po 30-tce

bea.ta

Wiolinowa
Nie nauczysz sie na cudzych doświadczeniach.
Ale jedno moje doświadczenie moze byc i cenne dla Ciebie.

Przestan sie walić młotkiem w głowę a od razu poczujesz sie lepiej Angel

I ma to jak najbardziej związek ze wszystkimi nurtującymi Cię rozważaniami

Wiolinowa

A dlaczego nie? Może się czegoś jednak nauczę (dowiem)?
Beata, co chcesz przez to powiedzieć?

zmienna

zmienna

Czarny · Gość

bea.ta

franek kimono

ogólna rada, (pewnie się już taka pojawiała), ale wydaje mi się ważna szczególnie dla młodych idealistek lub dziewcząt pragnących ładu i sensu we wszystkim:
nie traktuj każdej sytuacji jako sprawdzianu związku a zachowania partnera jako oznaki jego uczuć do Ciebie.
W filmach, sztukach, powieściach każdy gest czy wypowiedź jest po coś - bohater prosi o podanie soli, ale robi to w taki sposób żeby widz czy czytelnik dowiedział się czegoś więcej - jaki jest jego stosunek do osoby którą o ową sól prosi. Ponieważ każda scena coś głębszego wyraża, jak filmowy maż zapomni o imieninach i nawet za to nie przeprosi to wiadomo że koniec związku już blisko, ale w życiu nie zawsze tak jest, gorzej (a może i lepiej) w ogóle generalnie tak nie jest!
Żyjac razem na codzień nie należy przesadzać z tą chęcią doszukania się znaczenia w każdej sytuacji w której się znajdujemy. Krótko mówiąc mężczyzna bywa czasem opryskliwy, naburmuszony, roztargniony, stawia na swoim lub woli robić coś innego niż Ty i wcale nie oznacza to że Cię mniej kocha, zdradza itp. Trzeba przymknąć na to oko i próbować nie się doszukiwać się w tym "sensu", bo go tam czasem nie ma i już.
Niedoskonałość, chaos, przypadkowość, czasem bylejakość - pojawia się od czasu do czasu między praniem, wiadomościami w tv i łóżkiem i trzeba się z tym pogodzić. A jak para to nawet polubi i się z tego śmieje to po latach na tym podglebiu właśnie czasem jakieś cudne niespodzianki, świetny humor i niespodziewane radości mogą wykwitnąć.

Szymon Krusz

Szymon Krusz

żartowałem oczywiście

Mii

Ponieważ nie mogę odpisać cytując...ten post jest odpowiedzią na pytanie Wiolinowej z 07 grudnia godz 22.59

Nie mam pojęcia jak sobie radzę, ale chyba w miarę...gdyż moje małżeństwo trwa od wielu lat i nie mogę narzekać na jego "atmosferę".
Mam nieugięte zasady którymi się kieruję w życiu, szanuję męża, dbam o niego, staram się tworzyć rodzinny klimat, być dobrą żoną...jednocześnie dużo wymagam z jego strony...on wie, że zawsze może na mnie liczyć, że zawsze stanę u jego boku...w tych dobrych momentach...ale również w tych złych, wspieram go, doceniam jego działania, ale wszystko vice versa...i właściwie tak "samo" się układa.
Oczywiście w złych momentach...bo takie naturalnie istnieją należy czasami odpuścić...iść na kompromis...a to jest właśnie sztuka by wiedzieć kiedy trzeba to zrobić...robię to intuicyjnie...i to chyba najwłaściwsza droga.

Wiolinowa

Wiolinowa

Wiolinowa

Wiolinowa

Mii

Nie...intuicyjnie wyczuwać kiedy odpuścić... Angel

Wiem....jestem, dlatego nie puszczam totka by nie kusić losu....jeszcze wygram i to szczęście się rozlezie...wszak we wszystkim je mieć jest niemożliwością
Not talking

Wiolinowa

Seeni

Tak sobie myślę, nie pijąc personalnie do nikogo, że każdy ma takie małżeństwo na jakie sobie zasłużył.
A potem myślę, że może niekoniecznie. I że trzeba chyba konkretnych dwojga ludzi, do tego żeby się udało. Że z jakimś innym mężem nie wyszloby to co wychodzi z mężem osobistym.
Na koniec sobie myślę, że gadam od rzeczy i najwyższy czas iść spać.
Tym bardziej, ze mąż krzyczy ; Ty i ten Twój internet.
Bobranoc.

franek kimono

dzięki Wiolinowa. Dużo szczęścia i radości oraz odkrywania ich kolejnych wymiarów przez lata życzę.

Szymon Krusz

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Dla tych co by chcieli wiedzieć "co autor miał na myśli" to tylko taka metafora
a teraz możecie sobie sami domyślać

melpomena

Pytanie do Wiolinowej - czy ty masz męża?
Jeśli była odpowiedź na to pytanie, to proszę o naprowadzenie mnie na nią.