po 30-tce

animavilis · Gość

Topik, że tak powiem, z potrzeby chwili.

Miałam wczoraj imieniny i specjalnie nie poszłam do pracy, aby uniknąć ich obchodzenia. Nie życzę sobie obchodzić imienin w pracy z osobami, z których jednej (z wzajemnością) nie lubię, a druga, choć sympatyczna, działa mi na nerwy.
Wielokrotnie wcześniej usiłowałam zniechęcić "moje panie" do zachęcania mnie w uczestniczeniu w tego typu imprezach i to już wręcz na granicy pewnej niegrzeczności.
Ostatnio usiłowałam wykręcić się od wielkanocnego dzielenia jajeczkiem, podkreślając, że "nie obchodzę tych świąt" i właśnie w dniu potencjalnego poczęstunku będę bardzo bardzo zajęta, bo... (bo coś tam).
Przychodzę dzisiaj do pracy i co?
Ta sympatyczna, ale działająca mi na nerwy pani startuje do mnie z czekoladą i tekstem "wiem, że pani nie obchodzi, ale..." (o imieninach akurat nic nie wspominałam).
Trochę mnie to wkurzyło. Miałam nadzieję, że wcześniejsze podobne sytuacje i moja wczorajsza nieobecność w pracy były wystarczającym sygnałem do tego, że NIE ZAMIERZAM OBCHODZIĆ IMIENIN W PRACY.
Teraz wypada mi lecieć po jakieś ciasteczko, przy czym z powodów, o których wspomniałam na wstępie oraz masywnego kataru (jestem ledwie żywa i wspólne wcinanie ciasteczek jest ostatnią rzeczą, którą chciałabym dzisiaj robić), wszystko się we mnie skręca.
Zastanawiam się więc, czy nie zrobić z siebie kompletnego buraka, olać ten, bądź co bądź miły i zapewne w dobrej wierze wykonany gest i tym samym wreszcie skutecznie zniechęcić do podobnych - w przyszłości.

W zasadzie założyłam ten temat w nadziei na potwierdzenie, że mam zrobić z siebie buraka oops

Przy czym, oczywiście, jeśli ktoś ma równie ważkie dylematy jak moje, zachęcam do ich opisywania na niniejszym topiku. Będzie mi raźniej Anxious

Kewa

Masz zrobić z siebie buraka! Jasne! Niektórzy zupełnie nie mają wyczucia Not talking

Nie daj się Anima, a na przyszły rok będziesz miała z górki. Powodzenia!

saper

Ty to trochę zdziwaczała jesteś Think

animavilis · Gość

saper

animavilis · Gość

Jeśli uważasz, że karmienie gołębi lub posiadanie kotów (ptaki dokarmiam, kotów nie lubię) jest dowodem na zdziwaczenie, to faktycznie jest to dość wąski punkt widzenia i przynajmniej co niektórzy forowi kociarze mogliby się poczuć urażeni

Twoje wnioski, saper, są w sposób dość oczywisty dokonywane przez pryzmat antypatii do mnie, więc jako takie - średnio dla mnie zajmujące, bo i średnio wiarygodne.

saper

to miało być lekkie i żartobliwe, a nie śmiertelnie poważne.
przeczytałaś to przez pryzmat niechęci do mojej osoby. Gdyby napisał to ktoś inny może byś się nawet uśmiechnęła.
dobra, lece, już nie będę Cię drażnił swoją osobą. Angel

zwyroll3

Ale co Ci zalezy przyjac jakis drobiazg, poczestowac kawalkiem ciasta? Po wszystkim obrócic sie na pięcie i odejsc w swoja strone nie biorąc sobie calej sytuacji do serca. Saper ma troche racji, jestes oryginalna

Aproxymat

Kiedyś miałem podobnie w jednej pracy. Nawet nie mówiłem, że mam imieniny a nagle dostałem kwiatki (ech.. no głupio w ogóle, po co mi kwiatki?

) i zdaje się jakiś świecznik.

I tu sytuacja zrobiła się właśnie niezręczna - bo w ogóle nie zamierzałem niczego organizować to raz, dwa - w tym momencie i tak wychodziłem z pracy i miałem zaraz wyjazd, więc nawet gdybym chciał, nie zdążyłbym się odwdzięczyć żadnym poczęstunkiem o większej imprezie nie wspominając. Współpracownicy wyglądali na bardzo zawiedzionych. Z tym, że miałem tę komfortową sytuację, że rok później nie musiałem do tego wracacć, bo już tam nie pracowałem.

hachiko · Gość

Git,ale istnieje obawa,że ludziom wejdzie w nawyk i na siłę będą przekonywać Animę,że jednak się myliła, bo pewnie w skrytości ducha marzy wręcz o imprezie w pracy,tylko Jej skromność i nieśmiałość bierze górę

Skoro jednak to się stało, podziękowałabym i poprosiła o zachowanie szczególnej pamięci,że tego rodzaju niespodzianki wprawiają mnie w zażenowanie i nie czuję się zbyt dobrze w takiej sytuacji, i szlus. Sprawa zamknięta:)

rosegreta · Gość

Anima, wszystkiego najlepszego z okazji "minionych" imienin.

