po 30-tce

Formalny

Kolego Franciszku Kaczorze. Będę wdzięczny jeśli wytłumaczysz mi jakie są przyczyny zjawiska, które demonstrujesz. Na przykład w tym przypadku odgrzebujesz temat aktualny 11 lat i 19 dni wstecz, po czym następnego dnia kontynuujesz dyskusję sam ze sobą. Twoje dyskusje typu "sam ze sobą" to zresztą Twoje hobby - pewnie ze względu na łatwość takich dyskusji. I teraz pytanie: czy Ty naprawdę nie masz żadnych zajęć i zainteresowań, przyjaciół, znajomych itp. a jedyna Twoja aktywność to "żucie szmat" (określenie w slangu HAM) o niczym, byle inaczej i byle dużo?

sir Francis Drake

Seeni

Zgadzam się, co do dyskusji "sam ze sobą", ale uważam, że rzeczywiście temat jest ciekawy. Wszyscy kłamiemy mniej lub bardziej z różnych powodów. Geneza kłamstwa, umiejętność jego "sprzedawania" jako prawdy i umiejętność jego wykrycia to temat rzeka i coś, co niewątpliwie w sensie poznawczym może być niezwykle przydatne. Kłamstwo, jako takie nigdy nie było przedmiotem mojej głębokiej analizy, raczej interesowały mnie rzeczy pokrewne typu mowa ciała, ale chętnie porozmawiałabym o tym.
Osobiście jestem straszną klamczuchą, powiedziałabym, że nałogową i od dziecka. Nie kłamię "kierunkowo" tylko w celu ubarwienia, chociaż z drugiej strony muszę też przyznać, że przyciągam barwne i mało prawdopodobne historie. W dzieciństwie posiadałam szereg zmyślonych przyjaciół, których towarzystwo przedkładałam nad towarzystwo dzieci rzeczywiście zaprzyjaźnionych. Do dzisiaj częściowo wierzę( racjonalnie nie ale podświadomie tak) we wróżki, elfy, potwora z Loch Ness, świętego Mikołaja, rajski ogród, alternatywne światy itd. Jestem też w 100% pewna, że istnieją Anioły i magia.

sir Francis Drake

Seeni

Z tym, że to nie jest Twój wątek, tylko Drahny.
Monolog czy nie monolog - masz tendencje do kontynuowania tematu, mimo braku postów innych użytkowników, czyli sam ze sobą.

sir Francis Drake

Seeni

Wypowiedziałam się w temacie, który wydaje mi się prawdziwie ciekawy (kłamstwa, kłamstewka) O ile nikt inny w temacie się nie wypowie uznam go za zamknięty. Znam swoje myśli, poglądy w kwestii kłamstwa. Jeżeli nie ma nikogo z kim mogłabym je przeanalizować ani nikogo kto chciałby podzielić się ze swoimi przemyśleniami dalszy monolog uznam za bezsensowny i zwyczajnie nudny.
To nie jest blog tylko forum dyskusyjne.

sir Francis Drake

po blog >>> przecinek!

inaczej Twoje mysli rozfruwywaja sie...

Formalny

Seeni

Mowę ciała studiowałam mając przedstawić prezentację własnej osoby, od której zależało bardzo dużo. Napożyczałam sterty poradników dotyczących właśnie mowy ciała oraz publikacje typu" jak przemawiać i nie zrobić z siebie idioty". Przeszukałam wtedy także setki stron internetowych w poszukiwaniu odpowiedzi jak najlepiej sprzedać siebie. Z premedytacją wybrałam strój ( stonowany ale z zaznaczeniem siebie)
Prezentacja wyszła kapitalnie. Jako jedyna otrzymałam kilka razy brawa. Muszę powiedzieć, że czułam się jak posąg na posągu świata. Nauczyłam się też, że dobre wystąpienie to przede wszystkim sposób w jaki mówimy( gestykulujemy, pauzujemy, intonujemy) a nie sama treść merytoryczna wypowiedzi. To było niesłychanie pouczające doświadczenie, które zresztą ostatnio znowu wykorzystałam w trakcie publicznego wystąpienia.
Po prawdzie nie kłamałam wtedy, a w każdym razie szczerze wierzyłam w to co mówię.

