po 30-tce

letnisztorm

Odnoszę wrażenie, że dla niektórych stereotypy to taki niezbędny szkielet społeczny, który pomaga zachować pewność swoich poglądów, buduje bezpieczeństwo.

Mnie zastanowiła wypowiedź Nudka i Analizy o tym podziale na role męskie i kobiece.

Jak ja to widzę.
Kiedyś ten podział był niezbędny, funkcjonowały na nim całe społeczeństwa, zapewniały byt i przetrwanie gatunku. Fakt jest taki, że kobiety mimo wspaniałej roli opieki nad potomstwem, ograniczony miały dostęp do tzw. umownie "życia społecznego". No i tak się stało od jakiś 150 lat, że nastała rewolucja przemysłowa i to co było constans przez tysiące zaczęło tracić rację bytu.

Opieka nad dziećmi jest dużo łatwiejsza, kobiety mogą pracować, głosować a obciążenie pracą fizyczną mężczyzn nie jest już takie duże jak kiedyś.
Pomijając oczywiście tryskającego testosteronem górnika który po pracy dorabia wnoszeniem lodówek d'oh!

.

I teraz bez wnikania już w zawody damskie męskie, różnice płciowe i konkurencje sportowe, jak widzicie dzisiaj, biorąc pod uwagę zmiany w życiu ten podział ról?

Kobieta strażniczka domowego ogniska? Praca zawodowa, do domu, po drodze zakupy, dziecko z przedszkola, sprzątanie, prysznic, obiad dla męża, wieczorem dziki seks?

Mężczyzna, praca, ......... ( walka o stado? )..

Nie mam pojęcia, przychodzi mi do głowy strzyżenie trawników, mycie samochodów.

Sabina

Nie całkiem może na temat, ale taka mi smutna myśl do głowy przyszła, że czasem ta walka ze stereotypami powoduje, że kobiety stają się dzisiaj mniej kobiece, a mężczyźni mniej męscy. Chcesz podnosić ciężary? Wolno ci, co z tego, że jesteś kobietą, że napędzany środkami chemicznymi poziom testosteronu robi z kobiety babochłopa z męskim zarostem. Może facet, może i kobieta, bo np. to lubi? A mężczyźni? Ostatnio widziałam w necie paletki do konturowania twarzy, do makijażu oczu, o odzieży to już nawet nie wspomnę, bo zaczyna na rynek wchodzić odzież z rodzaju unisex.
I nie rozumiem czemu się uparliście na te utarte schematy, że jeśli kobieta to gary, dziecko i zakupy, bo to nie jest cholera jakaś obowiązująca reguła, chyba, że sprzed 50-ciu lat.

A nawet jeśli niektóre z nas sprawdzają się doskonale w roli kur domowych, matek, kucharek, to czy to komuś przeszkadza? Czy każda musi realizować się na stanowisku prezesa spółki???

letnisztorm

Nie Sabinko, pytam bardziej o te męskie obowiązki poza zawodowe, jeżeli jest w domu taki ścisły podział na damskie i męskie.

letnisztorm

Sabina

Sabina

Stefan

Faktem jest, że znaczną część niegdyś "męskich zawodów" opanowały kobiety. W domu również kobiety często wykonują "męskie czynności". Faceci zostali trochę na lodzie, bo z jednej strony kobiety oczekują od nich męskości, a z drugiej im tę męskość zabierają. Przypomniał mi się taki artykuł w którym mężczyzna miał problemy natury psychologicznej, gdyż żona go defacto poniżała. Zaczęło się od drobnych spraw. Facet nie miał tzw. złotej ręki do spraw mejsterkowiczowych. Cokolwiek nie zrobił to żona po nim poprawiała i komentowała jakiego to ma nieudacznika. Ostatecznie facet się wycofał z jakiejkolwiek męskiej aktywności w domu. Co skończyło się dla niego źle, bo żona powiedziała, że robi w domu wszystko, a on nie robi nic. Wylądowali wspólnie u psychologa, bo sprawa zaczęła iść w kierunku rozwodu. Nie wiem jak to się skończyło.

