po 30-tce

flykiller · Gość

Los ślimaków omawiany na topiku Arta36 przypomniał mi o fragmencie z jakiejś książki, w którym dzieci obcinały ślimakom czułki nożyczkami. Nie wiem, czy będąc świadkiem takiej sceny, powstrzymałabym impuls posunięcie się do rękoczynów wobec "sprawców". A przecież powinnam wiedzieć, że nie musiałaby to być kwestia złej woli ani złego wychowania, tylko specyfiki wieku dziecięcego, w którą wpisane jest, także, bezmyślne okrucieństwo i beznamiętna ciekawość.

W mojej rodzinie wszyscy (no, prawie wszyscy) darzyli zwierzęta wielką sympatią, więc gdyby moi rodzice czy dziadkowie mieli świadomość jaki los spotykał mrówki toczące morskie bitwy w kałuży, pewnie byliby zdziwieni, skąd taki potwór uchował się w rodzinie. A na wojnie, jak na wojnie. Niektóre liściaste okręty tonęły wraz z załogą, inne płonęły żywym ogniem. Ostatecznie jednak z potwora wyrósł osobnik bardzo zwierzętom przychylny.

Łapię się czasem na tym, że źle odbieram różne zachowania dzieci i młodzieży, niepomna, że zachowywałam się... podobnie. Też macie taką krótką pamięć? No właśnie, krótką? Może to było zbyt dawno.

mailo

flykiller chyba znowu mam odwrotnie niż ty:) Tzn jak ktoś zarzuca młodzieży picie, imprezowanie, przeklinanie, nieuctwo itp to zawsze reaguję tak samo :"Heh a ty to w ich wieku tylko się uczyłeś i grałeś w szachy?" Nie ma co udawać, że się nie robiło (lub nie robi !) podobnych rzeczy i zgrywać świętego. Może nie jestem jeszcze w tym wieku żeby mówić "Ah ta dzisiejsza młodzież..." albo "Za moich czasów to..." Ciągle pamiętam młodzieńcze czasy i jakby częściowo jeszcze w nich tkwię

W przypadku własnych dzieci to domniemam , że jest inaczej. Trzeba trochę skłamac, żeby autorytet się nie chwiał, chociaż niektórzy rodzice nie kryją się z grzeszkami młodości szczególnie jak mają już starsze dzieci.

Seeni

Ja mam pamięć uszkodzoną, poniekąd. Think

Nie dosyć, że pamiętam wiekszość popełnianych w dzieciństwie przestepstw to jeszcze w dodatku szukam nieustannie pretekstów, żeby móc je powtórzyć. W życiu dorosłym przekłada sie to na niesamowicie dobry kontakt z każdym dzieckiem w wieku od lat 3 do 10.
W każdym miejscu- od Koluszek po Liniano, chodzi za mną sznur dzieciaków prawdziwie oczarowanych tak niedorosłą Dorosłą.

Muszę, przy tym, wyznać, iż eksperymentów na zwierzętach nie przeprowadzałam nigdy ( z wyjątkiem wożenia kota w wóżku dla lalek, prowadzania go w skarpetach i na sznurku- z tym, że wszystko z uwagi na bezpieczeństwo kota) Ojciec i Babcia wkodowali mi wręcz bałwochwalcze uwielbienie dla każdego zwierzęcia.Mimo protestów Matki w domu były zawsze zwierzęta, łącznie z hodowlą pajków, myszy polnych, nieszczęsnych kur, znalezionym na drodze jeżem i sroką z przetrąconym skrzydłem. Że o psach, kotach i dwóch prosiakach nie wspomnę.( w środku miasta)

Kewa

Robiłam kijem zastrzyki dżdżownicom. Sick

Ale to powołanie było, a nie sadyzm.
Blue_Light_Colorz_PDT_02

flykiller · Gość

ribka_pilka

Nie przejawiłam w dzieciństwie ciekawskiej okrutności wobec stworzonek. Mam arachnofobię i pająki ubijam bez mrugnięcia, choć z paniką i krzykiem.
Dawno temu, gdy byłam świetlliczanką, a moja mama w tej samej szkole uczyła historii, głośno było o dziewczynce z pierwszej klasy, która kotkowi wydłubała oczy - za namową starszych uczniów zwyrodnialców. Moja mama wiedziała, która to dziewczynka, nie ugięła się i nie podała mi jej nazwiska. Wiedziała, że mając te dziewczynkę w świetlicy, mogę ją dyskryminować. Mama, doświadczony pedagog, usiłowała to dziecko zrozumieć...że presja itd. Ja do tej pory nie rozumiem, i nie godzę się z takim postępowaniem...To zwierzątko krwawiło, wydawało rozpaczliwe dźwięki...Moim zdaniem ta dziewczynka to potencjalna psychopatka

