po 30-tce

Kewa

Ano widzisz Formalny- zatem wszystko jeszcze przed Tobą

Podałam gdzieś tu link do poważnych testów badających poziom ageizmu i nadal polecam. Może warto sprawdzić czy jestem tym za kogo się podaję

Pochodzenie O-Ren Ishii

Dużo znam takich bez pelargonii Angel

To taki żarcik na boku (młodzieńcy 0-20 też by się mogli obruszyć na moją klasyfikację
Blue_Light_Colorz_PDT_02

)

bosska

Formalny

flykiller · Gość

Kewa

Formalny

flykiller · Gość

Dzięki, Formalny. Z każdym Twoim postem czuję się lepszym, dojrzalszym emocjonalnie i bardziej racjonalnym człowiekiem.

Seeni

Formalny

Zawsze fascynowała mnie umiejętność szybkiego przebierania się przez aktorów w chwili, gdy następna scena teatralna wymaga innego ubioru. Nieco inaczej oceniam "szybkie przebieranie się" gdy chodzi o udowodnienie swojej racji z lekceważeniem faktów. Czasem domyślam się bez trudu jaka jest tego przyczyna. W lustrze można swoją twarz całować tylko w usta ale nie obserwować swoje zachowanie.
W parze idzie swoboda w interpretacji tego, co tak osoba sama pisze. W zależności od potrzeby chwili, uprzednio opisany kolor czarny w innej chwili bywa nazwany: nie biały, nie czerwony, nie kolor. Nie jest to jednak wynik daltonizmu lub słabej pamięci...
Jeszcze inne wrażenie wywiera jednak takie zachowanie gdy wynika ono z przyzwyczajenia do manipulowania otoczeniem, uznając je za zbieraninę niezbyt rozgarniętych ludzi (podśpiewując sobie przy tym: jaka ja jestem śliczna i mądra)...
Gdy ktoś to robi niespodziewanie, może drażnić. Gdy ktoś robi to regularnie, śmieszy.
Jakie jednak odczucia można mieć gdy ktoś najpierw z rozmysłem wielokrotnie obraża a potem z minką skrzywdzonej dziewczynki z zapałkami narzeka na krzywdę jaką to jej "ten określony" wstrętny osobnik wyrządził?
To jest kiepskiej jakości kabaretowa scenka... Angel

Kewa

Seeni, nie zrozumiałaś mnie. Nie chodziło mi o to, że nie wolno atakować (Formalnego), tylko, że atak że względu na wiek jest niegodny i taki mało wyrafinowany

Trochę jakby atakować rudego za to, że jest rudy.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Mati

11 stron, to myślę, że można już z tego niezły poradnik w temacie wyprodukować

dodam zatem swoje zdanie w temacie :

Bezczelnie, brawurowo, bezpośrednio i bezwstydnie

napiszę, iż… dla mnie starość to dwa aspekty. Pierwszy, to oczywista starość ciała. Nad tym nie ma się co zastanawiać, bo to normalne. Organizm się zużywa i w końcu zamiera. Drugi aspekt wiąże się z tym, co powiedziała Pogłoska. Kiedy przestaje nam się chcieć, żeby chcieć. Pierwszy aspekt jest w moim pojęciu całkiem nieistotny w sytuacji, kiedy ludzie są świadomi siebie, swojej wartości i nie potrzebują poklasku ze strony innych, żeby czuć się dobrze. Każdy wiek charakteryzuje się czymś innym i jeśli jesteśmy zdrowi na umyśle i dojrzali w sercu, to fakt, że zmienia się opakowanie nie spowoduje wielkiego dramatu, bo zdrowy umysł jest w stanie wszystko tak ustawić, że człowiek działa zgodnie z naturalnym trybem. Młody kusi, łasi, siusi..bo związek, bo rodzicielstwo, bo.... starszy już nie musi, bo na wierzch wypływają inne sprawy, które stają się ważniejsze.. a doświadczanie dramatu z powodu starzejącego się i obwisającego ciała wynika tylko (w moim mniemaniu) z zakłóceń, jakie powstały gdzieś w między czasie, na drodze dojrzewania. Starszy człowiek nie koncentruje się już na swoim ciele i wyglądzie (z wyjątkiem poczucia estetyki dla samego siebie), tylko na zdrowiu. Jednak piszę to wszystko z perspektywy młodej, zdrowej, pełnej chęci i ciągle atrakcyjnej fizycznie osoby, więc można to potraktować, jako splot moich życzeń w temacie mojej nauki starzenia się. Może, jak będę się starzała i z jakiegoś „chorego” powodu stracę poczucie własnej wartości i przestanie mi się chcieć, to przygniecie mnie ciężar obwisłych cycków zarzuconych na plecy, wpadnę w depresję i ucieknę w alkohol.. a może wbiję w to przysłowiową laskę, będę nosiła długie, zwiewne kiecki i kapelusze spacerując pod ramię z równie starym mężem po starym bulwarze, ze starym aparatem.. a w zasadzie dwoma, bo jeden w dziobie

Starość jawi się w mojej głowie, jako dojrzałość, która pozwala ją ogarnąć i przyjąć ze spokojem wszystkie te pozornie traumatyczne zmiany.

