po 30-tce

Aproxymat

Należałoby więc sprawdzić w drugą stronę, czy wysokie IQ skutkuje pesymizmem. Czy są na to jakieś badania?

Seeni

Jestem chyba optymistką. Angel

Szklanka zawsze wydaje mi się do połowy pełna a nie pusta. Bywam katastrofistką- tj. przewiduję najczarniejsze scenariusze i padam ofiarą najbardziej traumatycznych zdarzeń. Z reguły nie trafiam z kubkiem w stół, wlezę w jedyną w mieście kałużę a w trakcie skoku z pomostu do wody zawsze spadają mi kąpielówki. Mam jednak nieodparte przekonanie, ze z każdej opresji zawsze wyjdę zwycięsko. Życie wydaje mi się zasadniczo pasmem niekończących się, drobnych przyjemności a ewentualne kłody na drodze przeszkodami, które nalęży zaakceptować a następnie przeskoczyć. Patrzę w jutro z nieustannym pożądaniem.
Podobno urodziłam się w dwóch czepkach ( które oczywiście o mały włos nie spowodowały mojego przedwczesnego zejscia).
Jestem zatem skazana na wieczne szczęście.

animavilis · Gość

paj

animavilis · Gość

Pesymistka - katastrofistka na jutro:
Boże, pewnie mnie burza złapie w drodze do pracy. Na pewno na ścieżce rowerowej, a tam nawet nie ma się gdzie schować. Woda i dużo drzew, które ściągają pioruny. No i jak nic jasny szlag (piorun) mnie trafi.

Pogłoska, mówisz, że tylko 7% się sprawdza? Blue_Light_Colorz_PDT_02

Formalny

pogłoska

Kewa

Aproxymat

Ale ciekawe jak takie badania można przeprowadzić, skoro czasem np. rzeczy uznawane za złe w danej chwili - po jakimś czasie stają się pozytywne?

pogłoska

Seeni

Pochodzenie O-Ren Ishii

nie znam faceta - ale to na pewno optymista !

Nick Leeson – pewien niepozorny makler giełdowy jest sprawcą jednego z najbardziej spektakularnych bankructw w historii. W pojedynkę doprowadził do upadku jeden z najstarszych angielskich banków, w krótkim czasie tracąc na giełdzie ponad 800 milionów funtów.

Zaczęło się 1992 roku, 25-letni wówczas Nick Leeson bierze ślub, krótko potem zostaje maklerem w singapurskim oddziale banku Barings. Do Singapuru Nick został oddelegowany z powodu toczącego się przeciwko niemu w Londynie postępowania sądowego. Do jego obowiązków w nowym miejscu pracy należy między innymi handel kontraktami terminowymi i derywatami na lokalnej giełdzie SIMEX.

Jego pracodawca – angielski bank Barings to uznana firma z długoletnią tradycją. W swoim czasie był to najstarszy brytyjski bank inwestycyjny istniejący od 1762 roku. W 1803 roku fundusz Barings pośredniczył przy zakupie Luizjany, przez lata opierał się rozlicznym kryzysom i panikom, przez ten czas wyrobił sobie znakomitą markę. Swoje konta w Barings mieli nawet członkowie brytyjskiej rodziny królewskiej. Pomimo że bank w dobrej kondycji przetrwał wojnę napoleońską i dwie wojny światowe, wkrótce miał zostać sprowadzony na dno przez jednego człowieka… Jak do tego doszło?

W 1992 roku Nick Lesson zaczął w tajemnicy spekulować na rynku instrumentów pochodnych. Do jednych z jego głównych zadań należało m.in. dokonywanie bezpiecznych transakcji arbitrażowych w kontrakty futures na indeks giełdy japońskiej Nikkei 225. Ponieważ indeks był notowany w dwóch miastach: Singapurze i Osace, występowały niewielkie różnice między wartościami indeksu na tych giełdach, co było dogodną sytuacją do kupna kontraktu terminowego na jednej giełdzie i sprzedaży kontraktu na drugiej, zarabiając na różnicy w cenach.

