po 30-tce

teraz

Nie wiem, czy macie podobne przemyślenia, przezycia jak ja.

Gdy jestem gdzieś poza domem, szczególnie gdy wyjazd trwa długo, jest nieprzyjemny tęsknie potwornie za swoją rodziną, marzę jak to będzie fajnie wrócić...
Wracam, a rzeczywistość mnie zawsze przygnębia: czeka na mnie jakaś domowa robota, wszyscy się cieszę tylko o tyle o ile spadną z nich moje obowiązki i znowu będzie po staremu, a do tego zawsze coś jest niedorobione i to właśnie na mnie spada załatwienie "niedoróbki".

Takie to smutne....

Aproxymat

Raczej rzadko wyjeżdżam służbowo... Kiedyś zdarzało mi się to częściej, ale wtedy byłem sporo młodszy i takie wyjazdy stanowiły atrakcję, nawet chyba specjalnie nie tęskniłem wtedy za powrotem. Nie wiem jak wyglądałoby to dziś...

slepa i brzydka

a ja glupia myslalam, ze to jest topik w stylu "jak ukryc kochanka/kochanke?"
mysle stereotypami, jak zwykle
niedobra, niedobra slepa!!!

Kewa

Aproxymat

Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma... I tęsknimy też czasem za rutyną i obowiązkami, choć kiedy się z nimi zmagamy, to je przeklinamy i chcemy od nich uciekać..

ws

nie wyobrażam sobie, żeby bliska mi osoba wyjeżdżała na długo, albo często, nie wyobrażam sobie takiego związku, no i że nie rzucam się na niego kiedy wraca, wysyłając ew. dzieci na tydzień do kina

nie, to nie dla mnie

fi · Gość

Czy mam podobnie? Hmmm... okres rozłąki (jak ja dawno tego słowa nie słyszałam!) to specyficzny czas. Jakiegoś zawieszenia, samotności. Właśnie wtedy - gdy wyjeżdzam - uświadamiam sobie jak Bardzo Ważni Dla Mnie Ludzie są ważni, bliscy. To taki moment który przybliża wizję innych scenariuszy życia. Gdy gdzieś wyjeżdzam to istotne jest dla mnie czy raczej "wyjeżdzam do..." czy "wyjeżdzam z..." W zależności od - albo tesknie mniej albo bardziej...
A powroty? chyba uświadamiają codzienność i to, że się świat bez nas nie zawalił, że zycie się toczyło utartym torem w chwili gdy zamkęliśmy za soba drzwi. A ta ciężarówka spraw, które na nas spadają po powrocie? Ja sobie wtedy myślę że jednak pomimo, ze to męczace to przyjemne, że jestem elementem tej układanki. I to w zalezności od okresu mojej nieobecności - a tym samym wielkości owej cieżarówki - bardziej albo mniej istotnym

teraz

A mnie jakoś już nie cieszy bycie częścią układanki itp. itd.
Marzy mi się, żeby ktoś mnie przywitał z radością, okazał, że czekał na MNIE.

A może ja za dużo chcę, może właśnie, że mam po co wracać, to wszystko, na co można w życiu liczyć.

ws

powim drażniąco być może tak:

wszystko jest kwestią wyborów,
mamy takie życie, jakich wyborów dokonujemy,
bo nikt i nic nie jest nam w stanie odgórnie narzucić,
jakie to nasze życie mam być,
to my sami narzucamy sobie, bądź decydujemy, wybieramy ...
na ile się godzimy,
na ile nie,
my stawiamy granice wszystkiego,
my je przekraczamy,
i w końcu my sami, nie kto inny,
pozwalamy naruszać te granice innym ludziom,
i kiedy nie mamy już sił, poddajemy się,
opuszczmy głowę,
to też nasze poddanie, nasza decyzja,
nasza osobista rezygnacja

...

