Tak jak pisałem jak ktos puści głośno muzykę w ciągu dnia to nawet nie zauważam. Chodziło o ekstremalne przypadki - raz się zdarzyło, że była impreza na cały regulator, balkon otwarty na balkonie ludzie , głośna muzyka itp Nie chodziło o mój blok nawet ale o całe osiedle. Już prawie zadzwoniłem na straż, ale chyba ktoś mnie uprzedził

Kobieta z klasą

Mam cudownych sąsiadów ( i sąsiadki, żeby nie było

)

Mój sąsiad lepiej dbał o moje kwiaty pod moją nieobecność niż mój mąż

Mati.

Chodzi mi o to, że mam dylemat. Nie mój własny, ale pojawił się po rozmowie z koleżanką.

Wyobraźcie sobie sytuację:

Mieszkasz w domu wielorodzinnym lub w bloku i wiesz, że sąsiadka jest alkoholiczką. Zostawia małe dziecko w domu, idzie się nawalić i wraca prawie na kolanach śliniąc ściany na klatce. Notabene wiesz, że kocha swoje małe dziecko, dba o nie jak może, ale przestać pić nie potrafi. Mieszka sama, bez pomocy kogoś drugiego.
Co robisz?
Dzwonisz na policję i pozwalasz, żeby opieka społeczna zabrała dziecko do domu dziecka? czy pozwalasz, aby kochająca matka dalej wychowywała swoje dziecko?
a może jeszcze coś innego przychodzi Wam do głowy?

rosegreta · Gość

dzwonisz na Policje, powiadamiasz odpowiednie instytucje.
Jesli kocha dziecko, zrobi wszystko by je mieć z powrotem.
Alkoholizm to straszna choroba, na litość nie ma tutaj miejsca.

flykiller · Gość

Alkoholizm to straszna choroba.
Powinnam zadzwonić na Policję, ale tego nie robię.
Nie wiem dlaczego.

Kewa

W naszej powiatowej gazecie wyczytałam właśnie, że zmarło 3 miesięczne dziecko. Matka, 23 - latka spała obok, ale niczego nie słyszała, dopiero małą zauważył rano już martwą brat matki. Dziecko zachłysnęło się wymiocinami. Matka bardzo oburzona nagonką jaka się na nią zaczęła tłumaczył całą sprawę w ten sposób. Poprzedniego dnia rano mala wymiotowała i rozważała nawet, czy nie pójść z nią do lekarza, ale potem normalnie jadła, spała i uśmiechała się. Wieczorem położyła córkę do łóżka i zeszła na dół przed blok. Jej brat miał zawołać ją gdy córka się obudzi. Zawołał ją po 2, czy też 4 w nocy. przyszła nakarmiła córkę piersią i położyła się obok. To nieprawda, że była pijana, bo wypiła tylko 2 piwa. No i opadają ręce. Może czujniej by spała, gdyby nie piła, tym bardziej, że karmiła piersią?
Mati, gdy coś się wydarzy złego pewnie sobie nie darujesz braku interwencji. Sama nie wiem co bym zrobiła. Tak tylko myślę. Think

Jayin

Zrobiłabym tak, jak Rose. W takich sytuacjach niestety nie ma miejsca na sentymenty. Czasem matka się opamiętuje i taka "drastyczna scena" rozdzielenia z dzieckiem stawia ją do pionu, bierze się za siebie i stara się. A tak? Ma i alkohol i dziecko, więc po co zmieniać stan rzeczy. Jak jest trzeźwa to może być i najsłodszą mamusią na świecie, ale po pijaku nawet nienaumyślnie można wyrządzić dziecku krzywdę, albo zaniedbać. Tak jak napisała Kewa... Straszne to.

Kiedyś mi było... wstyd? Nie widziałam może i sensu... Dzwonić, zgłaszać. Bo: "Co sąsiedzi powiedzą? Będą się obrażać, że im z butami do życia włażę; a jeszcze zwyzywają; a tak w ogóle to co im zrobią, poza pouczeniem...?"

Kiedy zaczęło być głośno w mediach o takich sytuacjach z dziećmi, które zginęły/zmarły z powodu zaniedbania czy braku reakcji ze strony opieki społecznej, sąsiadów (ci są najbliżej) na to co się w domu u nich działo - to zaczęłam inaczej na to patrzeć.

A kiedy sąsiad z klatki obok, co regularnie awanturował się z żoną i na trzeźwo i po pijaku (on i ona), a sąsiedzi machali ręką: "małżeńskie kłótnie, co nam do tego!" - w końcu któregoś wieczoru zabił ją siekierą w mieszkaniu - to już mi wszelkie zahamowania puściły.

