po 30-tce

animavilis · Gość

Temat już kiedyś wypłynął, ale chyba w nieco innym kontekście.

O pobieraniu narządów do przeszczepów mamy [my, Polacy albo, zresztą, my, ludzie] zdanie mieszane, choć wielu z nas deklaruje potencjalną chęć podzielenia się wnętrznościami. Niektórzy nawet noszą przy sobie stosowną deklarację, dotyczącą pośmiertnego rozporządzania swoimi organami.

Dysponowanie wszakże własnym ciałem wydaje się stosunkowo łatwe i nie nasuwające większych dylematów. Albo godzimy się na wypatroszenie, albo nie. Nieco inaczej ma się sprawa z bliskimi.

Czy znacie stosunek Waszych przyjaciół, krewnych, rodziców czy współmałżonków do przeszczepów? Formalnie zgoda rodziny nie jest potrzebna, ale jej wola wciąż wiążąca. Czy umielibyście podjąć decyzję, zwłaszcza wobec nadziei na cud, która przecież "zawsze umiera ostatnia"?

Przypominają mi się ckliwe sceny z amerykańskich melodramatów, w których zatroskany lekarz nieodzownie wysuwa wobec rodziny argument: "on/ona by tego chciał/a". A to przecież nie jest ani pewne ani oczywiste.

slepa i brzydka

kiedys pytalam M i siostry. odpowiedz do przewidzenia: "gdyby cos sie jeszcze nadawalo...". zapytam w czwartek, bede miala obie naraz, to pewnie i jakas dyskusja sie rozpocznie...

livia

Nie miałabym nic przeciwko, gdyby nie beszczelny stosunek lekarzy do zarobku na ludzkim nieszczęściu. Nasza dobra wola ma sie nijak do świadomego odbierania życia osobie dla której jest jeszce nadzieja. Nie ufam w fachową i obiektywna ocenę tych kwiopijców Tongue out (1)

Sabina

Zawsze mozna jeszcze zasięgnąć opinii u hydraulika

livia

illunga

Swoim ciałem dysponować by było najłatwiej. Ale bliscy....
Nie wiem. Nie wiem czy potrafiłabym...W takich sytuacjach nie ma zbytniego miejsca na racjonalizm. To dotyka najgłębszych pokładów emocji. I to one wtedy decydują.
Co innego, kiedy mogę się podzielić np. nerką, szpikiem kostnym...A co innego, świadomość,że cudze życie ratuje śmierć kogoś nam bliskiego. Nie jestem w stanie odpowiedzieć, w chwili obecnej, czy była bym zdolna uszanować wolę takiej osoby i zgodzić się na pobranie.

nudziarz · Gość

Dyskutowalismy kiedys o tym z zoną i mieliśmy identyczne zdanie.
Po jaka cholere po smierci potrzebne mi są jakiekolwiek podroby!!. Niech biora co chcą jesli ma to komus ocalic zycie czy zdrowie.
A że ktoś na tym zarobi - nawet nieuczciwie to sprawa drugorzedna. Najwazniejsze ze moje serce czy nerka ( bo watroba to już na agrafce Tongue out (1)

) komus pomogą.

livia

stara_reklama · Gość

livia

po prostu pracowalam w szpitalu Brick wall

zbyt wiele wiem od podszewki

nudziarz · Gość

animavilis · Gość

Coś mi chodziło po głowie:

http://www.trzydziestki.fora.pl/palac-kultury-i-nauki,5/czy-nalezy-sie-godzic-na-przeszczepy,388.html

skoro śmierć mózgową można wykazać "w sposób niezbity", skąd nietypowe reakcje "ciał" i wątpliwości samych lekarzy? a skoro mają je lekarze, nic dziwnego, że czasem kurczowo wątpliwości/nadziei trzymają się najbliżsi.

stara_reklama · Gość

Aproxymat

Eee tam, już pisałem kiedyś, że o człowieku, którego nawet nieco znam, a którego matka z trudem odratowała przed przeznaczeniem na części. Człowiek ten do dziś żyje, radzi sobie całkiem nieźle. Być może uratowałby komuś życie.

nudziarz · Gość

wiecie co mnie wkurza?
to, że Ci sami ludzie , którzy wynajdują tysiące mniej lub bardziej rozsadnych argumentów przeciwko wyrażeniu zgody na wykorzystanie wlasnych organów... ci sami ludzie w sytuacji kiedy ich brat/dziecko/ojciec potrzebuje nerki staja na glowie żeby ta nerkę zdobyc.. są gotowi (co jest oczywiste w takiej sytuacji ) korumpować, wykorzystać wszelkie "dojścia" itp.

takie typowo polskie.. brac to chetnie.. ale dawać to co innego.
tylko skad brac te nerki....

animavilis · Gość

livia

Oj tam, zaraz sie wkurzacie Not talking

Pewnie, że gdy człowiek nie stoi na skraju przepaści to o niej mysli, jednak nie mam zaufania do słuzby zdrowia nie tylko polskiej i nie będę się rozpisywać dlaczego: mam swoje powody.

a co jest, lub nie jest tredy, mam tam albo jeszcze głębiej

Żeby poważnie rozmawiać na poważne tematy medyczne i jeszcze głębsze moralne trzeba by sobie tak przysiąść i cały dzień, i drugi, i trzeci debatować, wymieniać poglądy, czasem je zmieniać po uzyskaniu trafnych argumentów, a czasem zajadle sie pokłócić w ich obronie.

Przykro mi ale nie mam na to czasu, serdecznie Was pozdrawiam i szanuję Wasze różne od moich poglądy

bea.ta

Nie wiem czy wiecie ale (podobno ) można otrzymać np. organ który będzie chory i taka np. nerka pozornie uratuje Wam życie by za jakiś czas inna choroba Wam je odebrała. Znaczy wraz z nerką otrzymujecie np. białaczkę...

Ale nie o tym temat. Ja podobnie jak nudziarz...oddaje po śmierci co się może jeszcze komuś przydać. Mniej będzie do kremacji .

animavilis · Gość

bea.ta

No to chyba nie jeden .Ktoś wśród znajomych zmarł po przeszczepie nerki ofiarowanej przez mężczyznę.
Biorcy muszą ponosić ryzyko, owszem .
Jest to jednak chyba ryzyko polegające na tym, że np. organ się nie przyjmie, że wystapią komplikacje w trakcie czy też po operacji a nie ryzyko zaadoptowania nowej choroby ? Tym bardziej jeśli nie są o czymś takim poinformowani. I tu wkracza niekompetencja (części )służby zdrowia.
Aż sie "prosi" by napisać "dawcy powinni być zdrowi , młodzi i silni".....
i powinni życ jak najdłużej.