po 30-tce

yapp

topik obok natchnął mnie do otwarcia dyskusji na temat pułapek, w jakie wpycha nas życie.

w zasadzie każde z nas reprezentuje jakiś tak zwany poziom (większy lub mniejszy). eufemizm ten określa zbiór norm, których nie przekraczamy, poziom kultury osobistej i tak dalej. zdarza się jednak, ze pewien splot sytuacji burzy nasze dobre mniemanie o sobie i zmusza nas do działania wbrew sobie. przykład: jadę z dziewczyną tramwajem i agresywny pijany gówniarz zaczyna się do niej nachalnie przystawiać. jeśli zacznę bąkać jakieś wymuskane połajania, to wyjdę na idiotę, który nie wie, jak obronić swoją kobietę przed agresywnym samcem. sytuacja zmusza mnie do postąpienia wbrew sobie i podjęcia walki na jego poziomie, czyli inaczej mówiąc muszę mu dać po ryju. każde inne zachowanie zostanie odczytane jako objaw bezsilności. taki przykład przyszedł mi do głowy na goraco, ale jest wiele sytuacji, które powodują, że zostajemy wpuszczeni w kanał i nawet mając tego świadomość, nie pozostaje nic innego, niż brnąć dalej, aż do niechlubnego końca.

jakieś inne przykłady?

Pasztet · Gość

tramwajem jezdzisz?

bohema

Aproxymat

A, bo to nieubłagana zasada konsekwencji. Jak się człowiek da wciągnąć w jakieś absurdalne awantury, to potem ciężko jest z tego się wycofać.

Zdarzało mi się parę razy, ale wolałbym nie opisywać szczegółów. Strasznie głupie uczucie.

Kasztanka · Gość

illunga

Czasem nasze zasady wpychają nas w takie dziwne układy....Ktoś coś zawalił, a człowiek zamiast huknąć i walnąć pięścią w stół, delikatnie odkręca sytuację,żeby ten ktoś nie poczuł się żle. Bo przecież to też człowiek, bo każdemu może się zdarzyć, bo nikt nie jest nieomylny....itd.
I właściwie samym nam jest z tym źle, bo naprawiamy nie swoje błędy, zbieramy nie za swoje winy. Pół biedy, kiedy winowajca to widzi i docenia. Ale zwykle uznaje,że skoro raz się upiekło, to można sobie pozwolić i na więcej.
Poza tym nienawidzę sytacji, kiedy prowadząc od dłuższego czasu mediacje między dwoma stronami i mając już połowę sprawy załatwionej, nagle ktoś postanawia ,że postawi na swoim.Dla zasady. Dla widzimisie. I wtedy mimo,że serce byś człowieku wyjął, to i tak ty jesteś wszystkiemu winien, bo i młot i kowadło nagle widzą w tobie wspólnego wroga.
Nienawidzę tego, ale ciągle daję się podpuścić i ładuję w takie sytuacje.

Aproxymat

O... taki jest smutny los mediatora, Illungo...

animavilis · Gość

W ogóle nie mam zbyt wygórowanego mniemania o sobie, więc nie bywam specjalnie zaskoczona łamiąc kolejną niezłomną zasadę.
[Choć przekroczenia kilku sobie nie wyobrażam. Krótka wyobraźnia]

yapp

bea.ta

Wpuszczeni w kanał przez samych siebie- po wcześniejszym ....letnim procesie kształtowania osobowości i zaszczepieniu nam pewnych zachowań sugerowanych i oczekiwanych . Każde wychylenie po za przyjęte normy odbija się nam "wyrzutami wewnętrznymi " albo narażamy się na niezadowolenie ze strony innych.
Ot, kolejny temat z serii "deliberacje człowieka myślącego " ; ))

kasiek66

Od dosc dawna stosuje zasade " Ty masz racje , ja mam spokój"
Działa

Czesto powoduje głupia mine na twarzy tego , który spodziewał sie odpierania , ostrej dyskusji itd

animavilis · Gość

Zastanawiam się, czy to jest temat o sytuacjach, w których zaskakujemy sami siebie, poważnym braku lojalności wobec siebie, czy o zwykłych, codziennych kompromisach, jakich popełniamy w swoim życiu tysiące (ostatni przykład yappa) i których nie jesteśmy w stanie uniknąć, a które u jednych osadzają się w kolejnymi warstwami niesmaku i psychicznego dyskomfortu, po innych - spływają.
(?)

lulka

illunga

Myślę,że kompromisy są w pewien sposób wkalkulowane w codzienność. Nie da się przecież wszystkiego "po mojemu". Możnea forsować, ale koszt jest dość wysoki dla osoby to czyniącej i niekoniecznie współmierny do tego co osiąga się.
Pułapką będą raczej sytuacje, których nie jesteśmy w stanie ominąć bez "osobistych strat".

Pasztet · Gość

bosska · Gość

niektóre zachowania w takich sytuacjach to czysty konformizm, w innych psychoza tłumu, etc.

animavilis · Gość

illunga

Czasem wydaje mi się ,że to może być zwykły brak asertywności. A pułapka bywa z podwójnym dnem: owszem zachowam się tak jak trzeba i tupnę nogą, ale później moje "zasady " i "wychowanie" powiedzą: "Zachowałaś się jak totalny gbur"
Może nie trzeba tak dużo myśleć o tym?

bea.ta

animavilis · Gość

bea.ta