po 30-tce

slepa i brzydka

jakos tak wyszlo, ze od dluzszego czasu interesuje sie rynkiem pracy w Polsce, a konkretnie pracownikami, pracodawcami, bezrobotnymi i tym, co ich wszystkich laczy.

"Pasożytują na rodzinie lub na małżonku. Znajdują wiele powodów, by nie szukać pracy. Nie podoba im się praca fizyczna, chociaż nie mają innego wykształcenia. Twierdzą, że "za taką stawkę nie opłaca im się wstawać z łóżka". Takich przykładów jest mnóstwo. Dobrze, jeśli z ich powodu nikt nie cierpi. Dlaczego nie pracują. Bo na przykład mają złe wykształcenie. Pochodzą z biednej rodziny, a ich rodzice wysłali ich do szkoły zasadniczej, chociaż mogli iść do liceum. Nie są w stanie pracować fizycznie, bo to ich nudzi, ale nie mają innego wykształcenia. Zabrakło im samozaparcia i wsparcia społecznego, by iść własną drogą, by próbować się dokształcać. Jest dużo "niebieskich ptaków" wśród obecnych czterdziestolatków. Nie poradzili sobie z transformacją ustrojową. W poprzednim ustroju nie musieli się wysilać, by dostawać pensję. Teraz trudno im się dostosować, gdy szef chce, by byli wydajni. Nie mają pomysłu na siebie po bankructwie firmy. Uważają, że pracodawca powinien im zapewnić pracę do emerytury. Prawidła rynkowe ich nie obchodzą - twierdzi Alicja Wielicka, psycholog społeczny, współpracuje z urzędami pracy, jest trenerem, pomaga trwale bezrobotnym."

mam pytanie odnosnie [link widoczny dla zalogowanych], z ktorego powyzej wklejam kawalek; jak waszym zdaniem wyksztalcenie ma sie do podejmowanej pracy oraz tego czego mozna/czego nalezy oczekiwac. kiedy poszlam na studia w kierunku, ktory opisywany byl "jako przszlosciowy" i uczylam sie wielu ciekawych rzeczy, myslalam, ze jestem na dobrej drodze. jednak wielokrotnie przychodzilo zwatpienie, ze marnuje czas, ze studia ida za wolno, ze powinnam juz zdobywac doswiadczenie. nawet troche zazdroscilam znajomym po technikach, zawodowkach, ze juz sie nauczyli, ze pracuja, ze nie czekaja ich meczarnie poszukiwania pracy. uwazalam i nadal czasem tak mysle, ze posiadanie wyksztalcenia zasadniczego czy technicznego jest o niebo lepsze niz teoretyzowane wyzsze, ktore jak sie okazuje w bardzo niewielu przypadkach pokrywa sie z praktyka.

czy macie jakies spostrzezenia dot. was, waszych znajomych i ich zawodowych sciezek w konteksie ukonczonych szkol, moze umiejetnosci, ktorych nie da sie wyniesc z zadnej placowki oswiatowej, a moze zdobytego doswiadczenia, ktore okazalo sie duzo cenniejsze dla pracodawcy, niz jakikolwiek papier. innymi slowy, co moze determinowac sukces, ktory w tym przypadku zdefiniowalabym jako, "posiadanie pracy, z ktorej na chwile obecna nie chce sie rezygnowac".

Aproxymat

Całe moje wykształcenie przydaje mi się wyłącznie w zakresie, powiedzmy, hobbystycznym albo do popisywania się przed znajomymi

Kompletnie nic zaś z tego czego uczyłem się w placówkach oświatowych nie współgra z zawodami, które mi w życiu przyszło wykonywać. Sam się temu dziwię, kiedy się przyglądam swojemu życiu.

Mii

Wiesz Ślepa...w przeważającej ilości moich znajomych jest tak jak pisze Apro, mało kto wykonuje zawód zgodny ze swoim wykształceniem, ale papier dobrze mieć.

slepa i brzydka

tak, juz pisalismy o tym wielokrotnie, ze wielu z nas robi cos innego, niz sie uczylo. zastanawialam sie jak to sie dzieje. przeczytalam [link widoczny dla zalogowanych] do przeciwstawnego artykulu o szukaniu pracy z wp, i zastanawiam sie, czy jest cos wiecej niz zwykle glupie szczescie, co sprawia, ze mozemy pracowac.

Kewa

Jayin

Mi się mój "zawód po studiach" po prostu znudził i odechciało mi się iśc dalej w tym akurat kierunku. Po czwartym roku więc przerwałam studia i znalazłam sobie pracę "etatową" - gdzie mogłam robić to co lubię, a czego nigdzie mnie nie nauczono w szkołach, tylko przez wiele lat hobbystycznie sama się tym bawiłam.

ogólnie rzecz biorąc - studia dla mnie są "studiowaniem" czegoś, co nas interesuje i nie muszą wiązać się z drogą zawodową. chociaż mogą.
studiowanie wyłącznie dlatego, żeby mieć intrantny zawód, który człowieka niewiele interesuje od strony hobby własnego - uważam za stratę czasu.

