po 30-tce

szb

dzieci to nasze klony
po pierwsze mamy możliwość stworzenia nas samych i to lepszych,
po drugie - a może po pierwsze - po to nas urodzono abyśmy rodzili
po kolejne - ktośmusipo nas dziedziczyć. Nie mam zamiaru się martwić komu zapisać w spadku dvd i pilarkę.
po następne : dzieci są kochane. Za głupie pogłaskanie po głowie się cieszą i śmieją.

Dzieci są naszą chodzącą wizytówką. Za naście lat dadzą nam kolejnych nas samych w wersji dziadkowej.

Dzieci to ... takie troszkę rozbudowane kopiuj/wklej

ps. pozdrowienia dla mojej Kluchy

I zgadzam się że w głowie gdzies się tam kołacze że oni już mają a my nie, że już pora, że prawdziwa rodzina powinna mieć potomstwo, że to cementuje związek ...

tylko że my akurat zawsze lubiliśmy takie małe biegające kluchy, śmiejące się śmiesznie, niewyraźnie mówiące ... takie żywe miśki przytulanki.

a może to z niedoboru miłości?!

Jayin

z niedoboru? Może właśnie z nadmiaru

I chęci, żeby na kogoś tą miłość przelać, skoro jej tyle jest niewykorzystanej jeszcze.

stara_reklama · Gość

Mii

Mój pogląd na temat posiadania dzieci rozwinął już Nudziarz i Lulka, więc nie będę powtarzać i ubierać w inne słowa ich wypowiedzi, dodam jedynie, że to zachwianie natury o którym pisał Nudziarz wynika z pędu cywilizacyjnego, chodzi mi o to, że naturalne zadania obu płci zmiksowały się w przeciągu setek lat i dlatego kobiety stały się także łowczyniami, a mężczyźni opiekunkami.

Jayin

Mii

Jayin

Mii

Jayin

no właśnie... Brrr... Silenced

wolę o tym nie myśleć. oby nikt z nas nigdy nie musiał dokonywać takich wyborów.

ale jestem pewna, że większość facetów w takiej sytuacji też by wybrała dziecko.

Mati.

szb

animavilis · Gość

Jayin

Mati.

szb

i szkoda ją tracić

ps.

ps2.

bo sąsiad juz nie popatrzy na mnie tak jak kiedyś

letnisztorm

szb

no to gratuluję Ci Sztormik!

chłopak czy dziewczynka?

franek kimono

Ponieważ właśnie się rozmnażam to czuję się trochę wywołana do tablicy.

Na pewno daruję sobie mętną psychologię ewolucyjną. Ludzie przez to, że mają bardzo rozwinięte mózgi i są najbardziej plastycznymi istotami na świecie mają dużo słabiej rozwinięte instynkty – vide ludzkie dzieci, które na tle innych malców są zdecydowanie najdłużej i najbardziej bezradne właśnie po to by latami UCZYĆ SIĘ (a nie działać według stałych, niezależnie od czasu i miejsca odruchów) od swoich bliskich jak w tym właśnie akurat świecie i czasach żyć.

Jak mówi Bauman trzeba być najbardziej czujnym gdy ludzie mówią że coś jest naturalne, tak chce natura, to instynkt – zazwyczaj mówią wtedy właśnie o rzeczach które są tak ściśle regulowane przez ich kulturę, że po prostu nie dopuszczają myśli że może być inaczej. Troszkę historycznej lub antropologicznej wiedzy pozwala spokojnie obalić właściwie wszystkie takie mądrości. Szczególnie w silnie shierarchizowanych społeczeństwach ludzie z warstw wyższych robienie, ewnetualnie chowanie dzieci zostawiali innym. No ale nikt wtedy nie słyszał o samolubnym genie

.

Dziś na pewno nie można zignorować psychologii ewolucyjnej jako ideologii podpartej autorytetem naukowym, którą generalnie szanujemy i która ma dziś wpływ na nasze życie, na to widzimy sensy (lub ich brak w swoim życiu). Szczególnie dotyczy to osób „nie zagospodarowanych” lub nie przekonanych przez kościół.

Inny sposób na legitymizowanie różnych „prawd”, jeszcze mocniejszy dla ludzi wierzących, to uznanie czegoś za plan boży. Nie chodzę do kościoła poza ślubami, pogrzebami oraz zwiedzaniem ale już to mi wystarczy aby zauważyć, że polski kościół bardzo silnie socjalizuje właśnie kobiety do roli matki.
Podczas ślubów księża wskazują wręcz na esencjonalistyczne przeznaczenie kobiety do tych celów. Co ciekawe w odniesieniu do OJCÓW mówią raczej o odpowiedzialności, a więc raczej o pewnej postawie niż głównym przeznaczeniu mężczyzn w tym celu (sami księża są tego żywym zresztą przykładem). Kobieta ma tworzyć dom-przystań, on żegluje itp.
Ostatnio Glemp przy okazji święta którejś Matki Boskiej (ach ten kult maryjny w Polsce, w innych rolach kobieta nie jest zbytnio promowana) uznał że kobieta nie nadaje się na kapłana bo jej dusza i ciało należą do innego porządku niż mężczyzny i za to mogą rodzić kapłanów...
Jak ktoś, i mężczyzna i kobieta, bywa w kościele od dziecka i choć jednym uchem tego słucha, a tak jest z większością Polek i Polaków, to na pewno nie jest to bez wpływu na jego widzenie siebie i tych spraw.