Ale ja społeczna strasznie jestem i nie lubię patrzeć na patologie. Zwłaszcza, gdy w grę wchodzą dzieci. Wtedy to sama bym jednej i drugiej matce, czy ojcu w łeb dała i nie zwracała uwagi na to, że wrzeszczą: "To moje dziecko! Co ci do tego?!". Zupełnie mnie takie teksty nie ruszają. Nawet na mieście, czy placach zabaw zdarza mi się zwrócić wrednie nieco uwagę mamuśkom, czy tatuśkom, wlokącym na siłę dzieci za sobą, czy wydzierającym się na nie, mało cenzuralnie nierzadko.

Nie wybaczyłabym sobie, gdybym wiedziała o jakieś patologicznej sytuacji i nie zareagowała, a potem coś by się stało dziecku/dorosłemu.
Not talking

(To samo ze zwierzakami mam - ostatnio specjalnie zawracałam na ulicy, bo na srodku jakaś nieruchawa jaskółka siedziała, skrzydło miała złamane i nóżkę chyba też. Najpierw pojechałam dalej - ale potem pomyślałam sobie, ze jak bede wracac to najprawdopodobniej zobacze w tym miejscu płaski dywanik z piór i mokrą plamę i ruszyłam z odsieczą Anxious

Bynajmniej nie jest to oczywiście powód do przechwalania się - ale właśnie od jakichś małych gestów zaczyna się chyba "bycie razem" na tym świecie. Z ludźmi i nie tylko. Koegzystencja. Nie życie obok siebie. Bo któregoś dnia i koło nas może ktoś obojętnie przejść. Albo obok naszych dzieci.

flykiller · Gość

I co dalej zrobiłaś z tą jaskółką, Jayin?

Kewa

Jayin

A dalej z tą jaskółką - ja panicznie się ptaków boję

Dzióbki, pazurki... Brrr.... Więc musiałam wypożyczyć od córki sweterek i zamotać jaskółkę w niego, a że była to okolica domków jednorodzinnych, to trafiła się tuż obok jedna starsza pani, która z zaciekawieniem wylazła z domku, jak jej się polskie auto tuż przed bramką zatrzymało. Pogawędziłam nieco i pani wzięła jaskółkę (sama zaproponowała) , bez sweterka. Mam tylko nadzieję, że się nią zaopiekowała naprawdę, a nie zjadła, albo nie nakarmiła nią kota jakiegoś... Anxious

Gdyby nie ta babcia, to pewnie bym ją do weterynarza zawiozła, we wsi u nas jest jeden taki. Mam chyba już praktykę w ratowaniu uszkodzonych zwierzaków, kotów zwłaszcza...

Dobra. Ale było o sąsiadach, nie o pogotowiu dla zwierząt

flykiller · Gość

Jayin

Mati.

Nie wiem czy tu chodzi o bycie pro lub antyspołecznikiem..
Moja filozofia wyraźnie nakazuje mi reakcję w takiej sytuacji. Ale czy policja załatwi sprawę powiedzmy górnolotnie 'empatycznie'?
Mogę zadziałać impulsywnie i a) pójść do tej pani, wpierniczyć się w jej życie i próbować coś zmienić... jakoś jej pomóc. Wiem, że gdyby poszła na odwyk byłabym nawet w stanie w tym czasie zająć się tym dzieckiem, właśnie dlatego, że przeraża mnie wizja domów dziecka. i b) zostawić dziecko przy bądź co bądź patologicznej matce. Nie wiem co gorsze. Życie tego małego z matką, która ma problem, czy skazywanie go na okrucieństwo życia w domu dzieci niczyich. Od razu przypomina mi się ta piosenka i [link widoczny dla zalogowanych] mi pęka..

http://www.youtube.com/watch?v=NU3KELkd-zY

Reakcja musi być mądra, znaczy: minimum szkody dla bohaterów sytucji, a ponieważ państwo mi nie pomaga w tej kwestii,więc nie wiem na kim się oprzeć, na kim polegać. Wygląda na to, że tylko na sobie.

rosegreta · Gość

To nie jest calkiem tak, ze dziecko trafia do domu dziecka. Muszą byc zachowane procedury. dziecko trafia najpierw n pogotowie. potem jest naprawianie. Jesli matka zgodzi się na leczenie, zastanowi się, zalęzy jej, dziecko wraca do niej. I tak jest kilka razy. Kuratora sie pytajcie.
Moja siostra jest szkolnym pedagogiem, ponadto prowadzi terapie.
Myslcie o dobrze dziecka. A znam wiele dorosłych dzieci alkoholików.
Dlatego akurat tutaj bym sie nie zastanawiała. To jedyna szansa dla dziecka na normalność. Poza tym Matii możesz zoatac rodzina zastępczą, tymczasową dla dziecka. Musiałabys sie spytac dokładnie jakie trzeba dopełnić formalności...

Jayin

"CZŁOWIEK-SĄSIAD"