Aproxymat

Co do okrucieństwa wobec zwierząt, hmm... pewnie wędkarstwo trochę je wymusza - no bo trzeba na haczyk nadziać dżdżownicę albo larwę chruścika. Z drugiej strony jakieś przemyślane akcje tego rodzaju nie przytrafiały mi się często - choć jak miałem z 8 lat to z kolegami z podstawówki polowaliśmy na osy w śmietniku.

flykiller · Gość

Znowu coś poszło nie tak...
To nie miał być kolejny wątek o męczeniu zwierzątek

Jayin

Pomińmy więc ślimaki i robaki

Jayin

Pochodzenie O-Ren Ishii

Kiedyś wpadł mi tekst w ręce w którym było zestawienie problemów wychowawczych w USA w latach 1950 i 2000 (w ujęciu statystycznym).
W pierwszym przypadku na pierwszych miejscach było nieodrobienie pracy domowej, rozmawianie z kolegą, spóźnienia a w drugim pobicia, ciąże i narkotyki Blue_Light_Colorz_PDT_02

Mati.

Kewa

Moja mama wysoko stawiała mi poprzeczkę, bo zdawała się nie dostrzegać moich wad, nie wprowadzała rygorów, nie goniła do roboty, nie krytykowała, chwaliła. Totalny luz sprawiał, że czasem miałam wątpliwości, czy mnie kocha. Teraz wiem, że kochała bardzo. Pamiętam, że słodycze zawsze dzieliła na cztery: dla trzech córek i ojca. O sobie nigdy nie pamiętała. Gdy wracała do domu wieczorem po całym dniu pracy zmywała naczynia nie robiąc nam wymówek. "Jeszcze się w życiu napracujecie" - mawiała. Na szczęście dość szybko starałyśmy się jej zbytnio nie obciążać, przejęłyśmy od niej empatię. No i w cztery stworzyłyśmy front przeciwko ojcu. Może nie zupełnie w temacie, ale Mati poruszyła kwestię podobieństwa i przekazów pokoleniowych. Tak mnie wzięło na wspomnienia.

Teraz córka bardzo pilnuje, bym nie skupiała się jedynie na ich potrzebach. Wkurza się i złości, gdy sobie czegoś odmawiam, bo przecież oni potrzebują. To miłe uczucie, gdy rośnie obok nas wrażliwy człowiek. Od Mamy przejęłam jedno: mam wielkie zaufanie do moich dzieci, ogromne. Ona się nie zawiodła, to może i ja nie będę żałować?

Indian Summer

rany, jak ja sobie przypomnę co ja ogólniaku będąc wyprawiałam... mam nadzieję,że mała jednak nie do końca w moje ślady pójdzie...albo,że przynajmniej- tak jak moja mama nie będę miała świadomości tego, co się dzieje...nie...cholera, to niemożliwe...już się boję Brick wall

flykiller · Gość

mailo

Kewa

Kewa

Zasłyszane przez płot:
Dziewczynka idzie z koleżanką, obie na oko 16-latki, a za nimi ociąga się mniejsza, której nie dojrzałam. Akcja toczy się na kąpielisku. W pewnym momencie siostra (?) wrzeszczy: "Idziesz, czy nie ty pier...y bachorze?!" Nie zdarzyłam zareagować (siatka, zarośla) popatrzyliśmy na siebie tylko z synami. Co ciekawe starszy próbował bronić, tłumacząc, że starsza też była jeszcze dzieckiem. To jest coś czego nie znoszę. Moim siostrom zdarzało się zwymyślać mnie od głupków, czy kretynek, ale po pierwsze różnica wieku nie była tak znaczna, a po drugie nie pozostawałam im dłużna.

mailo

Moim zdaniem to tez wina rodziców, że podrzucają młodsze rodzeństwo (żaby samemu mieć je "z głowy") pod opiekę dojrzewającej 16-latki, która ma już swoje inne sprawy, koleżanki itp a musi dziecka pilnować. Sam bym się wkurzył

nudziarz

Oczywiście

Wina wszystkich poza szesnastką , która rzuca mięsem