po 30-tce

Kewa

Nie, no Wy nie jesteście normalne

bosska

lulka

Przyznam Kewo, że bardzo nam Ciebie tu z rana brakowało.

Blue_Light_Colorz_PDT_02

Kewa

Może jakaś zbiorowa terapia? Angel

zwyroll3

Kewa

letnisztorm

Seeni mi się śniła, cała potargana ( znaczy się włosy ) w łóżku z mężem chyba . 050

zdemaskowany

Dobranoc wszystkim!

Seeni

szb

Dystrykt 9. Nie polecam bo potem się śnią jakieś lęki z kosmitami.

Byłem w dużym domu jednorodzinnym. Jakieś znajome twarze z osiedla. I w tym domu się krzątam. Nagle wpada gość i mówi, że przylecieli. Że szykować się trzeba. Wyglądam przez okno a tu jakieś obiekty wylatują zza wzgórza. Fakt. Nagle się okazało, że trzeba się ubierać w zimowe ciuchy. Podlatuję do dziecka. Śpi. Szukam w tych jej betach broni.
Nagle idziemy. Pod górkę. Idziemy trasą widokową wręcz. Oglądam się za siebie a tam sznur takich jak my, końca nie widać. Patrzę przed siebie a setki tysięcy schodzą w dół. My jesteśmy pośrodku.Nagle marsz zmienia charakter z wojenno-obronnego na jakiś misyjny, pielgrzymkowy. Wychodzimy na górę. Moim oczom ukazuje się dolina. Taki krater tylko , że z płaskim podłożem. Z góry widać masę ludzi. Układają się w jakies figury. Tak jak te malunki kosmitów w zbożu. Jak defilada wojskowa. Ale Oni układają się w ... Jezusa z klocków. Tysiące mikroskopijnych ludzi w skorupach lego tworzą Lego Jezusa. Inna grupka obok tworzy równą kolumnę. Inni rozproszeni spowiadają się u spowiedników siedziących na krzesełkach. Z góry wygląda to jak domino.

Idę dalej. Przechodzę obok Jezusa Lego, takiego 1,40 metra. Dochodzę do fortepianu, który wygrywa jakieś radosne piosenki. Tyłem stoi murzyn, śpiewa murzynka - Łitnej Hjuston. Na monitorze obok nich widzę wizualizację piosenki na której Łitnej ma zrobione tatuaże na twarzy, takie jak Madonna we Frozen, tylko te są stylizowane na konia. Jej twarz ma symbolizowac końską twarz. Nagle dotykam gryfu gitary, przyciskając jakiś akord. W tym momencie Łitnej patrzy na mnei srogim wzrokiem, że niby przeszkadzam grajkowi.

I chyba się obudziłem ....

lulka

Łał,
toż to lepsze niż "Dzień Niepodległości"!
Muszę na to iść. Na "Dystrykt" znaczy się.

szb

szkoda 20 zł

dobrze, że miałem to na nośniku

letnisztorm

A fajnie się zapowiadało.

lulka

Idź na dział filmowy (Szamil) i opisz o co biega w tym filmie.
Dobra?

kufa

A ja przeczytałem "miałam cudowny seks"

Hower

Złowiłem szczupaka 70 cm z łódki na blachę. Potem się obudziłem

letnisztorm

Zapomniałam dziecka odebrać ze szkoły.
Obudziłam się ale wyrzuty sumienia zostały.

Mati.

