po 30-tce

animavilis · Gość

W dzisiejszych czasach nie wypada się do tego przyznawać, bo spoglądają na człowieka jak na kalekę - cóż, nie mam prawa jazdy.
Poszłam na kurs mając 17 lat i bardzo, bardzo mi się podobało. Kierowanie samochodem było fan-ta-sty-czne, było cudowne nawet mimo brzęczenia instruktora, że jeżdżę zbyt szybko i nawet wtedy, gdy wystrzeliwszy z lodowej koleiny zrobiłam popisowy piruet na środku jezdni i wylądowałam na przeciwnym pasie ruchu. Niestety, na egzaminie nie doceniono mojego neurotycznego stylu jazdy, a że była to pierwsza, bardzo bolesna porażka życiowa, wpadłam w rozpacz i poddałam się.
Zapewne dobrze się stało, bo do jazdy samochodem też trzeba dojrzeć. I tak sobie myślę, że powoli dojrzewam do tego, żeby spróbować raz jeszcze.
[już widzę te nieskończone wstęgi szos rozściełające się przede mną... tylko ja, szum silnika i wiatr we włosach... Angel

]

Aproxymat

Moje początki też były podobne - z tym, że bez problemu zdałem egzamin za pierwszym podejściem. A potem szalałem moim trabantem po mieście. Do czasu aż natrafiłem na żuka.

Możecie sobie wyobrazić jak niefortunnie wygląda trabant powypadkowo (na żuku to tylko ryska była niewielka). Jakoś zdałem sobie sprawę z tego, że nie powinienem jednak wariować. Potem jeździłem już dużo mniej. W końcu sprzedałem samochód (warto było, bo kupiłem za niego kamerę

) i do dziś nie mam żadnego. Przemieszczam się po mieście w miarę możliwości pieszo, więc choć trochę dbam o kondycję dzięki temu.

animavilis · Gość

Aproxymat

Podobne w sensie mentalnym - znaczy jeśli chodzi o odczucia przy pierwszych jazdach i manewrach

lulka

Nie udałoby mi się tak jak Sinowi wyłuszczyć sprawy o umiejętnościach.
Jednak wiele w tym prawdy.
Bardzo lubię jeździć samochodem. Choć dwa razy zdarzyło się, że już jeździć nie chciałam.
Nawet nie mogę napisać, ze się nie poddałam bo za każdym razem ktoś mi pomógł wsiąść znów za kierownicę.
Czasami rozpędzam się za bardzo. To jest silniejsze ode mnie...Zanim pomyślę...
Czasami strasznie głupie rzeczy człowiek (czyli ja) zapamiętuje. Zapomina o tej krwi, o bólu, strachu, panice...
Mnie się przypominają zawsze słowa z komedii romantycznej (nie pamiętam jej tytułu...

Jadąc samochodem córka mówi ojcu (prowadzącemu samochód), że jest on niezdarą życiową, że to, że tamto i że nawet samochodem nie potrafi jeździć tylko wlecze się jak żółw. Ojciec jej na to odpowiada:
"Kochanie, jadę jak żółw bo wiozę swój największy skarb. Ciebie."
I tego się trzymam.
Jak tonący brzytwy za przeproszeniem bo czasami to bym pocisnęła.
Blue_Light_Colorz_PDT_02

bobro

animavilis · Gość

bobro

w całym moim życiu zdarzyło się góra 5 sytuacji, w których samochód był mi niezbędny; w pozostałych jakoś bym sobie poradził lub sobie poradziłem bez niego

SinNameOn

Dziś mnie troszkę poniosło. Do pracy dojeżdzam jakieś 45km, trasa Tychy - Bielsko.
Takoż jadę sobie regulalrnie nie zważając na znaki...znam je już "by heart" i pamietam doskonale, że tuż za przed Orlenem w Bielsku zaczyna się siedemdziesiątka. Lecę prawym pasem za mną TIR, który chętnie poszedłby szybciej, ale "KLUB MIŁOŚNIKÓW LEWEGO PASA" skutecznie blokuje jego zapędy. Wali mi długimi raz...drugi...piąty, a ja dalej swoje. Pan, kierowca zawodowy, daje po klaksonie...nie wytrzymałem i dałem gwałtownie i ostrzwegawczo po hamulcach...

Jak zakręcił naczepą regularnego wężyka - odeszła mu ochota na przekraczanie limitów prędkości. Pewnie się burak nawet spocił. Może to jest metoda? Kto wie?

Tak sobie pomyślałem. Czytam często, że tirowcy muszą szybko, bo im pomarańcze zgniją, jak się spoźnią to im nie rozładują towaru, szef zabierze premię, wywali z pracy...bo szef liczy tylko kasę, ustanawia niewykonalne limity i nic go nie obchodzi. Z drugiej zaś strony...jak idzie o podwyzkę to panowie wszelakich grup zawodowych potrafią skutecznie strajkować, blokować itp. Kiedy zaś idzie o bezpieczeństwo to mają to najzwyczajniej w dupie. Uszy po sobie i słuchają szefa. Czyż nie tchnie hipokryzją?

bobro

to zupełnie tak samo jak głupi kolejarze walczący o podwyżkę blokowaniem torów i generowaniem dodatkowych strat

yapp

yapp

SinNameOn

Kewa

Aproxymat

Taaa... takie magiczne myślenie i zaklinanie rzeczywistości

SinNameOn

yapp

SinNameOn

yapp

SinNameOn

i w przebraniu śnieżynki