Problem w tym że Nickowi to nie wystarczało. Pod presją wysokich oczekiwań swoich przełożonych Leeson zaczął wdrażać serię niebezpiecznych strategii. Transakcje na początku przynosiły spore zarobki jego macierzystemu bankowi, w 1992 roku zarobił 10 milionów funtów, które wówczas odpowiadały 10% całkowitego zysku banku Barings. Został za to nagrodzony sowitą premią.

Początkowe sukcesy zachęciły Leesona. Zaczął dokonywać coraz bardziej ryzykownych transakcji. Wtedy pojawiły się pierwsze straty. W celu zatarcia śladów swoich działań stosował wewnętrzny numer rachunku banku oznaczony cyframi 88888 (w chińskiej numerologii uważany za wyjątkowo szczęśliwy). Rachunek ten miał pierwotnie służyć do rozliczania błędnych transakcji, Leeson używał go by ukrywać wszystkie swoje straty. Co ciekawe, kierownictwo banku nadal było przekonane że trzyma się swojej początkowej, bezpiecznej strategii. Leeson wkrótce awansował, został głównym maklerem banku na giełdzie w Szanghaju.

Czas upływał, zamiatane pod dywan straty ciągle rosły. W 1994 roku w bilansie banku brakowało już 208 milionów funtów. Leeson zaczął miewać problemy ze stresem, popadł także w alkoholizm. Spędził nawet noc w areszcie, gdy w stanie nietrzeźwym obnażył się przed dwiema kobietami w miejscowym pubie.

Pod koniec 1994 roku rosnące straty stawały się coraz trudniejsze do ukrycia. Wtedy Nick podjął brzemienną w skutkach decyzję – postawił je odrobić przy pomocy bardzo ryzykownej transakcji stelażowej w kontrakty terminowe na indeks Nikkei 225. Założył przy tym że jego wartość pozostanie stabilna i będzie oscylować w granicach 19 000 punktów. Miał jednak wielkiego pecha. Następnego dnia, z powodu trzęsienia ziemi w Kōbe, na rynku nastąpiły gwałtowne spadki, indeksy giełdowe runęły w dół a Nick zdał sobie sprawę że wszystko skończone. Zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, zostawił na kartce prostą wiadomość: "I'm Sorry" i uciekł z wraz z małżonką z Singapuru.

Całkowite straty Leesona osiągnęły wartość 827 mln funtów (ówcześnie prawie półtora miliarda dolarów), dwa razy więcej niż kapitał banku, i po ujawnieniu doprowadziły Barings do bankructwa. Bank został przejęty przez ING za symbolicznego funta.

Co dalej stało się z Leesonem? Po ucieczce do Brunei, Malezji oraz następnie Niemiec, gdzie został aresztowany i wydany z powrotem Singapurowi 2 marca 1995 roku. Ukarany został karą sześciu i pół roku więzienia, został zwolniony w 1999 roku. Rozwiódł się z żoną. Leeson wrócił do Wielkiej Brytanii i opublikował autobiografię pt. Rogue Trader, opisującą jego działania. Na podstawie książki powstał później film o tym samym tytule, z Ewanem McGregorem w roli głównej. Obecnie Nick Leeson mieszka w Barna w hrabstwie Galway w zachodniej Irlandii. W 2005 r. został dyrektorem naczelnym miejscowego klubu piłkarskiego Galway United.

Blue_Light_Colorz_PDT_02

I'm sorry

Rally_1

Dzień dobry

Przepraszam, że wtrącę, bo temat zajmujący jest

Pesymizm chyba nie jest najlepszy (wydaje mi się), optymizm też nie do końca, chyba najlepszy jest realizm, wtedy nie krzywdzimy siebie i tych, co wokół nas. Jeszcze raz przepraszam za wtrącenie bez pytania ...

Kewa

Aproxymat

No daj spokój, to forum dyskusyjne, każdy może się włączyć do rozmowy.

nudziarz

Mati.

ribka_pilka

Mati.

ribka_pilka