po 30-tce

Aproxymat

Jak to czasem bywa, im bardziej człowiek jest czymś zajęty, tym więcej się dzieje wokół niego. Goniłem dziś złodzieja. Chłopak wyszedł ze sklepu sportowego i zupełnie bym nie zwrócił uwagi, kiedy zapiszczały głośno bramki, wtedy nagle przyspieszył i zobaczyłem, że chowa coś za bluzę. Ruszył biegiem a ja na moment (cóż, moja wrodzona nieuwaga) rozglądałem się co się dzieje. Ale nikt zupełnie nie zareagował, więc pobiegłem samotnie za nim. Za mną ze sklepu wybiegła kobieta krzycząc, żeby ktoś jej pomógł, bo złodziej ukradł laptopa ze sklepu. No to biegnę i biegnę (nie jest łatwo, mam swoje lata i ciężką torbę z książkami na ramieniu) dużą ruchliwą ulicą w środku miasta i krzyczę, żeby ludzie zatrzymali złodzieja. Głos mam taki sobie ale wydaje mi się, że głośny w miarę. Nic z tego, złodziej skręca w drugą, równie dużą i ruchliwą ulicę, potrącam ludzi, proszę o jakąś pomoc, proszę człowieka na rowerze, żeby pojechał szybciej za tym złodziejem, wołam policję. Nic. Jestem niewidzialny. Spojrzenia ludzi mnie omijają. W oddali widzę stoi samochód z migającym "kogutem", może policja, złodziej też ich widzi, jest jakieś 50 metrów przede mną ale ludzie jego przepuszczają a mnie nie zauważają. Złodziej skręca w boczną uliczkę, skaczę między samochodami za nim. Samochód z 'kogutem" okazuje się należeć do Straży Miejskiej. Mam dylemat co wybrać: dalszy pościg czy udanie się do strażników. Wybrałem drugie, niestety, błędny wybór, bo samochód co prawda świeci sygnalizacją ale jest w środku... pusty. Ludzie dalej obojętnie przechodzą i dalej jestem niewidzialny. Próbuję biec uliczką, w którą pobiegł złodziej ale już rozpłynął się bez śladu. Dzwonię na policję, dopiero wtedy dobiega zdyszana okradziona kobieta. Odzyskuję widzialność, bo jakiś samochód trąbi na mnie na przejściu.

Wreszcie zjawiają się strażnicy i jeden policjant. Opowiadam im co zaszło, opisuję sprawcę. Muszą poczekać na radiowóz patrolowy, strażnicy wracają z kobietą do sklepu. Policja przyjeżdża po 15 minutach - korki w mieście bo trwa wielka budowa. Jadę z nimi dookoła miejsca wydarzeń radiowozem tłumacząc, że bez sensu jest ściganie złodzieja w ten sposób, bo na pewno nie spaceruje sobie teraz ulicą czekając aż go rozpoznam. Gdzieś się ukrył i tyle, policjanci przyznają mi rację, biorą ode mnie numer telefonu i tak to się kończy.
Historia bez happy endu. Ale pozwoliłem ją wyrzucić tu z siebie. Może macie podobne doświadczenia a może skończyły się one lepiej?

rosegreta · Gość

To mnie właśnie przeraża, że niewidzialnym sie człowiek staje nie wtedy kiedy tego pragnie.
Idę się z tym przespać.

Juli*

EMES

Apro , naprawdę podziwiam, mi by się nie chciało

pogłoska

A to sposób na niewidzialność dla pań:

[link widoczny dla zalogowanych]

Aproxymat

Juli*

Jayin

Może zamiast krzyczeć: "Złodziej!" - trzeba krzyczeć coś innego? Think

"Łapcie go! Ma broń!" ? Think

Na tej samej zasadzie, wg której polscy specjaliści poważni radzą, by w razie nocnego napadu nie wrzeszczeć: "Pomocy!", tylko "Pali się!" Anxious

Ludzie w Polsce (a może i nie tylko) prędzej zareagują na zagrożenie, które może ich dotknąć bezpośrednio. A takie, które im nie zagraża - olewają. Ze strachu, albo ignoracji, albo lenistwa. Wychodząc z założenia: "Nie mnie, nie moje - nie moja sprawa." Shame on you

Na dwumetrowego osiłka nie rzuciłabym się z torebką

Ale jeśli są sytuacje wymagające reakcji - reaguję.

