po 30-tce

Mati.

..minęło przedszkole.. zaczęła się szkoła.. inna rzeczywistość dla dziecka. Swobodę zastąpiono obowiązkami.. Dziecko w takiej sytuacji potrzebuje wsparcia, bliskości rodzica.. jednak odnoszę wrażenie, że rodzice nie mają zwyczajnie wyczucia. Jest tak wiele sytuacji w których mogą się wykazać, a z jakiś dziwnych powodów tego nie robią, zrzucając winę na brak czasu.. Według mnie to „gówno!!!”.. „Brak czasu” jest tylko wygodnym tłumaczeniem zniechęcenia i lenistwa.. Ile czasu kosztowałoby upieczenie ciasta na dzień Matki, dziecka, Swatki…? Rozumiem, że nie każdy pracodawca jest wyrozumiały, ale wyrwać raz w roku dwie godziny na zakończenie roku to nie jest niewykonalne.. No i zero zainteresowania w temacie drobiazgów okolicznościowych.. Jestem tym nieszczęsnym skarbnikiem, więc cały ciężar organizacyjny wszystkiego spadł na mnie.. Mam jeszcze jedną babkę, która obiecała mi pomagać i faktycznie to robi… a gdzie reszta rodziców? Na 18 dzieci 2 mamy to chyba trochę mało… Zebrania klasowe odbywały się zwykle po południu, frekwencja była zatrważająco niska.. I regularnie nie przychodzili ci sami rodzice, zupełnie jakby mieli w nosie to, co się dzieje z dzieckiem w szkole.. Notabene to rodzice dzieci sprawiających największe kłopoty.. Ale.. ale.. ale rodzice ci doskonale wiedzą kiedy zabrać swój głos w aspekcie wychowania dzieci. Zwłaszcza kiedy są skargi i niemiłe sytuacje. Wtedy zazwyczaj taki całkiem nieobecny w życiu dziecka rodzic najlepiej wie na kogo i na co zrzucic odpowiedzialność za swoją nieudolność i brak zainteresowania, czego efektem jest rozwydrzony, niewychowany bachor zwracający się do nauczycieli w sposób niekwalifikujący się do niczego..
Na czym polega taki tumiwisizm związany z dziećmi, z ich czasem wolnym, z ich rozwojem… cholera.. z ich dobrem tak jakby..?
Jak zmotywowac rodziców do bycia nieco bardziej rodzicowatymi?

kasiek66

Matus rozumiem, ze twoje mlode dziecko zakonczylo 1-sza klase szkoły podstawowej. Gratuluje !!!
A teraz do rzeczy. Od zawsze jestem zaangazowana w bycie w tzn trojce klasowej. Zaczeło sie od najstarszego syna i tak z roku na rok przechodzi na kolejnych. Wiem jak to jest borykac sie z tymi wszystkimi rzeczami, ktore nalezaloby wykonac i kupic dla dzieci w klasie. Ale doswiadczenie nabyte w poczatkach tego boksowania sie wykorzystuje skrzetnie obecnie. Zawsze sa w klasie osoby z tumisisizmem. Nie zmienisz tego ale mozesz sobie pomoc. Na poczatku we wrzesniu kiedy jest pierwsze zebranie mam przygotowana liste imprez klasowych. Przy kazdej musi sie wpisac po 3-4 rodzicow. I to niestety widza wszyscy, bo lista wedruje. Rodzice wpisani maja obowiazek upiec ciasta i byc na tych imprezach. Zakupuja soki i jezeli jest to np siweto mikolajkowe to z klasowych pieniedzy prezenty dla dzieci. I tak to sie toczy. Uwierz ze po kilku latach takiej wspolpracy mozna ich troche wychowac

Oczywiscie nie zmienisz niczego co jest zwiazane z wychowaniem dzieci w ich domach i ich zachowaniami. Ale na to nie ma madrego

Zycze Ci uporu w działaniu. Zawsze wychodze z załozenia ze robie to w pierwszej kolejnosci dla swojego dziecka.

Mati.

