po 30-tce

Kobieta z klasą

Jeszcze niedawno cieszyłam się, że wśród moich znajomych nikt nie rozwodzi się. Aż tu nagle -jakiś wysyp! Wszyscy rozwodzą się na potęgę. Niby powinnam się cieszyć, bo to i męża specjalizacja ( dzięki temu mamy co do gara włożyć), ale mi jakoś tak smutno jest. Żal mi tych wszystkich dzieciaków, kobiet, które poświęciły swoje najpiękniejsze lata dla męża, dzieciaków i nagle okazuje się, że po 15 latach trzeba ten model wymienić na młodszy...
Co jest przyczyną tych wszystkich rozpadów? Czy tylko nowy sex? Czy może niezależność finansowa? A może brak wiary?
Czy nasze dzieci będą rzeczywiście skazane już tylko na kilkumiesięczne związki?
Symulacje w Stanach mówią o tym, że za 20, 30 lat - każdy będzie miał co najmniej dwa długo terminowe ( 2-5 lat) związki., na rodzinę świadomie rzadko kto będzie decydował się. Czy taka właśnie szykuje się nam przyszłość?

Aproxymat

2-5 lat to długoterminowy związek?

Kobieta z klasą

no tak je nazwali

famka_

to tak jak w badaniach o ludzkiej psychice i pracy , aby nasze zdrowie psychiczne w pełni było zadowalające pracę powinno się zmieniać conajmniej raz na 5 lat Blue_Light_Colorz_PDT_02

może i ze związkami jest tak samo d'oh!

animavilis · Gość

Słowo "moda" sugeruje, że rozwód to coś fajnego, pożądanego. A przecież nikt nie rozwodzi się umyślnie, dla przyjemności. Nikt chyba nie tęskni do ponoszenia emocjonalnych i finansowych kosztów małżeństwa, które okazało się porażką.
Teraz, z wielu powodów, jest łatwiej porzucać zobowiązania niż jeszcze kilka dekad temu, ale to zawsze jest jakaś życiowa perturbacja.
Jeśli zaś chodzi o te kobiety, które poświęciły swoje najlepsze lata... rozwód rzadko ma tylko jednego winowajcę. Poświęciły, bo chciały. Może ta druga strona też coś poświęciła.

FRIDA · Gość

[quote="Kura domowa"]
Co jest przyczyną tych wszystkich rozpadów? Czy tylko nowy sex? Czy może niezależność finansowa? A może brak wiary?

Myślę, że w każdym przypadku - przyczyna jest zupełnie inna, indywidualna, osobista, czasem bardzo wysublimowana. Nie ma jednej, zasadniczej przyczyny zwiększającej się liczby rozwodów, podobnie jak nie ma czegoś takiego jak - moda na rozwody, moda na bycie singlem, moda na bezdzietność, czy też moda na wszechstronną edukację od najmłodszych lat. Ewentualnie, można sugerować, że pewne zmiany społeczne, kulturalne, obyczajowe, gospodarcze - pociągają za sobą pewne zjawiska, zachowania, ale z modą ma to niewiele wspólnego.

Kewa

Pamiętam pewien wykład, dawno temu, badaliśmy statystyki, w tym statystyki rozwodów. Nagle przejrzałam na oczy, bo wnioski były zaskakujące (dla mnie, wtedy, bo teraz już nie): wzrastająca liczba rozwodów jest zjawiskiem pozytywnym. Im więcej rozwodów, tym większe w społeczeństwie umiłowanie wolności, poszanowanie drugiego człowieka, podmiotowe traktowanie partnera (przedmioty się nie rozwodzą

), mniejsze napiętnowanie panien z dzieckiem i dzieci z niepełnych związków. W sumie sam miód, ale, ale... Przekleństwem człowieczym jest brak stałości, niezaspokojona ciekawość, wieczna pogoń za czymś. Tak było zawsze, tylko, że teraz się o tym mówi, teraz postępuje się bardziej szczerze. Osobiste dramaty? Tak. One też były zawsze.

animavilis · Gość

lulka

Kewa

Gdyby nie dobrodziejstwo rozwodu mój syn miałby skopane dzieciństwo, to pewne, a ja z całą pewnością udusiłabym się w byłym związku. Zapewniam Cię, że podobne doświadczenia podziela wiele kobiet. Oczywiście nigdy nie zakładałam rozwodu, myślę, że nikt rozsądny go nie zakłada.

animavilis · Gość

Och, Kewo, po prostu uważam, że zwiększającej się liczby rozwodów nijak nie da się pogodzić z "poszanowaniem drugiego człowieka". Jeśli już, to mogłoby to świadczyć akurat o czymś odwrotnym.

Twój przypadek (na pewno nie jedyny) nie zaprzecza temu, że dzieci raczej nie cieszą się z rozwodu rodziców i że wprowadza im to zamęt w głowach. Oczywiście, nie sugeruję tym samym, aby tkwić w beznadziejnym związku dla dzieci. Po prostu, rozwód to nigdy sam miód i same pozytywy.

Kobieta z klasą

Mnie nie przerażają wszystkie rozwody. Przerażają mnie takie szybkie, bez głębszego zastanawiania się. Ot, jedna większa kłótnia, ktoś pakuje manele i do widzenia. To mnie przeraża. Przerażają mnie młode kobiety, które nie mają żadnych oporów wskoczyć w rozporek żonatemu.
Przeraża mnie, że dla niektórych małżeństwo jest dobre, gdy jest dobrze, ale gdy zaczynają się kwasy to nikt nie walczy, nie próbuje ratować- wygodniej zamknąć drzwi.

FRIDA · Gość

Kobieta z klasą

Ale jak ktoś ma takie wizje, że akurat marzy o karierze międzynarodowej to po kija zakładał rodzinę?

lulka

Kobieta z klasą

A ja myślę Lulko, że czasem to może właśnie jest źle, że tak jest. Dziś każdy jest jakoś egoistycznie nastawiony: ja to, ja tamto- a gdzie my?

FRIDA · Gość

lulka

lulka

Kobieta z klasą

Frido, ależ ja rozumiem o czym piszesz. Ja tylko pociągnęłam temat dalej, że dziś (takie mam wrażenie) nikt z niczego nie chce rezygnować: marzę o karierze to ją robię- - nie bacząc co ma 2 strona do powiedzenia.
Lulko pięknie i szczerze napisałaś.
W moich uszach tkwi zdanie jednego z moich uczniów: mam 3 babcie i tylko jedną, która mnie kocha