po 30-tce

slepa i brzydka

stara prawda glosi, ze jak ktos chce bedzie szukal rozwiazan, a jak nie chce bedzie szukał wymówek. to jest istota walki; pomysl kontra problem.

a to co napisala Mati, widze troche obok takiego kontekstu. ja widzialam u ludzi takie zycie - proste, slodkie, naiwne, w ktorym brakowalo bolu, bo czlowiek w bolu czuje sie wzniosle. przeklenstwem jest najglupsze stwierdzenie na swiecie, ze cierpienie uszlachetnia. cierpienie niszczy i wkurwia. ot, co. poza tym wielu ludzi wstydzie sie szczescia i pomyslnosci, bo w tym chorym spoleczenstwie nie ma miejsca na sukces, chocby najmniejszy.

Mati

Może trochę obok kontekstu.. i może nieco banalnie, ale to właśnie mam w temacie do powiedzenia. Często skupiamy się na tym, żeby osiągać niewyobrażalne rzeczy, zarobić kupę kasy, zamienić przytulne, lecz małe mieszkanko na wielką chałupę z giga ogrodem, jeździć świetną furą, główkujemy nad mega celami próbując sobie wypełnić jakąś dziurę, która powstała dużo wcześniej.. przez co zapominamy o tym, co tu i teraz. O tych drobiazgach dnia codziennego, które są składową sensu życia, których się nie przeskoczy, nie ominie, nie zamieni, nie pozbędzie.. a które zbliżają nas do naszych celów. Gnamy mijając się obok, ale nie widząc. A potem w cichości ducha stękamy na okrutny los, jaki zesłał nam samotność i poczucie beznadziei. Prawda jest taka, że sami jesteśmy tego sprawcami i nikt nie zmusza nas, do niczego. To nasze decyzje i nasze widzenie świata powodują, że odbieramy nasze życie w taki, a nie inny sposób. A tak łatwo to można zmienić.. Wystarczy zmienić podejście. Ostatnio zrozumiałam tak wiele, że uginam się pod owego zrozumienia ciężarem i choć ogrom pracy jeszcze przede mną, żeby to wszystko przetrawić i przepracować, to świadomość (choć banalna, oczywista i sporej rzeszy ludziom znana), którą mam teraz zdjęła mi z barków ciężar powodowany niepotrzebnym buntem i walką o próbę zbawiania świata i innych. Problemy są wtedy, jeśli mamy w sobie jakieś złogi szlamu nieprzepracowanego, jakąś złość, jakiś niepokój.. to, co widzimy, jako problem nie jest problemem. Problem mieliśmy w głowie już dużo wcześniej, a to, że teraz uświadamiamy sobie jakiś, który pozornie przeszkadza nam realizować pomysły, jest końcowym obrazem tego, co w nas siedzi. Wymówki to efekt nie tyle może niechcenia, co strachu.. albo niechcenia, które ze strachu wynika. Pomysł wymaga od nas zmiany mechanizmów postępowania, czasami ryzyka, czyli pozornie chwilowego wahnięcia w poczuciu bezpieczeństwa. Tak naprawdę poczucie bezpieczeństwa mamy w sobie i żadne ryzyko nie będzie przeszkodą, jeśli na to nie pozwolimy.
Lampion kiedyś zapytał mnie tu na forum, czego się boję… Jak On wtedy tym pytaniem trafił w dziesiątkę. Jaka byłam ślepa i zapatrzona w siebie, że sama tego nie zauważyłam, że moim życiem sterował strach, który kładł mi pod nogi same kłody.. i piętrzył problemy.. i nie pozwalał wyjść poza schemat i pójść dalej za głosem serca, z wiarą we własne możliwości i z poczuciem własnej wartości.

flykiller · Gość

Kiedy czytam: zaufaj sobie, nie boj sie, idz za glosem serca, uwierz w siebie, zmien podejscie, otworz oczy, to takie proste!, zastanawiam sie, gdzie, w czym, tkwi ten niedostepny dla mnie (i rzeszy podobnie splatanych osobnikow) sekret, brama u wrot harmonii i zadowolenia, ktorej przekroczenie jest takie latwe. I dochodze do wniosku, ze musze byc wyjatkowo tepym i opornym czlowiekiem, skoro przez pare dekad dosc mozolnych prob budowania (samo)swiadomosci, nie zrobilam kroku w przod, nie odmienil mnie zaden magiczny moment.
Jesli to prawda (nie sugeruje Ci klamstwa, najwyzej nadmierny optymizm), to wspaniale, Mati. Pisze bez cienia przekasu, za to z prawdziwa zazdroscia.

