po 30-tce

zmartwionamamuska

ale moj syn ma calkiem normalnych, madrych, porzadnych kolegow. W szkole tez nauczyciele nie skarza sie na jego zachowanie, czasem tylko jakies bojki drobne, ale to raczej jest normalne w tym wieku. Najgorzej traktuje mnie.
Bic go nie bede, bo za duzy, tlumaczenia sluchac nie chce, a czekanie.... mi nic dobrego nie przynioslo, takze nie polecam

nudziarz · Gość

lulka

Mii

Właśnie to miałam na myśli pisząc "wyznaczyć granicę"
Dzieci są o wiele sprytniejsze jak nam się wydaje...w myśl powiedzenia "dosięga dokąd sięga" kombinują na wszystkie możliwe sposoby łącznie z szantażem ...do tego bywa, że emocjonalnym.
Mój dwudziestolatek wychodzi mówiąc..."wrócę jak zwykle"...co oznacza, że będzie w granicach od 22 do 23...czasami z maleńkim poślizgiem, jeśli jest to weekend i może sobie pozwolić na dłuższe odsypianie nocy przysyła mi esemesa, że wróci później.
Chodzi o to żeby czuł się w obowiązku poinformować rodzica.
Wielokrotne rozmowy które z nim przeprowadzałam i tłumaczyłam, że moje zainteresowanie nie wynika stricte z ciekawskości a jedynie z troski przyniosły oczekiwany rezultat.
Wychowanie dziecka można przyrównać do pracy w kamieniołomach w upale bez picia....z tym, że w "kamieniołomstwie" wynik pracy jest widoczny natychmiast...a wychowanie po latach.

zmartwionamamuska

kontrolujesz dwudziestolatka? Eh ja nie wiem gdzie chodzi moje siedemnasto letnie dziecko:(. A gdzie ta przyjemnosc z bycia rodzicem? Znikam po roku? Dwoch?

Mii

Nie zrozumiałaś mnie....nie kontroluję Not talking

wymagam jedynie by był odpowiedzialny i czuł, że obok niego żyją też inni ludzie.
Mam do niego zaufanie, którego do tej pory nie nadużył...wiem czym się interesuje i w jakim towarzystwie może się obracać...więc jestem o niego spokojna.

yapp

zmartwionamamuska

zadziora · Gość

Mii

Zmartwionamamo...metrykalnie owszem, ale dla mnie zawsze pozostanie dzieckiem o które będę się martwić.
Dużo też zależy od "materiału genetycznego"...z każdym dzieckiem trzeba inaczej "zagrywać" ...jedeno jest bardziej spolegliwe i chłonne na nasze metody wychowawcze inne jest harde i z tym już będzie trudniej.
Dopóki "dziecko"mieszka z nami musi przyjąć zasady jakie tu panują..a więc liczenie się z innymi członkami rodziny.
Jestem raczej "ostrą" matką której nie da się w kaszę dmuchać.
Oczywiście także popełniłam masę błędów wychowawczych...czego niestety nie da się uniknąć a o których przekonuję się dopiero teraz.

Sabina

zadziora · Gość

nie ma 'niechłonnych' dzieci, tylko nieskuteczne metody. :hamster_omfg:

nie ma dzieci złych, niedobrych, potworów, diabłów wcielonych!!! jeśli na takie wyglądają, to wina ich rodziców!!! dziecko nie jest niczemu winne. może i stara się 'przerobić' dorosłego 'na swoje', może stara się 'próbować' granice i wytrzymałość dorosłych- bo w ten sposób uczy się i poznaje świat. to nie działanie podstępne i nastawione na wykończenie dorosłych. i owszem są różne dzieci, różnie uparte, odporne na wiele metod i z różnymi temperamentami. ale nie znam dziecka nie spragnionego czułości, miłości i akceptacji!!! i to jest najlepsza metoda wychowawcza. idę sobie z tego topika. jak przychodzi do rozmów o dzieciach, robię się drażliwa
dobranoc

Sabina

EMES

Ja bym dodał że również winny jest rząd

On jest zawsze winny

ale w tym przypadku również, bo takie akcje prorodzinne jak "becikowe" itp. właśnie przynoszą pierwsze efekty, jak np. wypadanie z okien (w czasie gdy rodzice mają razem 9 promili)

... i niestety biorąc pod uwagę umiejętności wychowawcze teraźniejszych "rodziców" nie wiem czy te "wypadanie" nawet nie jest lepsze dla społeczeństwa.

nudziarz · Gość

zadziora · Gość

Sabina

Zupełnie nie o to mi chodziło, ale już sobie idę. Nie będę Cię denerwować.

lulka

nudziarz · Gość