po 30-tce

Dostojny

Ver przysłała mi piękne zdjęcie ślicznej Kobiety.
Zresztą wszystkie jej zdjęcia przedstawiają cudne twory.

Skłoniło mnie to do rozmyślań - Jak to jest, że potrafimy się zachwycać, że chcemy patrzeć, przeżywać, zauważając coraz to nowsze drobiazgi i napawając się nimi.
Patrzę na zdjęcie tej pięknej Kobiety i ciągle mi mało.
Tak jak na dziecko małe można się patrzyć niemal bez końca. I nawet jak nic nie robi to cieszy wzrok i koi.
Tak i akt ten ..mmm delektować się można niemal bez końca i ... szybko zdziwiony, zawstydzony wręcz własnym zaciekawieniem wyłączam, ciesząc się, że piękno jest, czeka ... tylko je brać.
Jak przeżywacie piękno, sztukę, muzykę, obrazy, architekturę, zdjęcia, komplementy ?
Na pytanie to można odpowiedzieć niekonwencjonalnie

Nadszyszkownik Cicho

Ty zboczencu!
Ty zwyrodnialcu, Ty!
Pod obrazek?!
Madonny?

Dostojny

Nadszyszkownik Cicho

juz Ty wiesz, co to znaczy;)

sorry,wyglupiam sie

Aproxymat

Poważniejszy temat, więc jutro odpowiem, jak będę miał więcej czasu

nudziarz · Gość

dziwnie przezywam... czasem z totalna obojatnościa dla zamierzeń twórcy.. czasem w zachwycie nad szczególem który wekszosci wydaje sie mało znaczacy...

pytanie o wrazliwość..... o definicje piekna... wazne zeby je dostrzegać i miec w sobie to dzieciece zachłysniecie się czyms z pozoru zwyczajnym..

Kewa

Piękno mnie trochę nudzi, z zapałem doszukuję się skazy, lubię skupić wzrok na czymś niedoskonałym: znaleźć piękno tylko dla siebie, nie dla ogółu. Niestety, mam głupią wadę dzielenia się swoim zachwytem, czasem napotykam zobojętnienie, a czasem znaczące pukanie się w czoło.

jupiter · Gość

Dobrze, że niezastąpiony zasadniczo Nadszyszkownik wniósł tu odrobinę ohydy, bo tytuł i post założycielski tego topicku poraził mnie ogromem herezji. Blue_Light_Colorz_PDT_21

animavilis · Gość

Przypomniał mi się "Manniak Niedzielny" i pan Wojtek, przy okazji jakiegoś utworu mówiący: gra tak, że aż ciarki przechodzą po plecach [pauza] no, ale to trzeba mieć plecy...
Abstrahując od tego kto ma i jakie, często w ten prozaiczny sposób działa na mnie muzyka - dostaję gęsiej skórki

A najbardziej typowym symptomem głębokiego zachwytu jest, w moim przypadku, powtarzalność: z oczami w słup utkwionymi w suficie, z rękami splecionymi na podołku namiętne wysłuchiwanie tego samego utworu po raz trzydziesty z kolei, po wielokroć przeżuwanie w myślach fragmentu wiersza czy prozy...
Obrazy, które powstają w mojej głowie zawsze robią na mnie silniejsze wrażenie niż te rzeczywiste, namacalne, stąd znacznie mocniej zachwyca i oddziaływuje na mnie uroda, a raczej emocje [co, przecież, nie zawsze jest tożsame], jakie niosą za sobą muzyka czy literatura aniżeli malarstwo, architektura, piękno natury.

animavilis · Gość

beermacht · Gość

Muzyka, hmm - mam podobnie, ale musi to być ostry metal lub Vivaldi:).

Dostojny

Aproxymat

Tak właściwie zastanawiałem się, jakie rodzaje piękna mógłbym preferować? Jakieś idealistyczne? Ale jakie mogłyby to być? Piękno jako zespół cech osoby, przedmiotu, zjawiska (zespół, choć zapewne można też o pojedynczej cesze powiedzieć, że jest piękna, ewentualnie opisać jakąś osobę/rzecz/zjawisko, jako piękną, ze względu na jedną cechę)? Czy jako odczucie? Coś strasznie subiektywnego i zależnego od aktualnego nastroju.
Kewa wspomniała o zwracaniu uwagi na niedoskonałości - wydaje mi się, że takowe sprawiają, że podziwiana osoba/rzecz/zjawisko, odbierana jest jako bardziej realna, bo zdajemy sobie sprawę, z niedoskonałości realnego świata. Z drugiej strony, rzeczy nierealne też mogą zdawać się piękne.

znana ktośka · Gość

Piękno to dla mnie :
- trzymanie na ręku mojego syna, kiedy się urodził
- muzyka, która wywołuje u mnie ukojenie, relaks
- ktoś lub coś przykuwający mój wzrok, czyli wygląd zewnętrzny, albo naprawdę mały detal, często zauważalny tylko przeze mnie
- to również to, co mnie otacza– mam na myśli lasy, jeziora, zwierzęta, , a także Ci, dzięki którym jestem szczęśliwa – to samo w sobie jest piękne.
Mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Zdaję również sobie z tego sprawę, ze to co dla mnie jest piękne, dla innych może być bez znaczenia.

bosska · Gość

nie będę pewnie zbyt oryginalna, ale dla mnie pięknem, które mogę przeżywać i dosłownie i w przenośni jest miłość, zarówno i ta duchowa, określajaca uczucie, jak i fizyczna, splatająca ciała. nie wiem, czy jest coś piękniejszego od orgazmu z ukochaną osobą.
Gwizdze..

zwłaszcza w kontekście, cytuję z postu założycielskiego: "że chcemy patrzeć, przeżywać, zauważając coraz to nowsze drobiazgi i napawając się nimi.
(...) i ciągle mało ...mmm delektować się można niemal bez końca "

Zawstydzony

matowy · Gość

jupiter · Gość

jupiter · Gość

Rozumiem też, że ver upoważniła Cię do wszczęcia dyskusji na forum na temat zdjęć, które przysyła Ci na privie.

matowy · Gość

daj spokoj, egzaltacja jest domena marzycieli
( i niektorych takich)

jupiter · Gość