U różnych ludzi jest pewnie w domach różnie. Sądzę, że wielu facetów nie potrafi się odnaleźć, lub nie chce z lenistwa robić tego samego co kobieta. Moje zdanie jest takie, że każdy w domu powinien robić to co umie najlepiej. Dobrze mi idzie obieranie ziemniaków i kojenie warzyw na sałatkę. Przyprawiać nie umiem to nie przyprawiam. Generalnie nie jestem od robienia obiadu, ale te niefajne czynności robię, bo mi to idzie. Nie gonię kobity do koszenia trawy, bo mi to z kolei idzie lepiej, ale możemy się swobodnie zastępować w swoich obowiązkach. Ja jakoś tam sklecę ten obiad jak będzie trzeba, a ona skosi jak będzie trzeba. Chodzi o to żeby pod koniec dnia, jedno z nas nie biegało z językiem do ziemi, a drugie żeby nie dłubało w nosie z nudów.

Czyli stereotypy obowiązują, ale tak nie do końca. Bo niby ja nie gotuję obiadu, ale aktywnie pomagam. Niby nie piorę, bo pierze pralka, ale nie umiem sortować ciuchów, za to mogę je wyciągnąć z pralki i wywiesić.
Mam kilka potraw które robię sam od początku do końca, bo robię je najlepiej na świecie. Tym sposobem raz na jakiś czas ona dłubie w nosie, a ja gotuję.
Reasumując jestem za równouprawnieniem w zmęczeniu.

letnisztorm

Stefan

Sabina

A czy mogę zadać niedyskretne być może pytanie do mam?: Czy nigdy zdarzyło wam się swojego partnera/męża wyręczać w opiece nad dzieckiem, na zasadzie: daj, ja to zrobię, ja przewinę, ja wykąpię, ja nakarmię? Pytam z ciekawości bo niektóre ze znajomych najpierw narzekają, że facet miga się w obowiązkach, a później i tak wychodzą z założenia, że one jako kobiety i matki zrobią to lepiej?

Zgryźliwy Tetryk

Zmiana ról w rodzinie w naszych czasach to wcale nie nie tak rzadkie zjawisko. Na przykład partnerka mojego wnuka zarabia (i to doskonale) wyjeżdżając do Reichu, a on w tym czasie nie pracuje zawodowo, tylko zajmuje się trójką ich dzieci (moich prawnuków) i dobrze mu to wychodzi.

Kewa

Taka sytuacja: nie gotuję obiadów i już. To znaczy czasem gotuję, ale rzadko,a nawet coraz rzadziej. Był czas, że gotowała z dzieckiem na ręku i sama nie wiem jak to przeżyłam. I co? W czym problem? Ano w tym, że gdzie tylko spotykam się z kobietami to słyszę o obiadkach, zakupach, sprzątaniu. A niech się tylko zbliżają święta! Najgorzej, że sama się czuję jakaś niedopasowana, nie w pełni kobieca. I tak mam w sobie już tę odwagę, by powiedzieć, że nie gotuję. Zwykle pada stwierdzenie : ale ci dobrze. Jak dobrze? Weź nie gotuj, to tobie też będzie dobrze. Myślę, że większość kobiet nie lubi gotować i sprzątać, ale robią to, bo czują,że tego się od nich oczekuje, bo chcą się spełnić w roli kobiety,żony, matki. Bo chcą być potrzebne i kochane.

Stefan

Sabina

letnisztorm

sir Francis Drake

rosegreta

Hymm nie mam pojęcia, ale wiem, że sąsiad pali trawę w piwnicy

Ogólnie zastanawiałam się nad stereotypami.
Czasem nieświadomie, możemy zakładać, że wszyscy jesteśmy hetero i mówimy : przyjdź z chłopakiem...