Kasztanka · Gość

bedziesz jeszcze tesknila za tym, by ktos zrzucil na Ciebie jakas czesc obowiazku
ale najsmutmiejsze bedzie to, ze tak juz sie nie da
odwroc myslenie
czasami pomaga
nie tylko z wyjazdami
z ogolnym smutkiem

lulka

Lubię wyjeżdżać w delegacje. Bardzo lubię.
Jak siedzę za długo w domu to zaczynam się dusić niezmiennością.
Może być fatalnie, niewygodnie, ale najważniejsze, że jest inaczej.
Uwielbiam wracać. Dzień albo dwa nie robię nic. Dosłownie przewracam się o niewypakowaną walizkę.
Powroty to czas wielkiej radości i takie bzdety jak niewytarte kurze, czy ta spakowana walizka zupełnie tracą jakiekolwiek znaczenie.

Kewa

ws

Kasztanka · Gość

porozmawiaj

skoro nie palisz i nie pijesz
to gadac tez bedziesz umiala Tongue out (1)

jak to innym odpowiada nasza doskonalosc

poza tym "do szczescia" potrzeba powrotow
tylko nie wiem, czy to juz "ta" mentalna starosc
czy tylko zmeczenie kilometrami
ale potrzeba

zaczelam lubic wracac

ws

żebym to ja jeszcze umiała złapać co i do kogo

Pasztet · Gość

Slowo "delegacja" nie wiedziec czemu kojarzy mi sie z filmami z lat 70-tych, ludzmi w dzwonach, brazowych swetrach i z wielkimi okularami na nosie. No i teczki mieli chyba, a teczkach bulka i zwyczajna do przegryzania.

fi · Gość

teraz:

bo ja

kiedyś jeździłam częściej choc nie były to typowe delegacje - zazwyczaj wyjazdy na 2-3 dni ale bywało i na tydzień. Nie tęskniłam. Nie była to era telefonów komórkowych więc nawet niezbyt często dzwoniłam. To był mój wybór. Wyjazdy to także był mój wybór. Teraz wyjeżdżam tylko wtedy gdy "muszę" - tzn. gdy ten wyjazd jest mi potrzebny, daje mi coś w sensie zawodowym ale i tu jestem bardzo ostrożna. Teraz wyjeżdżając zabieram ze sobą różne gadżety przypominające mi dom - maskotki, fotki itp... I czekam kiedy wrócę... I taki jest mój wybór. W pracy jakos dosyć łatwo przyzwyczaili sie do tego, że nie mogą na mnie liczyć w sprawie wyjazdów - gdyby kazano mi jechać? no cóż? może nawet powiedziałabym NIE? może powiedziałabym: niech jeżdżą inni...
Gdy jeździłam często nigdy nie czułam sie jakoś szczególnie witana w domu po powrocie (podkreślam - NIE CZUŁAM, choć na pewno rodzina bardzo sie cieszyła).

To co robię jest moim wyborem, choć czasem bliżej temu wyborowi do powinności; zawsze jednak moim wyborem jest to co czuję.

ws

poziom odpowiedzialności też zależy od nas

oglądałam kiedyś film ,,Gattaca,, który b. obrazowo odzwierciedla moją dewizę prawie

, że duch jest zawsze silniejszy od materii, więc tzw. ograniczenia brzegowe mają mniejszy wpływ na nas, niż nasze własne decyzje

może to co napisałam jest emocjonalne, ja jestem emocjonalna, nie wstydzę się tego, nie mniej wciąż to nie zmienia nic w kwestii

moje postrzeganie świata w ten sposób przyszło z wiekiem, a jestem wcale nie najmłodsza (hie hie) i na koniec dodam, że b. wielu wew. decyzji nie jesteśmy świadomi, a one zapadają, zapada w nas jakieś wew. ,,tak,, lub ,,nie,, na to co widzimy i co nas spotyka ...

nie będę się wypowiadała w kwestii gwałtu, bo to zbyt kontrowersyjny temat, natomiast dodam, że wszyscy tu są dorosli, więc mają mniejszy lub większy dystans, więc chyba rozumieją, że to po prostu moje zdanie, to wszystko

natomiast opieranie się na kwestiach brzegowych i tłumaczenie sobie nimi własnej indolencji jest uważam też wyborem jakimś ...

na wszystko jest czas i miejsce, możemy korzystać z wyboru lub nie, no i to też jest jakiś wybór

i już

bosska · Gość

a ja bym chciała spotkać się z kimś po jakimś czasie nieobecności
i poczuć, jak ten ktoś się stęsknił .....