po 30-tce

yapp · Wysłany: Czw 1:23, 05 Mar 2009 Temat postu: pobleblajmy o śmierci

nie wiem, czy admin nie przerzuci tego topiku do jakiegoś innego działu, ale cóż, zaryzykuję Tongue out (1)

znaliśmy sie długo, powiedzmy z 10 lat, ale wyłącznie na stopie służbowej. jednak 10 lat to jest okres czasu, kiedy można się ze sobą zżyć, można kogoś zacząć uważać za przyjaciela, a na pewno bliskiego kolegę. 3 tygodnie temu poszedł do dentysty z bolącym zębem. 2 tygodnie temu wiedział już, że to nie ząb jest problemem. tydzień temu po zrobieniu tomografii całego ciała, okazało się, że ma przerzuty w wiekszości narządów wewnętrznych, także w mózgu. zostało mu kilka tygodni życia, ewentualna terapia stoi pod znakiem zapytania, bo nie wiadomo, czy da mu kilka dodatkowych tygodni więcej, czy raczej mu te tygodnie zabierze.

poszedłem go odwiedzić i właściwie pożegnać sie i nie do końca wiedziałem jak mam się zachować i co mam mówić. byli już tam szczęśliwie inni jego znajomi, posiedzieliśmy przez chwilę żartując na neutralne tematy. tak, siedział tam i żartował z nami, był osłabiony, ale nie przybity. wie, że nie wyjdzie z tego, teraz to już tylko gra z lekarzami w ciuciubabkę, żeby wyrwać parę dni więcej jednocześnie nie odczuwać cierpienia i jak najdłużej zachować świadomość. Karkołomny slalom.

Pomyślałem sobie, że gdybym został postawiony w takiej sytuacji, to chyba bym się zaszył gdzieś i nie chciałbym nikogo widzieć ani słyszeć, przyjmowac gości. Chciałbym być sam ze sobą. Ale może tak mi się tylko wydaje, bo jestem tylko widzem. Może wręcz przeciwnie, wolałbym koło siebie gwar i żarty, żeby oderwać się od myśli, które i tak wrócą do mnie nocą, kiedy wszyscy śpią? No nie wiem...

bobro · Wysłany: Czw 7:51, 05 Mar 2009 Temat postu:

bo to faktycznie nie wiadomo czy lepiej jest znać swoją datę i się jakoś przygotować, czy może lepiej zaskoczyć wszystkich i siebie...
ale takie czekanie to kichowate trochę i też nie mam pojęcia jak ja bym to zorganizował

famka_ · Wysłany: Czw 8:08, 05 Mar 2009 Temat postu:

za - tylko tyle że można w "jakiś" sposób się do tego przygotować
rodzina, przyjaciele, znajomi

przeciw - żyje się nie wiadomo dlaczego , sto pytań bez odpowiedzi , popada się w marazm , męczy się siebie i chyba innych

szb · Wysłany: Czw 8:14, 05 Mar 2009 Temat postu:

To najgorszy sposób na dowiedzenie sie o własnym końcu. Tak moim zdaniem.
Pójść się zbadać u okluisty żeby ten stwierdził, że mam nadciśnienie cholerne a to się okazuje tętniak jakiś.

Yapp: Takie sytuacje to bez wyjścia są. W towarzystwie to tylko pożartować idzie. Bo o czym innym?

W moim otoczeniu takie kuriozum w pracy ostatnio zaszło. Kolega grzebiąc coś w garażu, uderzył się w nogę drzwiami od samochodu.
Co w tym strasznego?
Nic przecież.
Potem lekko chorował, czuł się słabo i oblewały go poty aż ... padł w domu na twarz. Ojciec zawiózł go do szpitala.
Diagnoza: Zator w komorze serca. 10% pacjentów z tego wychodzi.

Po uderzeniu powstał skrzep, który powędrował żyłami do serca i zaczął tam budować zaporę.

Dziękuję Bogu (kiedy najdą mnie takie tematy), że przeżyłem w życiu już tyle. Tyle czyli nic+coś.
Ale wiem, że to nie umniejszy paniki kiedy przyjdzie godzina.

edytuj

Chociaż miętkim staram się nie być.

edytuj2

Chociaż nie odważyłbym się nigdy na zestawienie bleblania ze śmiercią
To mściwa suka jest.
Odważny jesteś Yapp.[/b]

letnisztorm · Wysłany: Czw 8:16, 05 Mar 2009 Temat postu:

Jest taki film Fontain , w polskim tłumaczeniu "Źródło życia" . Liryczna opowieść o smierci i braku jej akceptacji przez osobę najbliższą , o poszukiwaniu sposobu na niesmiertelnośc.

Mii · Wysłany: Czw 8:58, 05 Mar 2009 Temat postu:

Gdybym mogła wybrać sobie sposób umierania...marzyło by mi się zejść z padołu nagle, bez zapowiedzi, chorowania ... nie widzę potrzeby przygotowywania się do śmierci, męczenia tym bliskich i dalszych.