Córka mi mówi, żeby nie było wpadek obecnie mówi się - przyjdź z osobą towarzyszącą

Przykłady dyskryminacji ze względu na płeć mieliśmy na innym topiku :
- mężczyźni nie nadają się do pracy w przedszkolu
- staży ludzie są mało tolerancyjni i mają wąskie horyzonty
- co ty możesz wiedzieć, masz mleko pod nosem
- bezrobotni to darmozjady, żyją z naszych podatków
- wszyscy urzędnicy to złodzieje
- wypraszanie z niektórych sklepów zbyt skromnie ubranych ludzi (koleżanka kiedyś poszła w swojej kurteczce pomarańczowej do banku spłacić kredyt, a pani do niej kto ani dał taki kredyt, wcześniej obcięła ją z góry na dół )
- Żydzi wszystkiemu są winni,
- dobrze prowadzisz samochód jak na kobietę
- o to na pewno baba za kierownicą (tak często mawia mój mąż, gdy ktoś przed nim jedzie niezgodnie z przepisami - zawsze mam satysfakcje jednak, gdy ta baba jego okazuje się chłopem Tongue out (1)

- bezsensu edukować dzieci niepełnosprawne umysłowo
- moja szefowe pod względem kompetencji dorównuje nie jednemu mężczyźnie,
- o tam stoi jakiś człowiek, a nie to kobieta

- kobiety to nieinteligentne i naiwne istoty, które nie umieją sobie samodzielnie radzić.
- wszyscy księża to pedofile
-zakonnice znęcają sie nad dziećmi
Schematy. Niby mają pomagać a czasem powodują, że się ograniczamy.
Np sytuacja, ktoś kręci sie pod naszym domem - ktoś pomyśli złodziej, a ktoś inny, że czeka na kogoś. Wszystko zalezy jaki schemat przywołamy w danej sytuacji. Nie zawsze adekwatny do sytuacji, sztywny.
Gdy tworzymy własne opinie na jakiś temat, to przeceniamy z reguły udział obiektywnych przesłanek, a nie doceniamy udziału własnych subiektywnych interpretacji tego, co obserwujemy. W ten sposób wytwory własnego umysłu traktujemy jako faktyczne dane. Własne opinie sprawdzamy przy tym stronniczo, chcąc je potwierdzić, czasami nawet za wszelką cenę.
Gdy brakuje nam informacji nasz mózg produkuje je sam, nawet nie jesteśmy czasem tego świadomi.
"Znów jakaś feministka w telewizji twierdzi, że istnieją nierówności kobiet i mężczyzn na rynku pracy. Też coś przecież to nieprawda"
Interpretujemy napływające informacje w taki sposób, aby nasza ocena obserwowanych zjawisk pozostała zgodna z pierwotnym nastawieniem.
" jakaś feministka twierdzi, że prawa kobiet są dyskryminowane, pewnie chce sikać na stojąco"
Jeżeli nie potrafimy podważyć wiarygodności informacji, która kłóci się z naszym poglądem, to chętnie traktujemy ją jako wyjątek od reguły.
Nie zatrudnię przecież osoby w wieku 50 lat. Jej wiedza odzwierciedla stan z lat osiemdziesiątych, a ja potrzebuję ludzi dysponujących najnowszą wiedzą.”.
„Nie zgadzam się z tobą. Rok temu zatrudniłam pięćdziesięciolatkę i muszę ci powiedzieć, że jest niezwykle doświadczoną profesjonalistką, która osiąga sukcesy i którą poleciłabym każdemu.”.
„Bardzo możliwe, że naprawdę trafiła ci się perełka. Jednak cała reszta nadaje się tylko na emeryturę.”.
Gdy szukamy w pamięci dowodów na prawdziwość naszego poglądu, selektywnie przypominamy sobie tylko takie informacje, które są z nim zgodne, a nawet wytwarzamy w umyśle wspomnienia faktów pasujących do schematu, których w ogóle nie było, a trudno nam sobie przypomnieć fakty, które przeczą naszym schematom.

sir Francis Drake

rosegreta

Kewa