po 30-tce

fedrus

Stało się. Rozstaliście się. Może po raz pierwszy i ostatni, może to było kolejne rozstanie, ale tym razem ostateczne i definitywne. Pozostały Wam z pewnością po tym związku jakieś pamiątki: wspólne zdjęcia, prezenty, które otrzymaliście od partnera. Pytanie jest proste co z tym "dziedzictwem" robicie? Zostawiacie na pamiątkę, czy wyrzucacie do śmieci, odkreślając przeszłość grubą kreską? Pytanie następne, gdy poznajecie kogoś nowego, jak reagujecie na to, gdy podczas np: oglądania starych zdjęć widzicie jego (piszę jego, bo to sfeminizowane forum, panowie nich sobie zamienią "jego" na "jej") kolejnego ze wszystkimi swoimi byłymi. Czy takie zdjęcia (jeśli ktoś je zachowuje) irytują czy rozczulają, a może wzbudzają podejrzenia: skoro ciągle trzyma te fotki, pewnie nadal ją kocha

illunga

Kosz i gruba kreska.
A co do pamiątek po "byłych", które posiadał jakiś mój "aktualny"-wkurzały mnie

bo ja

ale fajny temat Dancing

zwyroll3

ja zrobiłem specjalny plik "zdjecia do ..DATA"
i zakopałem głęboko głęboko ze juz prawie nie pamietam gdzie to było.
Ale niektóre zdjęcia przednie wiec szkoda kasowac.

animavilis · Gość

Z różnych względów liczba moich "pamiątek" jest znikoma. Oczywiście, jako klasyczna masochistka i psychiczny rozmemłaniec przechowuję je i pielęgnuję, choć nie (za)(o)glądam. Czekają na chwilę, kiedy oglądanie będzie już możliwe.
Zdjęcia różnych eks? Cóż, ciekawość.

bosska · Gość

pewnie mam, te ważniejsze. nie rozstawiam je po całym domu i nie oglądam z uporem maniaka. i nie mam ich zebranych w jednym miejscu. gdzieś się pewnie walają po pudłach w piwnicy. o ile ich nie wyrzuciłam.

AliAs99 · Gość

Myślałem, że na tym topiku trzeba wklejać fotki swoich byłych dziewczyn. Już nawet wyciągnąłem skaner i wydobyłem z kufra te wszystkie stare fotografie. Dopiero potem przeczytałem, że tutaj nie o fotki chodzi, lecz o to, co z nimi robimy.

Przy okazji, też mam pytanie do uczestników dyskusji. Robicie jakieś fotki swoim partnerkom/partnerom w sytuacjach nieco intymnych? Albo może sami pozwalacie się fotografować bez niekompletnego odzienia?

Seeni

Ja mam tak pośrednio- najpierw przechowuję, potem w feworze gruntownych porządków wywalam. Z wyjatkiem zdjęć. Zdjęcia przechowuję wszystkie, bez względu na to kogo uwieczniają.
Do wszystkich byłych narzeczonych żywię znaczny sentyment. Z żadnym nie utrzymuję stałych kontaktów, ale jeżeli gdzieś na siebie wpadniemy to gadamy długo i namiętnie.
Mój mąż ma zasadniczo podobnie- wszystkie jego byłe sympatie znam co najmniej ze zdjęć a niektóre nawet osobiście.
Nie bywam zazdrosna- było minęło. Ale fajnie czasami powspominać.

emma.

fedrus

Mati.

...wysuszony bukiecik róż, zakładka do książki, tłok rozbitego auta, kilka zdjęć i wspomnienia w mojej głowie.. więcej mi nie trzeba, żeby czuć przyjemny dreszcz emocji.. pamięć jest wybredna.. często łapię się na tym, że gro sytuacji z lat szkolnych przypominają mi inni.. Dla tych innych znajomków te wydarzenia musiały być istotne skoro je zapamiętali, a mi jest łyso, że nie pamiętam, choć wiem, że nie muszę.. Dobrze czasem mieć coś z takiego fajnego momentu, co pozwala trwać chwili ilekroć otwieram pudełko z drobiazgami.. Lubię swoją przeszłość i nie chcę, żeby te ważne wydarzenia mi umknęły, i choć wydawałoby się, że skoro były ważne, to nie powinny umknąć jednak czasami podstępnie dają dyla w odległe zakątki mojej świadomości...

