po 30-tce

Poldek

o cholera, ale zamotalem oops

Mati.

bez komentarza

.
.
.

(po kilku chwilach namysłu)

ale o jakie tłuczenie chodzi?
d'oh!

Poldek

nie gadaj, tylko chodz tu mila bedziesz ze mna wino pila!!

Kewa

Spotkała mnie dzisiaj miła historia. Wpadł kolega, z którym ostatnio widuję się bardzo rzadko i to w przelocie. Wpadł tylko na chwilę, żeby mi powiedzieć, że miał taki sen ze mną w roli głównej jakie miewają nastoletni chłopcy. Szczegółów nie zdradził zastrzegając, że się wstydzi

zgredziora

Co to znaczy jak sie sni, ze sie lamia paznokcie? Ostatniej nocy zlamaly mi sie 3, normalnie dramat!

.

.

.., chociaż to może się i sprawdza.., d'oh!

najpierw poddałaś się z netem (co akurat mnie bardzo cieszy).., zostały jeszcze fajki i alkohol.., trzy paznokcie, nie mylić z trzema zapałkami.. Tongue out (1)

animavilis · Gość

Nie przejmuj się, zgredziora.
Sennik pewnie mówi o prawdziwych paznokciach, a Tobie się akurat śniły sztuczne, prawda? Anxious

Kobieta z klasą

A ja dzisiaj latałam... pierwszy raz w życiu miałam taki sen. Piękne uczucie!

Kewa

O, też mi się przypomniała sen. Latały w górze dwa gołębie jeden biały, a drugi czarny. Wyciągnęłam do nich rękę, a one usiadły chwytając się mojej obrączki na palcu. Pomyślałam, że to ślubne gołębie i we śnie wcale mnie nie dziwiło, że jeden był czarny i jakby mniejszy. Postanowiłam wystawić im na balkon klatkę po papużce i otworzyć drzwiczki Think

nudziarz

Oj Kewa... nie wstydź się tak, nie motaj i nie ubieraj tego w sen.
Zgadzam się na tą randkę !

050

Kewa

Mati.

Środek lasu. Nieduży domek. Ciemna noc. Dobry sen.
Nagle obudziły mnie dziwne głosy i straszny rwetes na zewnątrz. Wyglądam zza kwiecistej zasłony przez okno i oczom moim ukazuje się niesamowity widok. Tuż przed dom wjeżdża naście terenowych Willysów i dziki tłum ludzi. Rozpoznaję wśród nich twarze sprzed lat. Na mojej buzi rysuje się radosny uśmiech. ‘Jak fajnie!’ pomyślałam. Wyszłam na dwór i podeszłam do koleżanki – obecnie żony mojego starego przyjaciela. ‘Cześć, na długo wpadliście?’ pytam jej. ‘Tak.. na dziewięć dni’ odparła cynicznie się śmiejąc. W jednej chwili moją radość zastąpiło przerażenie. ‘Jak oni wszyscy tu się zmieszczą i kiedy wreszcie będzie spokój? I co z łazienką..? przecież jeśli te dziesiąt osób tu się załaduje nie będę miała spokoju.. a domek będzie wyglądał jak pobojowisko. Może jakieś toi-toi’e skombinować? Może rozbić ich na polu za płotem? ‘Ojej’ odrzekłam.. to lipa. Szkoda, że nie zadzwoniliście wcześniej, bo pechowo się składa, że muszę jutro wrócić do Gdańska’. Wpadłam do domu i schowałam się do pokoju.
… minął czas jakiś. Na dworze tłum palił ognisko, pił i rozgardiaszował. Wyszłam ponownie z pokoju i poszłam do łazienki całkiem nagusieńka, bo w domku było pusto. Spędziłam tam chwilę a kiedy wyszłam przez okno zobaczyłam, że w kierunku wejścia kroczy dwóch obcych facetów. Wiedziałam, że nie zdążę schować się w pokoju zanim wejdą do środka, więc jakby nigdy nic spokojnie szłam im na pewne spotkanie. Weszli i spojrzeli zdziwieni. Udałam, że nic mnie to nie rusza, uśmiechnęłam się i otworzyłam drzwi do pokoju. Kiedy miałam je za sobą zamknąć usłyszałam ‘a Ty kim jesteś? Bo na naszej-klasie Cię nie ma’. Odrzekłam, że gospodynią tego miejsca i zamknęłam za sobą drzwi.
Obudził mnie komar latający nad głową. Pogryzł mnie już, więc machnęłam reką i ponownie zamknęłam oczy. Tym razem moim oczom ukazał się inny widok. Warszawa. Szkoła. Studenci. ‘Halo!’ krzyknęłam. ‘Halo! Asiu, czy Ty przypadkiem nie grasz w jednym z filmów?’ zapytałam starą znajomą. Odwróciła się. Wysoka, postawna, ładna kobieta. Długie, kasztanowe włosy i piękne zielone oczy. ‘Tak, Zosiu.. gram’ usmiechnęła się i poszła dalej. Nagle obraz jakiejś przesypowni. Dwóch facetów i dziewczyna coś kombinowali. Szybko wsiedli do samochodu krzycząc do kobiety ‘jedź ciężarówką za nami’ ruszyli przed siebie zostawiając dziewczynę samą sobie. Kobieta wsiadła do auta, ale bezskutecznie próbowała wyjechać grząską, piaszczystą drogą. Nie udało jej się. Podpłynęłam do niej machając rybim ogonem. Potem wszystko się zmieniło. Ludzie chodzili po ziemi a ja płynęłam jakby pod nimi w wodzie obserwując co robią. Znudziło mnie to. Machnęłam ogonem po raz ostatni ochlapując ich wodą i …. Obudziłam się.

