po 30-tce

Seeni

Tak naprawdę nie boję się bólu, upokorzenia, wstydu, że jestem bezsilna i bezwolna i zdana na łaskę innych... - tzn boję się tego ale to nie lęk przed śmiercią tylko przed starością. Nie boję się o bliskich ( w każdym razie niezbyt mocno).
Ja się właśnie owego odchodzenia w niebyt boję najbardziej.
Niebyt napawa mnie lękiem jak każda rzecz nieznana.

yapp

lulka

Seeni

yapp

bobro

statystycznie rzecz biorąc, jeżeli coś się wydarzyło 1000 razy to prawdopodobieństwo, że wydarzy się to po raz kolejny jest dużo większe niż to, że wydarzy się coś innego

yapp

chiba nie

zdaje się, że prawdopodobieństwo ciągle pozostaje to samo

bobro

no dobra, niech będzie, że przeczucie

egoista99

slepa i brzydka

egoista99

Jak zawsze ...nie wszystko jest metafizyką..

lulka

A jednak umieranie to metafizyka...Alchemia...Coś czego nie da się dotknąć zanim nas sama nie dotknie.
Potrzebowałam kiedyś prawnej porady. Ktoś polecił mi pewnego adwokata.
Przyszedł, poradził, zapłata...Poprosił o druga kawę. Niezwykle otwarty człowiek...Gadał i gadał z godzinę już za darmo i zupełnie prywatnie.
Poradził dobrze więc spotkań było więcej. Jestem nietowarzyska, zamknięta w sobie więc przed każdą z nich trzy dni się duchowo przygotowywałam na tą drugą kawę za darmo.
Tych spotkań było kilka lub kilkanaście i kiedyś telefon...Mogę do pani przyjechać na kawę?
Przeżył ciężki zawał. Mężczyzna niewierzący przedtem i taki pozostał.
Zmienił się jednak nieprawdopodobnie. Jak zwykle miły i otwarty, ale jego świat uległ totalnemu przewartościowaniu.
Uderzył mnie taki wielki wyrzut...Żyłem i czerpałem z życia wszystko.
Teraz chcę żyć dla moich bliskich.
Takie to naiwne - wiem. Nie dla Boga. Przynajmniej w jego przypadku. No i nie dla siebie bo na łożu śmierci nie myślał co stracił czy zyskał...Po co w takim razie tak naprawdę żyjemy?
Ten przykład jest mi szczególnie bliski. To tylko mój dobry znajomy, ale byc może dlatego mam zupełnie nieprzyćmione spojrzenie na sprawę?

yapp

lulka

yapp

lulka

yapp

lulka

egoista99

Rozwodziłem się kiedyś..A Francuzi mówia odejść to jakby trochę umrzeć..
I wtedy zrozumiałem,że to co wydawało mi się cenne ,z takim trudem zbierane..te graty,szmaty..są de facto nic nie warte... żyłem by zbierać niepotrzebne rzeczy...Więc wstałem i wyszedłem ...i tak samo jest ze śmiercią...wstaje się i idzie za nią..

yapp