..wiesz, ja nie mam problemu z tym, że wszystko robię sama.. chodzi mi bardziej o te dzieci, które tęsknym wzrokiem wypatrują rodziców w czasie szkolnych gali i przedstawień.. a potem te łzy.."bo mama nie przyszła"..to jest najbardziej smutne, że te dzieci chcą żeby rodzice uczestniczyli w ich szkolnym życiu.. dla nich to ważne.. a rodzice mają to w nosie.. wyprawiają do szkoły, dają kasę na drożdżówkę w szkolnym sklepiku a potem odbierają ze świetlicy.. bywaja tez wśród nich nie pracujący..

zadziora · Gość

ech Mateczka, rodziców i ich tumiwisizmu nie zmienisz, to jak trąd a jakiekolwiek próby podjęcia dialogu, to jak walka z wiatrakami... grunt to się nie przejmować, robić swoje, chociaż rację ma Kasiek, zawsze znajdzie się chociaż jedna dwie osoby do pomocy, i takie spróbuj wyszukać, bo jak sama będziesz chciała wszystko robić, w końcu zejdzie z Ciebie powietrze

bosska · Gość

rozumiem, że dobry rodzic to taki, co chodzi na apele i jest w trójce klasowej, zły to taki, który tego nie robi.

dobrze rozumuję?

Mati.

bossska , nigdzie nie padła ocena rodziców..
ja piszę o tym co zaobserwowałam bywając na uroczystościach i widząc dzieci i ich reakcje, ich pytania skierowane do pani, kiedy przyjdzie mama..
tylko tyle, może histeryzuję...
a może ma to jakieś znaczenie dla tego pokolenia i jego przyszłości.. rodzice sami oddalają się od dzieci a potem konsekwencje bywają opłakane, zwłaszcza jeżeli dziecko jest wrażliwe i podatne na wpływy..
nie chodzi o rodziców, raczej o te dzieci..

Mati.

bosska · Gość

Mati.

nie.. to bardzo ciasny wniosek, bo podniosłam tylko jeden aspekt.. rozwijając temat mogłabym podac za przykład kolegę Julki z klasy, który jeździ sam autobusem do szkoły.. pierwsza klasa.. nosi klucze na szyi i robi co chce.. inne dziecko namietnie grywa na komputerze a rodzice wracaja póxno.. już nie wspominając o dziewczynce, która zostaje sama w nocy, bo rodzice artyści idą balować, a że dziecko boi się ciemności więc ogląda po nocach filmy.. a jakie filmy lecą w nocy ? pornole wstrętne i koszmarne horrory.. Zresztą to już się ujawniło w tym dziecku, bo powtarza rodzicom, że ich pozabija i potruje a na plastyce maluje ludzi bez głów w krwawych ubranich i akty męskie.. takie akty, że mogłam sie nauczyć z tego anatomii.. zwłaszcza, że dziewczynka ma talent.. takich przykładów pewnych zaniedbań możnaby mnozyć.. Ja się dopiero z tym spotkałam.. i dlatego tak mnie to dotknęło.. A rodzice się zapierają, bronią dzieci, krytykuja nauczycieli w ich obecności.. autorytet wychowawcy spadł. Sa dzieci, które powinny byc pod jakąs specjalna opieką, ale rodzice twierdzą, że to wina szkoły.. I bądź tu mądry..
Bywanie i angazowanie sie w szkole to może być drobiazg, choć wydaje mi się, że dla niektórych dzieci to ważne.. ale to jest według mnie szerszy problem...

bosska · Gość

widzisz, teraz został poruszony szerszy aspekt. w poście założycielskim jest tylko opisana relacja rodzic - uczestnictwo na wywiadówkach.

napiszę tylko, że niektórzy zapominają, że rodzicem się jest a nie bywa.

Kewa

Seeni

Też nie biorę specjalnie udziału w życiu szkolnym swoich dzieci. Na wywiadówki chodzimy z mężem whadłowo- raz do jednej córki raz do drugiej.Na uroczystości szkolne czasami moje dziecki noszą wypieki- ale to są ich wypieki nie moje. Raz pojechałam z klasą młodszej córki na wycieczkę do miasta. Raz mąż poszedł z klasą starszej na Harego Pottera. Obydwie córki uczą sie bardzo dobrze i obie chetnie udzielaja sie na forum klasy i szkoły ( akcja żonkil, sprzątanie ziemi, konkursy, olimpiady, przedstawienia teatralne, gazetki szkolne itp)Obie należą do harcerstwa.