Niesamowite jest to, że myśląc rano o tym, co się śni wracają razem z obrazami wszystkie emocje i uczucia, które mi w tym śnie towarzyszyły a które wtedy czułam jakby to było realne.

agniecha

Mati.

uffff...

bo już struchlałam

Yamaja

teraz łazienka pewnie pusta .... posprzątana... bez błota ... spokój cisza i upragniony relaks

Poldek

To mam nadzieje ze znajdzie sie miejsce na podworku dla zmotanego XJ z transportem blota Blue_Light_Colorz_PDT_02

Mati.

Oj Olu..
Kogoś mi tu jednak brakuje

Poldas.. CJ'a i owszem

ale z innej beczki

Dzisiaj śnił mi się Nudziarz.
Urlopował się trzy tygodnie w Sopocie a ja namierzyłam Go przy okazji przeglądania zrobionych zdjęć krzaczków na plaży. Przyciął włoski tylko, ale wąs i okulary dokładnie te same. Następnego dnia, po tym genialnym odkryciu poszłam na plażę w to miejsce z fotografii i... przywitałam się grzecznie. Siedział ze znajomymi przy stoliku pod parasolami. 'Czemu nie dałeś znać, że tu będziesz?' zapytałam. 'YYY eeee.. uhm..' taką była odpowiedź.

Nie przeszkodziło to jednak we wspólnym spacerze brzegiem morza. Szliśmy tak rozmawiając i ciesząc się ze spotkania. Potem poszliśmy na ruskie i rybę do przydrożnej Przystani i pożegnaliśmy się mając nadzieję na kolejne spotkanie na plaży następnego dnia.
Ale następnego dnia poszłam do sąsiadów, gdzie spotkałam innych sąsiadów. Coś wisiało w powietrzu. Ponieważ zapomniałam czegoś zabrać chciałam wrócić do siebie, ale kiedy złapałam za klamkę złowróżbny śmiech w tle zadźwięczał mi w uszach a klamka nawet nie drgnęła pod naporem mojej dłoni. Wiedziałam, że to ostatni moment, żeby dac stamtąd dyla. Wzięłam męża za rękę i pociągnęłam Go za sobą do drzwi balkonowych. Udało się! Wyszliśmy. I w tym momencie dom uwięził reszte towarzystwa. My znaleźliśmy się co prawda po drugiej jego stronie, ale jedyną drogą dalszej ucieczki były ogrodzone wysokimi płotami ogrody przyległych domów. W domu ludzie walili pięściami w okna, próbowali je rozbić ale nic nie przynosiło pożądanych efektów. Wtedy okazało się, że jedyną drogą wyjścia dla nich będzie moja podróż do Wrocławia. Pojechałam do Sopotu i znalazłam Nudziarza. Przedstawiłam mu sytuację i że z pierogów nici a ów Kolega zaoferował mi towarzystwo w drodze. Ruszyliśmy, więc razem. Zapał mój jednak opadł, kiedy okazało się, że nie potrafię opuścić własnego, rodzinnego miasta, bo remonty dróg i związane z nimi objazdy kierowały mnie po mieście w koło. Wiedziałam już, że tego dnia nie uda mi się uwolnić sąsiadów. Krążyliśmy po mieście bez sensu w koło a moja frustracja sięgała zenitu. Zadzwoniłam do męża mówiąc Mu, że z podróży nici, bo jesteśmy uwięzieni w mieście i, że pozostaje odczekać do dnia następnego. Nudziarz siedział obok i kombinował co tu zrobić.. W jednej chwili akcja przeniosła się na lotnisko, gdzie dostępne były tylko motolotnie, bo inni chcący też się uwolnić zabrali już wszystkie dostępne samoloty. Mimo iż nigdy nie próbowałam latać takim ustrojstwem postanowiłam spróbować. Wsiadłam do motolotni i spokojnie uniosłam się w górę kierując na Wrocław. Gdy tylko doleciałam do granic miasta motolotnia zaczęła rzęzić i ksztusić się, a ja zaczęłam spadać. W oczach miałam zamkniętych w piekielnym domu sąsiadów i uciekającą szansę na pierogi z Nudziarzem. Pomyślałam, że albo to już mój koniec, albo w jakiś cudowny sposób uda mi się dolecieć do celu. Czułam jak siłą woli podrywam motolotnię do góry , przebijam się przez twardą warstwę chmur i opuszczam zamkniętą strefę. Potem zobaczyłam już tylko przyklejone do szyb buzie znajomych, modlącego się Nudziarza i przygotowującego materiały do ratunku męża. Moje miasto było w kleszczach demona. Każdy dom i każdy człowiek był uwięziony. Odleciałam niesiona poczuciem obowiązku, choć pojęcia nie mam po kiego grzyba akurat do Wrocławia. Obudziłam się jednak w poczuciu wyzwolenia.

rosegreta · Gość

Bo Wrocław jest niesamowity.

Dla wyzwolonych.

Yamaja

_____