Seeni

Och.... Mati. Ja niestety nie piszę z piszę z perspektywy młodej, zdrowej, pełnej chęci i ciągle atrakcyjnej fizycznie osoby tylko z perspektywy osoby, która wielkimi krokami kroczy w stronę ostatniej dekady życia i która wyjątkowo boi się starości.
Nie mam wątpliwości, co do chodzenia w zwiewnych sukienkach w wieku lat osiemdziesięciu. O ile dożyję to raczej nie pogrążą mnie w zgorzknieniu obwisłe cycki.
Boję się jednak, że mogę nie mieć wyboru co do tych sukienek. Boję się, że pogrąży mnie Parkinson, starcza demencja, udar itd. Że będę zależna od innych, że nie będę mogła się samodzielnie poruszać, że będę dla bliskich ciężarem. Boję się braku możliwości decydowania o sobie.
Dlatego starość tak bardzo mnie przeraża.

Mati

A myślisz Seeni, że martwienie się na przyszłość cokolwiek zmieni?
Jak będziesz miała mieć Parkinsona, to go będziesz miała bez względu na to, co teraz sobie o nim myślisz.. mąż może być zachwycony

Nie ma się co martwić, zwłaszcza tym na co nie masz wpływu.. Dbaj o siebie tu.. teraz, to może niektóre potencjalne dolegliwości starcze ominą Ciebie szerokim łukiem. Rzuć palenie, racjonalnie rzecz biorąc nie jest Ci do niczego potrzebne i żyć bez tego można pięknie.. a przynajmniej w przyszłości wchodzenie po schodach nie będzie powodowało zadychy.. a jeśli nawet się pojawi, to myślę, że później niż wcześniej. Odżywiaj się, jak człowiek teraz, to jest szansa, że zaprocentuje to lepszym zdrowiem w wieku starczym.. dbaj o kondycję, to i za lat dzieścia zaowocuje to in plus. To oczywiście przykłady i niekoniecznie muszą dotyczyć Ciebie, ale każdy ma coś, co może zmienić, żeby w przyszłości ograniczyć sobie trudy starości. I wiem, że to może być odbierane, jako pitolenie, bo starość nadejdzie tak, czy inaczej, ale ja jestem przekonana, że właśnie dzisiaj, tu, teraz naszym postępowaniem projektujemy sobie jej jakość.

Leon

Seks w średnim wieku - lek na wszystko
Najgorsze co można zrobić, to dojść do wniosku, że uprawiać seksu już nam nie wypada, bo jesteśmy za starzy. Mamy dzieci, wnuki i generalnie powinniśmy już liczyć dni pozostałe nam do końca. Takie nastawienie nie tylko odbiera chęć do życia, ale sprawia, że nawet gdybyśmy chcieli, to z seksu nic nie wyjdzie. Przeszkodą nie do pokonania okaże się psychika. Na szczęście coraz więcej par zaczyna wierzyć, że namiętne współżycie w wieku 45 czy nawet 60 lat jest możliwe. I w wielu przypadkach da się obejść bez sztucznych wspomagaczy. W porównaniu z naszymi przodkami zaczęliśmy bardziej o siebie dbać. Jemy mniej szkodliwych tłuszczy, za to więcej owoców, warzyw i ryb, dzięki czemu cieszymy się znacznie większą sprawnością psychofizyczną. „Nie ważne ile masz lat, ważne na ile się czujesz” – podkreśla m.in. kanadyjski badacz David Wikenheiser. Według niego miłość w połączeniu z odpowiednią dietą i sportem daje nam dodatkowych kilkanaście lat życia. To właśnie seks ma zwiększać odporność, zmniejszać ryzyko nowotworów prostaty u mężczyzn i piersi – u kobiet. Ponadto łagodzi ból i poprawia krążenie. Rozluźnia i rozgrzewa mięśnie. Hamuje migreny i bóle reumatyczne. Relaksuje, odpręża. To jedyny w swoim rodzaju lek na wszystko.

Seeni

lf

Mati chyba umie "dobrze cierpieć", więc może się skuszę na tą kozetkę.., jakieś wino mam przytargać? Anxious

pogłoska

Hmm...ja najbardziej boję się samotności.
Wspominacie, że boicie się być ciężarem dla bliskich czyli zakładacie, że wciąż ich będziecie mieli.
Samotna starość...to najbardziej przerażająca wizja.

pogłoska