po 30-tce

animavilis · Gość

Zerkając na program Ewy Drzyzgi [tak, biję się w piersi, oglądałam ten okropny show Drzyzgi ! oops

], w którym to maltretowani przez żony mężowie podawali mrożące krew w żyłach przykłady przedstawień, jakie ich połowice dawały przed policją bądź przedstawicielami służby zdrowia, pomyślałam, że choć to akurat patologia, każdy z nas(?) ma jednak w sobie coś z komedianta i czasem, na własny użytek, owymi [mniejszymi lub większymi] umiejętnościami aktorskimi - błyśnie. Kto nigdy nie zalał się sztucznymi łzami, pragnąc wymusić na swoim widzu korzyść sobie tylko wiadomą? kto prawie nie omdlał w poczekalni u lekarza, chcąc bezboleśnie ominąć kolejkę? komu twarzy nie naznaczył nigdy boleściwy grymas cierpienia, w nadziei na ukojenie płynące z kochanych rąk? [kto nie założył nigdy topiku, żeby poprawić sobie samopoczucie? Tongue out (1)

].
No kto? Angel

bobro

Tygrys w Paski

i co? to juz koniec topiku? Blue_Light_Colorz_PDT_06

Aproxymat

Ale jak trzeba naprawdę grać i poudawać, to już kiepsko mi to wychodzi i najpierw muszę swoje "odśmiać". W związku z czym jestem kiepskim aktorem, niestety

melpomena

Moje wszystkie służbowe problemy polegały na tym, że nie potrafię komuś włazić w dupę. Mało tego, w poprzedniej miałam okazję zaobserwować takiego włazidupnika rocznik 1952.
Być może kiedyś pożałuję tego, że nie potrafię udawać, ale póki co jeszcze taki czas nie nastał.

znana ktośka · Gość

słabo mi, mam doła, nikt mnie nie kocha [płacz].......dobrze mi poszło ?

melpomena

Musisz długo jeszcze potrenować. Nie napiszę u kogo, bo przyleci i powie, że znowu topik o niej Kwadratowy

animavilis · Gość

Aproxymat

A jak inaczej możemy zademonstrować nasze talenta

nudziarz · Gość

Opisywane przez Anime komedianctwo jest najcześciej domeną dzieci i ludzi starszych. O ile u dzieci takie próby koncza się zazwyczaj klapsem w tyłek ... i jest spokój, o tyle ludzie starsi potrafią swoim zachowaniem zrobic horror z życia bliskim. Matka mojego znajomego tak przekonywujaco odgrywała pezez tel. role osoby wrecz umierajacej, że ten natychmiast przerwał urlop, wsiadł w samochód aby po przejechaniu ponad 600 km przekonac się że mamusia po prostu chciała go zobaczyć.
Schemat podobnego udawania opiera się zawsze na tym samym... egoizmie i przedmiotowym traktowaniu innych.
A najgorsze jest to, iz pomimo ze jestesmy świadmi teatru oggrywanego przez bliskich... i tak reagujemy.. bo przeciez TYM RAZEM może to być prawda

Kewa

Kiedyś lubiłam takie przedstawienia, ale głównie wobec osób najbliższych. Potem życie nauczyło mnie, że g... mi przychodzi z takiego wymuszonego współczucia. Teraz nie udaję. Ostatnio jednak zareagowałam histerycznym wyciem podsyconym butelką wina na kłopoty w pracy i usłyszałam... "przestań histeryzować!" Efekt - poszłam histeryzować oczyszczająco w drugim pokoju

melpomena

Ooooo. Właśnie.
Dziś ja się będę zmagała z szantażem uczuciowym.
Przyjeżdżają do mnie kuzynka z dziećmi. Są w Polsce raz w roku, w wakacje. Kocham ich bardzo, ale ....
Jednym z dzieci jest moja chrześniaczka. Młodsza ode mnie o 20 lat. Kiedy są u nas, mam bezwzględny nakaz zajmowania się nią. I to nie przy reszcie rodziny, ale koniecznie w samotności, w oddzielnym pokoju.
Ja, chciałabym porozmawiać z kuzynką, w końcu rok się nie widziałyśmy. Nie wychodzi to niemal nigdy. A to za sprawą chrześniaczki oraz kuzynki. Stosowany jest wobec mnie szantaż uczuciowy.
Wygląda to mniej więcej tak: chrześniaczka bardzo szybko się nudzi, jak nikt nie zwraca na nią uwagi podczas rozmowy. Zaczyna się przytuluć i scenicznym szeptem wyciągać mnie do innego pokoju. Ja ją przytulam i mówię, że chciałabym porozmawiać z jej mamą. Ona zaczyna się wiercić, kuzynka widzi okazję pozbycia się dziecka i zaczyna gadkę coś w tym stylu, że mała się nie mogła doczekać, że tęskniła (jeśli rozmawiam na osobności z kuzynką, zawsze pojawia się argument, że mała jest we mnie wpatrzona jak w zwierciadło i jestem dla niej autorytetem) i jeśli nie jestem zmęczona to mogłabym z nią porozmawiać na osobności.
Nie wspomnę, że ZAWSZE skutkuje.... Czasem, jak nie mam ochoty na rozmowe umoralniającą skutkuje od razu. Innym razem po przemowie kuzynki.

Aproxymat

Jeśli bywają tylko raz do roku, to może za rok dwa, jak chrześniaczka podrośnie, to problem sam się rozwiąże.

Kewa

Mel, no też bym to przetrzymała

a może mała ma tylko Ciebie do tych zwierzeń Angel

melpomena

Ależ ja przetrzymuję

czasami tylko się burzę i to po cichu albo głośno tutaj oops

Zwierzenia na razie wyglądają mniej więcej tak: a co robisz? a co robiłaś? a co będziesz robiła... Mało tego, całe szczęście, że w ub roku już nie stosowała taktyki łazienkowej. Tzn. jak szłam do łazienki, to szła ze mną, zatrzymywała się pod drzwiami i co ok 10 sek słyszałam - no już?

Kiedyś jej to przypomnę

Apro, mam taką nadzieję, tymbardziej, że rok to dużo czasu i niejeden problem się sam rozwiązał (na początku, to nic nie chcieli jeść oprócz jogurtu biszkoptowego Danone - tak na marginesie, to poznali go dzięki nam).

znana ktośka · Gość

animavilis · Gość

animavilis · Gość

franek kimono

mam w rodzinie tak hardcorowe komediantki, że po okresie młodości, w którym powielałam w mało kontrolowany sposób różne szopki, skutecznie się z nich wyleczyłam. Teraz, czasem tylko dla zabawy testuję różne socjotechniczne sztuczki
Np. dziś, na osiedlu moich rodziców przy wejściu siedzi pan w budce (a właściwie wielu panów na zmianę). Jak mówię mu "dzień dobry" jak stara znajoma, czyli mieszkaniec osiedla, którego powinni pamiętać, zawsze mnie wpuszczają. Jak mówię tonem nowego (grzeczność petenta), pytają do kogo idę itp.

Kewa