Stoję w kuchni. Na obiad przyjdą znajomi, więc muszę ogarnąć, ale dzieje się coś dziwnego. Z mojej kuchni znikają szafki. Zmywarka zmieniła miejsce, zabudowa się sypie. Dzwonię do Ojca. ‘Tato, na moich oczach znikają mi z kuchni szafki’ . ‘Pleciesz, wydaje Ci się, to niemożliwe’ Odkładam słuchawkę. Wracam do kuchni. Przechodzę przez korytarz a w korytarzu nie ma już szafy. Kuchnia jest pusta. Nie ma w niej nic. Nagle zaczynają pojawiać się w niej nowe szafki. Boazeria na ścianach i drewniany ster. Tu i ówdzie wiszą różne nowe elementy. Kompas, barometr, dzwon. Kuchnia zaczyna przypominać wnętrze jachtu. Idę w kierunku korytarza a ten się nie kończy. Na podłodze zamiast kafli jak okiem sięgnąć pojawiły się kocie łby. Zaczęło padać. Idę dalej. Po podłodze spływa błoto. Wchodzę w XIV wieczne nadmorskie miasteczko. Wkoło panuje chaos. Pada coraz bardziej. Ludzie w pelerynach przemykają bokiem, brudni, smutni. Jest ciemno i tylko gdzieniegdzie widać lampiony i lampki ze świecami dyndające w drzwiach chatek rybackich. Przechodzę powoli i rozglądam się. Widzę leżące w rynsztoku ciała. Trup ściele się coraz gęściej. Niektóre zaczęły już gnić. Wysoko ponad nową szafą w przedpokoju dyndają skazani na śmierć przez powieszenie. Szubienice są straszne. Trzeszczą poruszane wiatrem. Wisielcy się bujają. Dopada mnie wściekłość. Gdzie moje mieszkanie? Gdzie do pioruna jest moja kuchnia?
Nagle, zza winkla wyłania się postać. W czarnej pelerynie i kapeluszu. Rozmawia z kimś. Odwraca się i kiedy mnie dostrzega zaczyna uciekać. Czuję, że to jego sprawka. Rzucam się w pogoń. Ślizgając się po mokrych, zabłoconych kamieniach dopadam typa i wskakuję mu na plecy powalając całym ciężarem ciała w błoto. Łapię go za fraki i krzyczę mu prosto w twarz :’Oddaj moją kuchnię!’. ’Opowiedz mi o tym’, odpowiada spokojnie złoczyńca. ‘Nie podoba Ci się nowa?’ ‘Nie!’ krzyczę na całe gardło. A wrzask rozdziera mokre powietrze. ‘Na początku była nawet fajna. Nowa, świeża, inna, ale z czasem okazało się, że to pozory, że pod jej lśniącą płachtą kryje się ciemność, brud, jakieś zło. Nie chcę jej.’ ‘ Czy na pewno nie chcesz?’ intruz nie daje za wygraną. ‘Nie chcę! Nie chcę! Nie chcę!’ Krzyczę ile sił w płucach. ‘W starej było mi dobrze. Bezpiecznie. Oddawaj ją draniu!’
W jednej chwili wszystko zniknęło. Stoję teraz u szczytu góry. Widzę ścieżkę, ale nią nie idę. Ruszam bokiem, tuż nad urwiskiem. Widzę opodal na ścieżce dziewczynę. Pytam ‘daleko na szczyt?’ ‘To zależy po co idziesz’ odpowiada. Po długiej wędrówce docieram na łąkę na której znajduje się małe jezioro. Wszystko wokół jest zielone, woda też. Gładka tafla odbija promienie słońca. Dotarłam na szczyt.
Wszystko znika.
Siedzę w mojej kuchni. Nareszcie u siebie. Gotuję obiad.

Ron

Wygląda na to, że stoczyłaś bohaterską i co ważniejsze zwycięsko zakończoną walkę z zafascynowaniem jakimś marynarzem.

Mii

Nie miewam tak długich i barwnych snów jak Matka Not talking

, nie dość, że występują niezwykle rzadko, to są krótki i "rwane".
Kilka dni temu przysniło mi się niemowlę, jakoby które miałam zamiar adoptować, widziałam je, ale scenografia była zamglona, występowały tam jeszcze inne postaci, niestety nie zakodowałam ich i nie pamietam kto to był.