Formalny

Dla mnie na początku kursu była trochę mało przekonująca zasada wbijana do głowy na początku każdej godziny lekcyjnej. Ta zasadą było przystępowanie do każdej negocjacji ze 100% przekonaniem, że każdy z argumentów kontrpartnera jestem w stanie obalić, choćby to jego argumenty były słuszne.
Wykładowca wbijał do głowy (angielski slogan): "zawsze gdy chcesz, jesteś zwycięzcą, a ty chcesz tego zawsze"
Uzyskiwaniu tego służyło wiele elementów, wśród których najprostszymi były: powściągliwe, uprzejme, ale wyraziste i nie pozostawiające marginesu wątpliwości przedstawianie swoich racji, przemyślane zmiany intonacji głosu, podkreślania swoich argumentów przy marginalizowaniu argumentów strony przeciwnej, cały zestaw body language, uprzejmość i gotowość do pomocy w wyjaśnianiu wątpliwości i jeszcze parę tricków...

Oczywiście powierzchowność - ubiór, nienaganny sposób zachowania itp. to oczywistość...

Jak widać, w swojej prezentacji zastosowałaś kawałek dobrej "marketingowej" roboty...

animavilis · Gość

Ostatnio świadomie zastosowałam język ciała, kiedy chciałam coś ukryć. Ponieważ nie znam fachowej literatury na ten temat, zdałam się na intuicję i zlepek wiadomości czerpanych na przestrzeni lat z, chyba głównie, artykułów prasowych. Siedziałam wyprostowana, dłonie ułożyłam swobodnie na stole, pilnując, żeby nerwowo nie bawić się ani nimi ani żadnymi przedmiotami, z uprzejmym uśmiechem patrzyłam rozmówcy w oczy. Te proste, wydawałoby się, czynności, kosztowały mnie dużo wysiłku, bo byłam dość spięta, a poza tym mam tendencję zarówno do bawienia się rzeczami, jak i do błądzenia wzrokiem - patrzenie w oczy, na dłuższą metę, mnie dekoncentruje. Wiem jednak, że umykanie wzrokiem jest niemile widziane i sugeruje nieszczerość.
Czy się udało? chyba tak, choć istnieje możliwość, że to, co miało być ukryte i tak było tej osobie wiadome. Czy to było kłamstwo? Nie. Werbalnie nie miałam potrzeby wypowiadania kłamstw. Jak zatem zakwalifikować ukrywanie czegoś (np. dla korzyści własnej, dla dobra innej osoby, dla uniknięcia konsekwencji)(?)

Pasztet

Po prostu trzeba byc przygotowanym. Tylko tyle i aż tyle.
Ciało samo się ułoży, jeśli głowa będzie pewna i spokojna.

Formalny

Formalny

rosegreta

Jeśli już wyciągnięto temat...
Kłamstwo mnie nigdy nie fascynowało jakoś specjalnie.
Ludzie kłamią z różnych powodów. Tak jak w temacie napisano :
- uniknięcie odpowiedzialności,
- zrobienie komuś nazłość,
- dla żartów,
- koloryzują aby komuś zaimponować (taka ryba była)...
- chcą oszczędzić komuś cierpienia.
Czy się nim brzydzę, sama nie wiem... Czy wolę brutalną prawdę...
Pewnie wszystko zalezy od sytuacji.
Co do mowy ciała. Na wielu szkoleniach to przerabialiśmy. Wpisano to w dobre praktyki czy w inne standardy obsługi klienta.
Mową ciała posługujemy się mimowolnie. Komunikacja pozawerbalna dociera podobno do nas bardziej niż słowa.
Mnie interesowało odpowiednie odczytywanie jej niż samo posługiwanie sie nią. O ile jest spójna z wypowiadanymi słowami.
Kłamstwo jest podobno stare jak świat.
Znałam człowieka który był nałogowym kłamcą. On chyba nie odróżniał co jest prawdą a co jego fantazją. Długo nie zył. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach, samotnie i młodo.

Seeni

Mnie przeciwnie- kłamstwo zawsze fascynowało. Kłamstwo, nie oszustwo. Oszustwo zasadniczo mnie brzydzi i jak najbardziej oba pojęcia rozróżniam.
Kłamstwo dla samej sztuki zmyślenia, tylko dla ubarwienia rzeczywistości, bez podtekstów i chęci osiągnięcia jakichkolwiek korzyści, kłamstwo rzucane mimowolnie, bajane od niechcenia jest jak najbardziej do przyjęcia. Jak ohydnie smutny byłby świat bez bajek, przyjaznych Potworów, skrzatów, elfów i tego zmyślania krajów mlekiem i miodem płynących. Co zrobilibyśmy bez Magii, bez dobrego Boga i bez wróżki Zębuszki.???
Dobre Kłamstwo to doskonała przeciwwaga dla szarej i zgrzebnej rzeczywistości. To wentyl bezpieczeństwa.

sir Francis Drake

Seeni

Ani kłamstwo ani oszustwo.
Ty poważnie nie widzisz różnicy między tymi pojęciami????
Jeżeli tak to głęboko współczuję

sir Francis Drake