po 30-tce

Aproxymat

Zasadniczo nie ma porównania między działaniami rosyjskimi a polskimi. W czasach wielkiej komuny polskie zespoły co prawda bywały cenzurowane i miewały problemy z wydawaniem płyt (ale też bez przesady) - jednak w tym samym czasie w Rosji rozpędzano koncerty siłami milicji i wojska, muzyków bito, zamykano w więzieniach czy psychuszkach (jak Igora Ljetowa) a nawet doprowadzano do samobójstw. Inna mentalność mimo wszystko.

obserwator

obserwator

jeśli chodzi o wyrok to 3 lata łagrów to trochę dużo, ale to ich prawo, takie sobie ustanowili i widocznie jest im z tym dobrze

nie w każdym kraju mają tak dobrze jak u nas, że można, na przykład, zakładać "banki" z 7 wyrokami

Kewa

Kilo OK

Wypowiesz wojnę Rosji?

l

moze byc tak, ze te rozruchowe cipki* sa troche wmanipulowywane

ale generalnie to dobra inicjatywa moim zdaniem

*jak by to lepiej przetlumaczyc na polski?

l

obserwator

l

chcialem powiedziec, ze swiatynie sa nie tylko od nabozenstw

a tych z pussy riot nie karalbym wogole

obserwator

obserwator

flykiller · Gość

Dlaczego w ogóle w cywilizowanym kraju prokuratura nie miałaby kogoś ścigać za czyjąś "obrazę"? Właśnie w cywilizowanym, jak najbardziej, powinna. Demokracja nie polega przecież tylko na tym, że każdy ma prawo artykułować swoje przekonania tak jak uzna to za stosowne, ale również na tym, że każdy, kto poczuje się obrażany, może dochodzić swoich praw. W całym procesie wychowawczym, od najmłodszych lat, uczy się nas odpowiedzialności. Zatem trzeba być odpowiedzialnym za to, co się mówi i robi oraz liczyć się z konsekwencjami, tzn. np. z tym, że jakaś grupa wrażliwców może się poczuć śmiertelnie urażona naszymi działaniami. Ty możesz palić biblię, ja mogę poczuć się tym dotkliwie zraniony. Dlaczego jedno "mogę" miałoby być ważniejsze od drugiego? Niech się nad tym biedzą organy ścigania i sądy, ale prawo tak do wolności wypowiedzi, jak i skargi na tę wypowiedź powinny mieć obie strony.

Pasztet

flykiller · Gość

W naszym kraju kwestie zniewagi, do pewnego stopnia, regulują przepisy prawa karnego, np. rozdziały dot. przestępstw przeciwko wolności sumienia lub wyznania czy przeciwko czci (art.196. Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych (...); art. 212. par. 1 Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska(...)), więc obowiązuje tu procedura karna - z oskarżenia prywatnego.

Można jednak przecież wnosić także sprawy o zadośćuczynienie w ramach kodeksu cywilnego odwołując się do przepisów o naruszeniu dóbr osobistych.

Nie znam prawodawstwa innych "cywilizowanych" krajów Europy, ale przypuszczam, że są tam analogiczne ścieżki postępowań, tak karnych, jak cywilnych.