Paj · Gość

Mateczko.
Mam jedno pytanie i poproszę o uczciwą odpowiedź.
O której wychodzisz do pracy i o której jesteś po pracy w domu.
Z uwzględnieniem np zakupów czy np poczty etc.

Mati.

Paj · Gość

Seeni

bea.ta

A mnie interesuje -tylko oczywiście łagodnie pytam- czemu część z Was odebrała to jako zarzut w ich stronę?
Mateczka napisała, że nie interesuje się dziećmi część rodziców a nie wszyscy.
I niestety często pokrywa się to z tym, że ta nieinteresująca się część, właśnie ma najwięcej do powiedzenia w kwestii organizacyjnych albo do zarzucenia organizatorom czegoś tam....
Ta sam część ma również masę usprawiedliwień na temat swojego braku zainteresowania.
Ja oczywiście rozumiem, że teraz jest takie tempo życia... że nie zawsze można wyrobić się ze wszystkim. W rodzinach pełnych wydaje się być łatwiej. Można podzielić się obowiązkami-tak jak przedstawiła to kewa np. W rodzinach niepełnych może być trudniej, ale jak wiemy... kobiety potrafią się rozdwoić i być w kilku miejscach jednocześnie jeżeli chodzi o dzieci.
W opisanej przez mateczkę sytuacji, ja doczytałam się jedynie "skargi" na rodziców , którzy wykazują roszczeniowy stosunek do szkoły.Zna juz to środwisko trochę czasu więc jakies obserwacje pewnie poczyniła...

Oczywiście sytuacja jest niepełna bo nie znamy zdania przykładowych rodziców....

ribka_pilka

Wiesz Mati...strasznie długo myślałam czy się tu wpisać..Moja mama przez całe życie była nauczycielką. Ja mam za sobą dwuletni epizod szkolny.
Jestem społecznym abnegatem....wszystko co sformalizowane mierzi mnie..i już..sama nazwa...trójka klasowa...przyprawia mnie o odruch wymiotny. Z drugiej strony wiem, że to niezbędne i takie tam
Czemu ja, kobieta pracująca, mam w jakieś trójki wchodzić? Połowa mam to panie niepracujące, takie przy mężach...zostawiam im pole do popisu.
Moja córa jest wzorową uczennicą...ale ja zbyt wiele od szkoły nie oczekuję..To ja i mąż przekazujemy je wiedzę....szkoła może to tylko potwierdzić

bea.ta

To ja coś od siebie (Tylko nie nazwijcie mnie Matką Teresa

)

Jestem w w tej trójeczce klasowej. Jestem skarbnikiem, zakupowiczką, organizatorem itd..... i w sumie podoba mi się to . Wszystkie dzieci z klasy mnie znają, bo zazwyczaj jakoś fajnie starałem się zorganizować czy to wręczania kwiatów na Dzień Nauczyciela czy to jakieś pierdoły na Dzień Dziecka albo prezent dla Pani a zakończenie roku.
Dzieciaki wołają na mnie ciocia

Lubię to, ja naprawdę to lubię mimo, ze dorośli często mnie wkur...., ale to mija i w przyszłym roku tez zamierzam być w trójeczkę ( moze mi się na biust rzuci

)
A pracuje od 9 do 17 , urywam sie z pracy albo spóźniać, jeszcze urlop wchodzi w rachubę. AAaaaa prócz tego mam jeszcze młodszego bąbla.

I absolutnie poprzez swój post nie zachęcam i nie świece przykładem, chciałam się jedynie podzielić swoimi odczuciami.

edit: oczywiście , nie tylko są samotne matki wychowujące dzieci, są też tacy ojcowie , ogólnie więc rodzić jest się w stanie rozdwoić dla dziecka

ribka_pilka