bo ja

zdjęcia są banalne, te intymniejsze z czasem stają się żenujące, listy po latach śmieszne...
Mi po mojej "wielkiej miłości" został nóż, całkiem ostry. Trzymam go głęboko na dnie szuflady, ale kto wie, może się kiedyś przyda?

fedrus

animavilis · Gość

Zdjęcia robione przez amatorów z reguły są banalne, ale przecież nie chodzi o artyzm, tylko wspomaganie pamięci.

emma.

bo ja

wspomagacze pamięci moga być różne

a przy okazji - posłuchajmy: Boo hoo!

[link widoczny dla zalogowanych]

lulka

Intymne zdjęcia...Ha ha.
Może ja nienormalna byłam (może jestem), ale owszem. Było ich sporo.
Sami je z mężem wywoływaliśmy i mieliśmy przy tym sporo radości i zabawy. Rozkładaliśmy je potem na podłodze żeby wyschły, a często kochaliśmy się na nich...Bo do łóżka za daleko było tacy po ich ogladnięciu byliśmy spragnieni siebie. Byliśmy młodzi, piękni, zwariowani...Potem spłonęły bo sama ich ogladać już nie chciałam. I nie żałuję tego. One były tak bardzo NASZE - nie moje.
Inne pamiątki po innych wspomnieniach z innymi ludźmi... Trochę jest, troche wyrzuciłam w szale złości.
Nie wiem czy tych straconych mi żal. Chyba trochę tak - oglądając te, które zostały dochodzę do wniosku, że jednak po latach pamięta się najlepiej te dobre chwile. Przeważnie dotykam ich z uśmiechem.
Natomiast nie potrafię czytać listów. Wydaje mi się, że wciąż jestem taka sama, a jednak nie rozumiem tej lulki sprzed lat. Ta zmiana boli mnie o wiele bardziej niż odbicie w lustrze, które przecież jest też inne niż 10 lat temu.

rrruda

wracanie do pamiątek sprzed lat, kiedy można na wszystko spojrzeć spokojnie jest nawet miłe. W końcu nasze życie nie zaczęło się wczoraj.
Ale rozpamiętywanie tego co nas jeszcze boli jest....
Jestem w takiej sytuacji i jest to niezwykle trudne. Zwłaszcza, że zostałam w mieszkaniu, które razem wybieraliśmy, razem malowaliśmy, urządzaliśmy. Pełno w nim bibelotów, drobiazgów i przedmiotów, które wszystko przypominają.
Czasem pewnie wyrzucanie czy niszczenie zdjęć może komuś przyniesie ulgę w złości, bezsilności, bólu. Ale to nie tylko przedmioty uruchamiają pamięć. Ja mam problem nawet z oglądaniem serialu, który razem bardzo lubiliśmy i zawzięcie komentowaliśmy. Ale to minie. MUSI!!!!! Bo nie dojdę do siebie.

Kasztanka · Gość

Segregacja smieci -
listy - zaposiadywuje cala moja korendpondencje od anjdawniejszych lat (na skrzynke jest rzucona klatwa i nie wolno jej nikomu oprocz mnie otwierac),
intymne zdjecia i cala taka reszta - won,
koszule, bielizna, ubrania - zazwyczaj ladowaly za delikwentem. Albo przed nim.

Swoja droga widzialam kiedys reakcje na zdjecie w poprzednich obcych ramionach.
Nie chcialabym byc poddana takiej probie. Not talking

ribka_pilka

Też chętnie, na spokojnie wróciłabym do przeglądania pamiątek. Będąc zdystansowaną...Ale w pierwszym roku małżeństwa, porywczy młodzi małżonkowie, wymyślili niszczenie śladów dawnych znajomości. Gdy już trzy czwarte były w strzępach...opamiętaliśmy.