po 30-tce

Kobieta z klasą

Jestem po poważnej rozmowie z ......... endokrynolog.

Niby nic mi nie było, jakaś taka słaba, często przemęczona, czasem jakieś dziwne depresyjne stany ( myśli o śmierci, o życiu tam- co nawet na forum o tym pisałam), jakieś strzykanie w kolanach, przerywany sen....

Wszystko brałam jako objaw starej młodej matki, kobiety wiecznie bardzo aktywnej a nagle kurzącej w domu...

Dla świętego spokoju zrobiłam sobie jakieś tam podstawowe badania. Wyszła niedoczynność tarczycy. Poszłam do endokrynolożki ( tak to się teraz odmienia?) kobieta kazała zrobić coś tam jeszcze, następne badanie, wróciłam...
" proszę pani z takimi wynikami, gdyby pani nie przyszła to śmierć w najbliższym czasie gwarantowana.

Qurcze ludziska badajcie się! Nie bagatelizujcie żadnych objawów! Badajmy się regularnie i nie tłumaczmy sobie wszystkiego, że to przez stress!
To drugi już raz jak udało mi się w porę. Może tym postem kogoś zmobilizuję by tak jak ja miał jeszcze szansę 050

Kewa

Kobieta z klasą

No właśnie Kewko, żeby jeszcze trafić na specjalistę ( nie z nazwy).

Ja to z tymi badaniami to nawet o Tobie myślałam bo kiedyś ładnie mi napisałaś co i kiedy kontrolować. Mam to na kompie w poprzednim mieszkaniu. Muszę koniecznie wydrukować i pilnować tego nie tylko dla siebie ale i całej rodziny.
Zastanawiam się tylko co muszę badać i z jaką częstotliwością u dzieci.
Przy okazji dowiedziałam się, że i one mogą mieć podniesiony cholesterol czy mieć niedoczynność albo nadczynność tarczycy albo cukrzycę ... kto wie co jeszcze?

flykiller · Gość

Usiłuję właśnie walczyć z tendencją do hipochondrii i ograniczać liczbę wizyt lekarskich do niezbędnego minimum, po zatrważającej konstatacji, że każdego miesiąca podbijam moją legitymację ubezpieczeniową, bo znowu lezę do jakiegoś lekarza.
Takie topiki, niestety, tylko mnie nakręcają i przypominają, że należałoby przebadać jeszcze to, to i siamto (tarczyca, akurat, miewa się dobrze).

Ostatnio, w krótkim odstępie czasu ze trzy osoby powiedziały mi, że schudłam, w tym jedna oznajmiła to w sposób dramatyczny (jak ty wyglądasz?! sama skóra i kości!). Spostrzeżenia te uznałam za mocno przesadzone, bo stan poluzowania ubrań wskazywał na bardzo niewielki spadek wagi. Normalnie takie komentarze bardzo by mnie ucieszyły (i wtedy ucieszyły), ale wróciły do mnie jak bumerang i uderzyły ze zdwojoną siłą, kiedy okazało się, że wynik USG mojego biustu odbiega od normy. Natychmiast zaczęłam biadolić (to dlatego schudłam, "wszyscy" mówią, że schudłam, rak zżera mnie od środka!, itd., itp.), jak się, na szczęście okazało, przedwcześnie. Teraz hamuję ochotę szukania innych przyczyn rzekomego chudnięcia.
Trzeba sprawdzać niepokojące objawy, ale nie szukać dziury w całym (żeby tak jeszcze do serca brać własne rady). Czasami przemęczenie jest, po prostu, objawem przemęczenia.

Kewa