Studiować coś, co nas interesuje. Tak.
Pracować tam, gdzie praca daje nam satysfakcję i ją LUBIMY. Tak.
Jak się tak nie da, to trzeba zmienić i studia i pracę.
Po co pro forma robić coś, co nas nie bawi.

Ja na ten przykład, po tylu latach od zakończenia przygody z polibudą, wymyśliłam sobie, by HOBBYSTYCZNIE postudiować archeologię Pomorza Zachodniego

Bo mnie temat interesuje. A totalnie nie leży w zakresie mojej branży, w której pracuję na co dzień. Ale to dopiero, jak mała podrosnie i będę bardziej dyspozycyjna czasowo Blue_Light_Colorz_PDT_02

A wracając do pytania ŚiB:
Z mojego roku na Politechnice (WBiA) - z tego co wiem - w zawodzie pracuje może tylko 10% ludzi (nie licze tych, o ktorych nic nie wiem dzisiaj, ale to jednostkowe przypadki). Reszta siedzi za granicą w innych branżach, albo w Polsce, też nie w zawodzie. Albo nie pracuje w ogóle.

franek kimono

w pracy coraz mniej chodzi o twardą wiedzę, która raz przyswojona będzie stanowić nasz kapitał a raczej o stałą gotowość do uczenia się, przystosowywania i ciekawość nowego.
To że ktoś potrafił przejść przez wszystkie szczebelki edukacji pokazuje, że przynajmniej w jakimś stopniu te umiejętności nie są mu obce. Prawdopodobnie będzie mu też łatwiej skończyć kolejne studia, szkolenie czy kurs i podjąć nowe wyzwania zawodowe obojętnie w jakim fachu. Konkretna wiedza jest tu sprawą wtórną.

Mati.

..mam wykształcenie podstawowe do wykonywania prostych czynności obsługowych klienta i to wykształcenie nazywa się kulturą osobistą.. wyższe wykształcenie przydaje mi się o tyle, o ile nauczyłam się na studiach dostrzegać sprawy w bardziej rozbudowanym zakresie.. to ekonomia i reklama, więc w zasadzie jedno, wielkie 'nic'.. nauka o bzdetach i manipulacjach niestety.. ale praca jest..po takich studiach mogę być każdym specjalistą..

Teraz studiuję dziennikarstwo i jak już zostanę Tony Halikiem wtedy spełnią się moje zawodowe marzenia...

king

Studia dają jedną ważną rzecz: ułatwiają zmianę zawodu

Tak przy okazji: mam wielki kłopot kiedy w jakichś rubrykach pojawia się pytanie o zawód. To pytanie jest tak głupie, że mam ochotę wpisać 'miłosny'. No i przypomina mi się słynne 'mąż jest z zawodu dyrektorem'

Kewa

slepa i brzydka

ja tez nie potrafie nazwac swojego "wyuczonego" zawodu. tez mam z tym zawsze problem.
na wizytowce mam "project manager", ale taki ze mnie kierownik projektu, jak z koziej dupki traba. coz, kazdy orze jak moze.

kasiek66

slepa i brzydka

Mati.

slepa i brzydka

no chyba trudno byloby znalezc szkole, ktora przygotowuje do bycia zona

Mati.

..a przydałaby się..
niejednemu facetowi.. Blue_Light_Colorz_PDT_02

rosegreta · Gość

Miło czytać, że niektórzy "realizują Siebie". Nie potrafię podjąc ryzyka i tu jest "pies pogrzebany" Tongue out (1)

. Ale to moja osobista porażka. W zawodzie też nie pracuję ( związany z anlizą finansową i ubezpieczeniami). Tyle lat nauki skomplikowanych wzorów i nic Tongue out (1)

. Za sytuację obwiniam siebie, bo utknęłam na dobre ( no i nie chcąc zmian w mawiam sobie, że lubię swoją pracę i nie narzekam ).

Chciałam być muzealnikiem albo hodowcą koni ( gdybym umiała pisać - to krytykiem tetralnym lub filmowym) Brick wall

Myslę, że wiele osób chyba tak jak ja tkwi w swoim bezpiecznym świecie i boi się podjąć wyzwania (choćby nawet szukania pracy) zmian.

Czarny · Gość

Jayin

ja za każdym razem wpisuję w rubrykę co innego

a to zależy akurat od fantazji i tego, jaki aktualnie projekt robię.
prodżekt menejdżerem też bywam Blue_Light_Colorz_PDT_02

no, chyba, że żądają 'zawodu wyuczonego', to wtedy piszę już tego inż. arch.

Aproxymat

Ja chciałem być astronautą, ale niestety, wbrew starym filmom, w roku 2000 wcale podróże kosmiczne nie stały się powszechnie dostępne.