Osoba z mojej rodziny zachorowała na tumora i przez pół roku leżąc w szpitalu udawała, że nie wie co ją gryzie....może bała się powiedzieć o tym głośno... my też miczeliśmy...bo w jaki sposób rozmawiać z kimś kto milczy i udaje że wszystko gra....idiotyczna sytuacja Not talking

Nie tak dawno zaskoczyła mnie śmierć bliskiej osoby... wieczorem położyła się spać a rano było już po wszystkim.
Był to dla nas szok...ale jak sobie przemyślałam doszłam do wniosku, że to "piękna śmierć" ...spokojna i nieświadoma.
Takiej bym sobie życzyła.... tylko żeby to ode mnie zależało Anxious

slepa i brzydka · Wysłany: Czw 9:10, 05 Mar 2009 Temat postu:

o rany, ten film to byla najgorsza nuda, na jaka ostatnio trafilam. moze w zalozeniu mial o tym opowiadac, w rzeczywistosci lysy facet zarl drzewo, a potem kwiaty z niego wyrosly... z faceta wyrosly (gwoli scislosci).

gdybym ja wiedziala, ze niebawem umieram to musialbym wyprac wszystkie moje rzeczy, bo mam juz tak od dawna, ze myslac o nagles smierci mierzi mnie mysl, ze ludzie beda dotykac moich ubran, bielizny i rzeczy osobistych. uregulowalabym wszystkie kwestie finansowo-podatkowe i wybrawszy sie do notariusza, uregulowalabym kwestie ostatniej woli. jesli to nie notariusz sie tym zajmuje, to jestem pewna, ze ten do ktorego bym poszla, wlasciwie by mnie pokierowal.

illunga · Wysłany: Czw 9:39, 05 Mar 2009 Temat postu:

Inaczej śmierć wygląda z punktu widzenia odchodzącego, a inaczej z punktu widzenia tych, którym ktoś odchodzi.
Pewnie- dla siebie chciałoby się lekko łatwo i szybko, tak jak Mii napisała, najlepiej we śnie. Bo nam sie wydaje,że we śnie, to nic pewnie nie czuć i nawet człowiek nie zauważy,że przeszedł już na drugą stronę. Ale pewnie wcale to nie takie proste.
Z punktu widzenia tych, co zostają, takie nagłe odejście kogoś to trauma. Bo zostaje tyle niewypowiedzianych słów, tyle niedokończonych spraw i tyle planów, które nagle zawisają w pustce.
Pół roku temu po raz drugi stanęłam pod ścianą czekająć, tak naprawdę nie na diagnozę, a na wyrok. Dostałam szansę po raz trzeci. Ale miałam czas,żeby zastanowić się "a co zrobię, jeśli...". I powiem,że to jest koszmarnie trudne robić plany na przyszłość z uwzględnieniem swojego niebytu.
Pewnie, uporządkować co się da, podomykać ile można i.... chyba jednak spróbować zawalczyć. Jak długo się da. Żeby nie było tak do końca,że nie mam na to nijakiego wpływu. Cuda się zdarzają. A niby dlaczego, nie nam, tym razem?

animavilis · Gość

letnisztorm · Wysłany: Czw 10:16, 05 Mar 2009 Temat postu:

w moim miasteczku, na małej uliczce poza miastem , zawrzało. Przedsiębiorca pogrzebowy postanowi wybudować nowoczesne centrum pogrzebowe na peryferiach miasta. Pobliscy mieszkańcy głosno wyrazili swoje oburzenie " jak to ich dzieci mają każdego dnia oglądać ludzi którzy płaczą po smierci bliskich."

Nasz kultura spych smierć poza społeczeństwo, nie chcemy o tym rozmawiać , nie potrafimy sie zachować wobec ludzi których ten temat dotyka.

bea.ta · Wysłany: Czw 10:17, 05 Mar 2009 Temat postu:

Yapp tytuł topika jest nietaktowany do zagadnienia w nim omawianego.
Temat śmierci jest dla mnie tematem do poważnych rozmów a nie kpiącego w swym wydżwięku bleblania.
I z racji tego nie zamierzam się ( po za tą uwagą na nim wypowiadać).

letnisztorm · Wysłany: Czw 10:17, 05 Mar 2009 Temat postu:

(znowu słońce odbija mi się w ekranie )

animavilis · Gość

illunga · Wysłany: Czw 10:21, 05 Mar 2009 Temat postu:

I poczułam się jak idiotka karmiąca trolla.

letnisztorm · Wysłany: Czw 10:23, 05 Mar 2009 Temat postu:

pojęcia nie mam jak to ma wyglądać , informacje przekazuje na podstawie artykułu z gazety w którym cytowane były wypowiedzi komitetu protestacyjnego

Mii · Wysłany: Czw 10:39, 05 Mar 2009 Temat postu:

szb · Wysłany: Czw 11:45, 05 Mar 2009 Temat postu:

animavilis · Gość

Nie, nie sądzę.

aberracja · Wysłany: Czw 12:03, 05 Mar 2009 Temat postu:

prawdopodobnie można się oburzać na sfromuowanie "bleblanie o śmierci"
prawdopodobnie można się oburzać na chęć rozmowy o śmierci w ogóle
prawdopodobnie można się oburzać i na samą śmierć...

w idealnym świecie każdy żyje tak aby nie było niewypowiedzianych dobrych słów, aby czułość i miłość nie były zapomniane, aby w chwili śmierci ów każdy wiedział że zrobił wszystko co do niego należało i żył szczęśliwie.

a ja... tu...
czasem chyba potrzebny jest taki temat właśnie po to, aby się zastanowić co ja i co tu i aby zrobić choć część z rzeczy, które zawsze odkładam na "niewiadomokiedy"

letnisztorm · Wysłany: Czw 12:09, 05 Mar 2009 Temat postu:

śmierć powinno się zaakceptować, udawanie że tematu nie ma albo że nas nie dotyczy nie zmienia faktu że ona jedyna jest tak naprawdę pewna i nieunikniona