po 30-tce

bo ja

zinspirowała mnie Lulka pisząc:
Mam wrażenie, że to kolejny topik o charakterze dogłębnej psychoanalizy.

Skoro są "fotki naszych przyjaciół" to moga być też:
PROBLEMY PSYCHICZNE NASZYCH PRZYJACIÓŁ

Z własnymi problemami jakoś sobie poradzę... zdjagnozuje... poddam terapii....
Ale co zrobić z kotem, który ewidentnie przejawia symptomy mani prześladowczej? Co zrobić z drugim, który cierpi na łysienie plackowate - podobno na tle chormonalnym, ale kto wie, może przyczyną jest stan nerwowy ww. kota?
Może gdyby moje koty miały sznsę porozmawiać o swoich problemach, w moim domu zapanował by spokój? nie byłoby nocnych walk na zęby i pazury, nie byłoby krwi spływajacej po ścianach, wyszarpanych kawałków futra na podłodze? Byłby spokój i cisza.

Czasem słyszy się opinie, że zwierzęta są podobne do swoich właścicieli. Zapewniam - stan owłosienia członków mojej rodziny nie budzi zastrzeżeń, natomiast moja młodsza kotka jest prawie łysa. Teraz została dodatkowo narożona na traume w postaci rusztowań okalających mój blok. Biedaczka boi się nawet wyjść na balkon....
Starszej nasiliły się ostatnio myśli samobójcze - tęsknym wzrokiem spogląda na rusztowania i kombinuje jakby tu na nie wskoczyć. Narazie uprawia tylko kaskaderskie biegi po balustradzie balkonu...

No - trochę mi lepiej. Nie ma to jak wygadać się na forum...

Blue_Light_Colorz_PDT_02

animavilis · Gość

Mój żółw jest bardzo skryty, dlatego trudno mi zdiagnozować jego potencjalne problemy psychiczne.
To typowy introwertyk - jest mało komunikatywny, zamknięty w sobie, wyalienowany. Dodatkowo dość obrażalski, nerwowy [a jednocześnie ospały] i uparty. Sądzę, że ma to po mnie. Albo odwrotnie Blue_Light_Colorz_PDT_02

edit: ups. mamy kilka problemów

[adminie, ratuj]

bo ja

no tak - ja tu o problemach moich przyjaciół a Forum to dopiero ma problem...
Ale wracając do milusińskich - może powinnaś Animo poszukać partnera/partnerki dla Twojego żółwia?

Tak sobie myślę, że w przypadku moich futrzaków to walka pokoleń - walczy matka z córką i wygląda na to że jedna boi się drugiej, więc atakują na wszelki wypadek

Aproxymat

To znaczy one walczą między sobą, te koty? Ze zwierzakami to różnie bywa. Pies znajomych panicznie boi się chodzić po schodach, a mieszkają na 2 piętrze, bez windy. Stoi i piszczy i może wejdzie na jeden schodek i tyle potrafi. A to dość duży pies i trzeba go nosić, bo sam, wpada po prostu w straszną panikę i rozpacz na widok schodów. Być może dlatego, że kiedyś, jak był mały, mieszkali na parterze, w każdym razie jest to dla nich bardzo uciążliwa psia fobia.

bobro

moja świnka morska mnie nie lubi

bo ja

pewnie dlatego, że jest morska?

bo ja

bo ja

animavilis · Gość

lulka

zadziora · Gość

AnnoDomini

illunga

Kot znajomych miał tak kosmiczne jazdy,że dostał psychotropy od weterynarza d'oh!

Ale ponoć miał prawo-koty przywiązują się do miejsc, a znajomi właśnie się przeprowadzali i codziennie ubywały jakieś sprzęty z domu. Poza tym w międzyczasie okazało się,że drugi domowy kot jest nieuleczalnie chory i trzeba go było uśpić. No i kotu, który został, odbiło.
Na szczęście kiedy już przeprowadzili się do nowego domu-kot z wykastrowanego kanapowca zamienił się w dzikiego łowcę, który poluje na wszystko w ogrodzie. Dziwne te zwierzaki.. oj dziiiwne Think

slepa i brzydka

Funia ma problem. uwielbia chowac sie pod moim lozkiem i jesli nie pozwalam jej tam spac, to piszczy. robi to czasami. ma rowniez taki problem, i ani rozmowa, ani prosba, ani grozba, nie udaje sie jej przekonac, ze kotow nie musi lubic, ale mam im tej antypatii tak nie okazywac. ja juz nie biegam tak szybko, nie kazdy plot przeskocze...

Pasztet mnie martwi. to, ze on nic nie widzi, ze nic nie slyszy, ze lazi jak lamaga, ze wstawac juz nie moze - no starosc - nic nie poradze. ale on jest taki zupelnie zagubiony, poza czasem. zyje w zupelnie wlasnym swiecie i czasem nasze kontakty sa bardzo trudne. nie wiem, jak dotrzec do tego psa, po prostu juz nie wiem.

szczesciem nie mam juz u siebie Sztumki... pies z autyzmem

. jej swiat pochlania ja tak bardzo, ze zyje zupelnie obok rodziny. po czterech latach oczywiscie daje sie zauwazyc postep. czasem kiedy ma niejakie olsnienie postawia glowe pod dlon i sie o nia drapie. pies szuka kontaktu - to pociecha.

dwa inne psy potrafia bez skrepowania objawiac swoje potrzeby. widac kiedy sa smutne. a ich szczesliwosc powoduja zawsze bardzo proste do rozszyfrowania bodzce, dlatego tez mozna je latwo i szybko uszczesliwiac. to znacznie ulatwia relacje pies-opiekun.

bo ja

o ŚiB! - ty czuję mnie zrozumiesz. Człowiek by nieba swojemu zwierzakowi przychylił... MOże założymy jakąś grupę wsparcia?
Terapie behawioralne to są dobre na skutki błędów wychowawczych, a moja Pysiulka ma przejawy manii prześladowczej lub ewentualnie zaognionego do granic wytrzymałości konfliktu pokoleń. Poza tym wyraźnie cierpi na brak celu i sensu życia, domaga się zainteresowania, głaskania, noszenia na rękach, czułych rozmów. Choć nie zawsze - czasem potrafi z nienacka zdzielic głaszczącą dłoń swoimi zębami lub pazurami. Jest już z nami chyba 12 lat i nie wyobrażam sobie by jakikolwiek inny kot był w stanie ją zastapić. Jestem przekonana, ze gdyby fizjologicznie była w stanie mówić, to po tych 12 latach przebywania z ludźmi, mówiłaby przynajmiej "mama", "tata", "am-am" i "tu-tu".

king

Pewnie dlatego psy tak doskonale bawią sie z małymi dziećmi, bo są mniej więcej na takim samym poziomie umysłowości, emocjonalności i stosują te same metody komunikowania z otoczeniem, czyli raczej gesty i odgłosy, a nie słowa. Wspólne mają też ulubienie zabawy, zabawy czymkolwiek, kawałkiem gałęzi, kamieniem, czy pustym pudełkiem po lodach. Ta sama jest tez ciekawość swiata i zainteresowanie czymś, co dla nas jest czymś niewartym uwagi, a dla nich polem do długiej obserwacji i eksploracji.