po 30-tce

Poldek

tfu, Seeni natychmiast odwolaj te slowa, ja Cie pieknie prosze, no na kolana padne i blagac bede, tylko odwolaj
Pray

animavilis · Gość

Kewa

Muszę coś wyznać - płakałam przy "Trenach" Kochanowskiego Not talking

Zdecydowanie nie powinno się serwować dzieciakom takich wierszy i to w podstawówce!!!

saper

Mastier i Margarita to jedyna lektura jaka mi się podobała.

Przedwiośnie i Ferdydurke to była największa męka Brick wall

Kewa

animavilis · Gość

Ja opłakiwałam rzęsistymi łzami wszystkie lektury i książki, w których coś złego działo się zwierzątkom. Płakałam nad Karuskiem (Anielką), Psem, który jeździł koleją, Łyskiem z pokładu Idy, nad Naszą Szkapą, nad Rozdzióbią nas kruki, wrony (tam jest chyba ta scena ze zdychającym koniem(?)), itp.

famka_

długooooooo po szkole przeczytałam sama z siebie Faraona ,
w szkole to była dla mnie nuda nie do przejścia

ale potem , potem wstyd się przyznać delektowałam się lekturą
oops

zgredziora

Ja sie poddalam na Prouscie, to byl stracony czas; i na mein kampf, hitler byl diabolicznie wrecz grafomanski, no ale to lektura nie byla. ale mam. po dzis dzien sie gdzies kurzy na polce. Jeszcze Maly ksiaze, jak moglam zapomniec, juz kiedys wspomniany Kandyd czyli o optymizmie Voltaire'a, i to jest cos do czego wracam zawsze jak dopadnie mnie dól. No i dobry wojak Szwejk. W ogole podobnie jak z filmem najbardziej lubie jak mi przepona pracuje ze smiechu, wiec wszelkie ksiazki wywolujace usmiech na twarzy... Jako ze ostatnimi czasy zaliczam doliny, kotliny i dolki jesli chodzi o samopoczucie, wiec sie plawie w wannie z reguly z paragrafem 22, nie lektura chyba, ale to jedna z moich najulubienszych i tych do ktorych wracam

animavilis · Gość

Nie byłam w stanie odkryć uroków tak chętnie chwalonych i chętnie czytanych: Małego Księcia oraz Paragrafu 22.
Księcia kiedyś przeczytałam, ale nie pozostawił we mnie głębszego śladu, nawet znudził mnie trochę. Prawdę mówiąc, jak słyszę (nierzadko) z ust dorosłej osoby "Mały Książę to moja ulubiona książka", podejrzewam ją o nieznośną egzaltację. Paragraf zmęczyłam do jakiejś setnej strony, stwierdzając, że to nie moja bajka. Zaczynało się nawet nieźle, ale potem było coraz gorzej i nudniej.
Zawsze mnie zastanawia, co ludzie widzą w tych książkach i czego ja nie widzę?!

Tina

a ilez ja sie naszlochalam nad "Jankeim Muzykantem", no nie moglam sie uspokoic...

w 5 klasie...

animavilis · Gość

Nad "Jankiem" to jakoś mniej, ale ta spalona siostrzyczka w piecu (w czym to było, bo już mi się mylą te lektury, w "Janku" właśnie?) to mi się po nocach śniła... bardzo ohydne opowiadanie.

zgredziora

Ja tez nad Jankiem wylalam potoki lez, o Rozalce z Antka (

) sie wyrazilam, ze to 'sciema' jakas musi byc i nie chcialam uwierzyc, ze ktos by tak skopcil dzieciaka; a ile lez poszlo na Zloto gór czarnych i Winnettou o Oldzie Shatterhandzie nawet juz nie wspominajac, strasznie lubilam wszelkie indianskie opowiesci, no i przygody Tomka Wilmowskiego, choc nie powiem Mary Poppins i Anie z Zielonego Wzgórza tez lubilam Anxious

ps dzieki Greta za oswiecenie. Taaa Rozalka, sciema i tela

rosegreta · Gość

Tina

Seeni

Mały Książe też mnie ohydnie znudził. Nie potrafiłam zrozumieć skąd ludzie brali to głębsze spojrzenie na owa lekturę. Złote mysli Księcia nieodmiennie kojarzyły mi się z Kubusiem Puchatkiem.
Z Antka to ja raczej bardziej pamiętam, ze miłość uderzyła w niego jak grom a Rozalkę jak epizod, pamietam tez z Anielki ( rzecz jasna poza Karuskiem) że tatulo Magduli kopał ją w głowę.

melpomena

rosegreta · Gość

nudziarz

Od Kubusia Puchatka prosze się odczepić! I to juz !

Chyba najcudniesza, najbardziej radosna i optymistyczna książka na jaką się natknąłem

melpomena

nudziarz

a "miedzy ustami a brzegiem pucharu " ?
a "straszny dziadunio" ?