Dużo zdrówka, bo cholera wiem jakie ono jest ważne, o ile nie najważniejsze.
Osobiście przyzwyczaiłam się do imienin w pracy. Przestało mi to przeszkadzać. Pożegnania i przywitania też. I popatrz na to z innej strony. Mimo, że tych ludzi nie cenisz, a nawet Cię wkurzają to pamiętają o Tobie.

Ostatnio koleżanka uparła się, że nie będzie robic pożegnania. I pewnie ja to bym się może dostosowała, ale grupa aktywistek orzekła, że sami jej zrobimy pożegnanie. Chociaż ostatecznie zrobiła pożegnanie. I na koniec powiedziała, że bała się, ze będzie fatalnie, nudno i sztywno i mało kto przyjdzie. A przyszli wszyscy (oczywiście działy po kolei). I była bardzo zadowolona i smutna. placz

Staralismy się jednak aby bylo wesoło.

edytuję : mam kota, a gołębi nie karmię, bo ich nie ma w mojej okolicy, zresztą znając mojego kota...

bea.ta

Anima ( a może )otwórz czekoladę , którą dostałaś i poczęstuj Panie

I wilk będzie syty i owca cała

letnisztorm

A to wczoraj świętego Floriana było

rosegreta · Gość

letnisztorm

Nie miewam raczej niezręcznych sytuacji, może dlatego że nie przywiązuję zbytniej uwagi do tego co wypada a co nie wypada, postępuję zazwyczaj intuicyjnie a czy się to komuś podoba czy nie to inna sprawa.

A w sytuacji Animy to można rozważyć dwie takie modne ostatni kwestie, asertywnosci i ematii, bo asertywnie własciwe by było grzecznie wyjaśnienie sprawy co może ją urazić (a to już brak empatii )bo pewnie cieszyła się na myśl że zrobi komuś przyjemność . Pogmatwane .

Ja bym zjadła czekoladki i poprosiła jeszcze o kawę Dancing

bea.ta

Anima się chyba "złamała" i poleciała po ciasteczka :hamster_evil:

bobro

jak bym miał na imię Grzegorz (tak jak anima), to też bym nie obchodził...
zresztą teraz też nie obchodzę - ani w domu, ani w pracy, mimo że mam piękne imię rzymskiego boga wojny... życzenia owszem - grzecznie przyjmuję, ale żadnych prezencików, dupereli, za te grzecznie i stanowczo dziękuję

rosegreta · Gość

rosegreta · Gość

animavilis · Gość

qReta, dzięki

Czekolada, oczywiście, została od razu rozdysponowana.

Zapewne, można to odebrać w ten sposób, że robię z igły widły, co do pewnego stopnia, jest prawdą. Jasne, to nie jest żaden - techniczny - problem wyskoczyć do sklepu i kupić symboliczne ciastko. Chodzi o to, że ja nie umiem i nie chcę, jak pisze zwyroll "obrócić się później na pięcie" i wikłać coraz bardziej w tę wielowarstwową grę pozorów. Z jedną panią się nie lubimy. Nie polubimy się. Nie jesteśmy z tej samej bajki. Nie mamy do siebie krzty zaufania. Nie zależy mi na ciągłym stwarzaniu wrażenia sympatii i obchodzenia tego i owego, bo tak wypada i taka jest tradycja. Nie oznacza to absolutnie, że chcę ostentacyjnie demonstrować moje uczucia, ale chcę stworzyć zdrowy dystans - praca to praca, nie mieszajmy do tego aktów życia towarzyskiego, bo nikomu z nas nie sprawia to przyjemności.
Ja wiem, o co paniom chodzi. Żeby było "normalnie". Normą jest obchodzenie "jajeczka" i wigilijnego śledzika. Zatem ja, wyłamywaniem się z tej tradycji, psuję im koncepcję, powoduję zamieszanie i dyskomfort. "Jajeczko" we dwie, podczas gdy trzecia osoba siedzi oddzielnie, po prostu, "źle wygląda". Tylko dlaczego wciąż mam się godzić na puste gesty - kosztem mojego komfortu i mojego samopoczucia? W pracy? Wobec obcych (i czasem nielubianych) ludzi? W imię czego? Czyjegoś dobrego samopoczucia?