Mati

Niestety nie znam odpowiedzi na wszystkie pytania i mi również bardzo dużo czasu i wysiłku zajęło grzebanie się ze sobą w sobie.. i ten proces wcale nie został zakończony. Co więcej.. jestem na przedbiegach, ale czuję, że po prostu wskoczyłam nareszcie na właściwe tory, poznałam mechanizmy i schematy mojego postępowania i myślenia, które mnie pogrążały i powodowały, że ciągle stałam w miejscu niszcząc dookoła wszystko, co mi bliskie i cenne dla mnie, a tym samym i siebie. Też nie bez powodu. I teraz wiem nad czym pracować, na bieżąco myśleć o tym, co robię i zapobiegać wpadaniu w te schematy zanim jeszcze w nie wpadnę, bo wiem, jak działam i mogę się temu w porę przeciwstawić i zrobić rzeczy inaczej niż dotychczas. Nierzadko metodą prób i błędów, które pokazują mi czy właściwe metody stosuję. Może masz podobnie jak ja, że wydaje Ci się, iż owa prawda musi spaść z nieba jak grom, walnąć Cię z siłą ładunku wybuchowego i nagle dostąpisz oświecenia a całe Twoje życie w ułamku sekundy zmieni się diametralnie, lub jest tak zawikłana w zawirowaniach, że żeby ją dostrzec trzeba teleskopu Havla. Jeśli tego się spodziewasz, to chyba Cię rozczaruję. Do tej świadomości siebie dochodzi się mozolną, długą drogą, analizując przede wszystkim swoje emocje, obserwując siebie i otoczenie.. z pewnym dystansem, odkrywając swoje motywy postępowania, odpowiadając sobie na pytanie: dlaczego tak czuję? Myślę, robię?. To wbrew pozorom ciężka praca ze sobą, głaskanie się, kiedy trzeba i besztanie, kiedy trzeba. Może nie warto nic robić na siłę? Może wyluzuj na jakiś czas i nie szukaj gruszek w popiele? Wierz mi, że sama nie dałabym rady, bo tak bardzo moja istota była pogrążona w mroku…głębokiej, czarnej dupy. Dzięki za to, że spotkałam na swojej drodze człowieka, który trafił w sedno.. z pytaniami, z treścią. A powiedziałam, że jest to proste, bo w chwili, kiedy wskakujesz na właściwe tory nagle uświadamiasz sobie, że wystarczyło tylko przejść na drugą stronę ruchliwej ulicy, żeby spacerować gładkim chodnikiem.

Spokojnego weekendu

Może spraw sobie w ciągu tych wolnych dni jakąś przyjemność bez zbędnego wnikania.tylko tak po prostu..i tylko dla siebie. Od razu zrobi Ci się lepiej. Mam nadzieję

Pochodzenie O-Ren Ishii

Baron von DupenDrapen

A moze jakis konkretne przyklady podacie bo na razie to widze tylko jakies ogolne teoretyczne rozwazania ....

Nawet nie bardzo mozna sie zorientowac czy np Mati sie zakochala czy cos innego ??
Albo jaki pomysl mucholapka miala dlaczego go nie zrealizowala

itd., itp. ...

LampionyZeStarychSloikow

LampionyZeStarychSloikow

Kilo OK

Mati

nudziarz

Seeni

Co do zmian- to nie mam pojęcia. Słyszałam o tym, że jedno zdarzenie kogoś zupełnie odmieniło, ale po prawdzie nie bardzo w to wierzę. I w te odmianę praca nad sobą też zupełnie nie.
Po sobie wiem, ze jakoś tam nigdy niczego mozolnie nie analizowałam, nie obserwowałam otoczenia, nie wnikałam w siebie (zasadniczo nie ma w co wnikać) i nigdy za niczym nie goniłam. Od zawsze byłam generalnie zadowolona niemalże z wszystkiego, tolerując rzeczy nieprzyjemne ze stoickim spokojem i pewnością, że są przemijające. Ot zawsze żyłam sobie na bieżąco, bezrefleksyjnie zupełnie, biorąc jak leci.
Co do zasady jestem szczęśliwa.

LampionyZeStarychSloikow

Mati

Seeni

Pochodzenie O-Ren Ishii

LampionyZeStarychSloikow

letnisztorm

A gdyby tak odwrócić sytuację, zacząć od Problemu, który wyrasta przed człowiekiem, nagle, z nicości a nie z głębi trzewi, podsycany Wątpliwościami i Strachem. Tu potrzebny jest Pomysł, plan działania na rozwiązanie, zgnębienie Problemu. Pomysł musi być bezwzględny, nie może iść na układy z Problemem który, bez pomocy Wątpliwości i Strachu zacznie się kurczyć i słabnąć Angel

Mati

..i tu następuje niejako rewitalizacja

słowa. "Problem" nabiera znamion "Wyzwania" niemal "Szansy", a to zmienia nieco rzeczy postać. Blue_Light_Colorz_PDT_02