Kluczowa agenda socjalizacyjna – rodzina. Jak byliście wychowywani? Mam wrażenie że w wielu polskich domach do życia w rodzinie socjalizuje się raczej dziewczyny niż chłopców. Rzadko kiedy przekazuje się tym ostatnim jak wspaniale jest być ojcem, jakie to ważne, jakie to cenne być odpowiedzialnym, stworzyć dom, dobre stałe relacje z bliskimi, jak to opieka nad innymi nadaje sens życiu itp. Dziewczynkom wsącza się takich przekazów więcej. Swoją drogą robi to też często szkoła choćby przez rysunki w elementarzach, podręcznikach do języków.
Osobiście znałam tylko jednego chłopaka który w okolicach 25 lat poważnie pragnął rodziny, ale kolega pochodził w wałbrzyskiej, górniczej rodziny. Przy okazji robiąc karierę w Wawie czuł się mocno samotny.

Generalnie społeczeństwo przewiduje trochę inne zestawy scenariuszy na życie dla obu płci. W przypadku płci żeńskiej prawie we wszystkich obowiązuje ideologia potrójnego M: Miłość-Małżeństwo-Macierzyństwo. Kobietom które nie realizują tego planu wcześniej czy później wypomina się że coś straciły, że są babochłopami, że nie spełniły swojego ewolucyjnego/bożego obowiązku, coś je w życiu ominęło. Panom, zwłaszcza jak odnoszą sukcesy na niwie publicznej takich braków się nie wytyka.
Niedawno na kilku wydziałach ścisłych polskich uczelni badano najzdolniejszych studentów: chłopców i dziewczęta odnośnie ich planów zawodowych. Niemal bez wyjątku wszyscy wybitni mężczyźni deklarowali poświęcenie się karierze. Podobną deklaracje złożyła tylko połowa równie zdolnych kobiet, dając na wstępie pierwszeństwo scenariuszowy 3M.

Zwróćcie zresztą uwagę, że wiele z nas była tak chowana, że nie uważa pracy za coś super ważnego dla swojego samookreślenia, co oczywiście stwarza przestrzeń dla uznania rodziny za najistotniejszą rzecz pod słońcem. W efekcie często wiele zdolnych kobiet wykonuje mało interesujące i odpowiadające ich talentom prace co wręcz skazuje nas na to, że rodzina staje się głównym źródłem satysfakcji życiowej. Dzięki jej posiadaniu ustala się kręgosłup całej biografii, który akceptuje całe społeczeństwo. To wielka ulga. W przypadku mężczyzn zaś, wraz z dziećmi, możliwość realizowania się w tym innym porządku, jak mówi mój „ulubiony” Glemp zostaje ograniczona. Mój mąż sam mi powiedział że gdybyśmy zaszli w ciąże 5 lat temu to miałby uczucie że zostały mu podcięte skrzydła.

Popatrzcie jak niewielu dobrze naszkicowanych bohaterów literackich, filmowych którzy robią w życiu coś ciekawego i ważnego, przeżywają emocje i rozterki nie związane z życiem rodzinnym to kobiety. I w drugą mańkę. Jak niewiele mamy w sztuce, mitach, kulturze masowej przykładów realizowania się mężczyzn poprzez rodzinę.

Temat zresztą rzeka...post już przydługi więc powoli kończę. Na finisz dwa słowa o mnie.

Mnie rodzice nigdy szczególnie nie kształtowali na przyszłą żonę i matkę, odmówiłam chodzenia do kościoła w wielu 13 lat więc nie miałam zbyt dobrze zaszczepionych tych rzekomo naturalnych instynktów. Mój mąż zresztą podobnie, w dodatku jeszcze bardziej niż ja był chowany tak by skupiał się na swoim rozwoju a nie budowaniu domu.
Moje pierwsze odczucia pragnienia macierzyństwa były zupełnie zewnątrzsterowne a więc konformistyczne i płytkie i zaczęły kiełkować koło 28 roku życia.
- bo scenariusz 3M który atakował mnie z wielu stron (choćby też ze strony kultury popularnej, prasy)
- bo mam już prawie 30 lat i potem to już mogę „nie dostać” tej najważniejszej, całożyciowej roli
- bo ludzie w koło mają dzieci i wyglądają na zadowolonych
- bo pewnie taka całożyciowa bliska relacja wzbogaca nasze życie emocjonalne, powoduje, że nie popadamy w stałe koleiny

Na szczęście jak pojawiały się te myśli w mojej to nie zaszliśmy w ciążę. Taka mało uwewnętrzniona motywacja to zdecydowanie za mało. Zwłaszcza że u mojego męża ten proces toczył się jeszcze wolniej.
Potem powoli rozwijała się nas inna, ale o tym trudno byłoby mi skrótowo pisać. A już jak w końcu, po wielu trudach, zaszliśmy w ciążę to zaczęła się już w ogóle inna, bardzo fajna historia. Jedno wiem, cieszę się że przypadek lub głupie podszepty słabo zakorzenionego w moim umyśle konformizmu nie sprawiły że zaszłam wcześniej w ciąże i że musieliśmy się o nią starać bo zdążyła się w nas rozwinąć głęboka i wielowymiarowa motywacja.

letnisztorm

Jayin

franek - bardzo ładnie napisane

sztormik - coś z tymi sąsiadami jest na rzeczy. i facetami ogólnie

zaczynają zwracać większą uwagę na sąsiadki i kobiety - jak te już dzieciate i mężate są