Zauważyliście, że czasem ludzie WSTYDZĄ się głośno zareagować na jakieś niefajne zdarzenie? Czasami w pociągu, czy tramwaju - jeden, czy drugi młody gówniarz cwaniakuje i "terroryzuje" - i rzadko kiedy ktoś się odezwie, żeby zwrócić mu uwagę. Chociaż skład pełen ludzi. 20 osób przeciwko jednemu łepkowi...

Jakkolwiek jakiś czas temu podbudowało mnie zachowanie jednego z panów kierowców szczecińskiego autobusu MZK

W autobusie jechał pijany w trzy dupy facet, postury słusznej, zaczepiający wszystkich wkoło i awanturujący się. Zwykle kierowcy udają, że są głusi i jadą dalej, a pasażerowie niech się sami martwią o siebie. A ten zatrzymał autobus na trasie, wysiadł ze swojej kanciapy kierowniczej, gościa najpierw uprzejmie poprosił o opuszczenie autobusu, a jak się nie udało i typ zaczął z łapami do niego skakać (a był większy od kierowcy), to kierowca bez ceremonii złapał go za fraki i z autobusu wywalił. Wsiadł za kierownicę i pojechał dalej. Pasażerowie bili brawo, jakby to był nie wiem jaki heroiczny wyczyn.

A może był? Patrząc na przeciętnego Polaka...

Juli*

Jayin

Juli*

animavilis · Gość

Apro, jestem pełna podziwu, naprawdę, chociaż nie zdziwiona (po Tobie spodziewałabym się społecznikowskich odruchów). Obawiam się, że w podobnej sytuacji znalazłabym się w grupie ludzie, dla których byłbyś niewidzialny. Po części wynika to z tego, o czym wspomina Jayin - chętniej reaguje się na zagrożenia, które mogą dotykać nas bezpośrednio. Po części także, nie wiem, czy z właściwej dla mnie czy również dla większości, niezbyt głębokiej troski o krzywdy związane z posiadaniem. Odebranie własności odbieram jako mniej istotne od czynnej napaści związanej z zagrożeniem życia i zdrowia i, w związku z tym, nie zawsze wartej reakcji. Widziałam ludzi kradnących drobiazgi w sklepie. Nie zrobiłam niczego, bo nie czułam takiej potrzeby. Wiem, że ze społecznego punktu widzenia jest to naganne, a jednak nie stanowi dla mnie dylematu. Akurat to, nie. Pozostaje jeszcze kwestia działania intuicyjnego, takiego jak Twoje. Jeśli się nie zareaguje do razu, to ten moment krytyczny mija i nie zareaguje się już wcale. Po tej chwili, w której mogłaby zapaść decyzja, rozpoczynają się rozważania: a czy ja wiem, kto kogo goni? czy to na pewno złodziej? może to jakieś osobiste porachunki? a co ja się będę wtrącał... pewnie sam go do goni... itd.
Tak jak w wielu innych dziedzinach życia, w wielu innych kwestiach - odruch serca, odruch poczucia obowiązku, odruch przyzwoitości. Czasem się ma takie odruchy, a czasem nie. Jedni je mają, a inni wcale.

Poldek

W sumie mnie juz nic nie dziwi, nie tak dawno w centrum Warszawy podpity dresiarz okladal po twarzy swoja rownie nietrezwa towarzyszke..niby mozna podciagnac to pod porachunki w polswiatku, ale skoro widze akurat przejezdzajacy radiowoz to zatrzymuje go, informuje o zajsciu...i co?Ok, juz sie tym zajmujemy...i pojechali w pizdu.
Naprawde zaluje, ze nie udalo mi sie dojrzec numeru radiowozu na tylnej klapie - zaslonila go furgonetka, bo pare cieplych slow bym na ten temat napisal do "stolecznego". Tyle, ze dzieki tej sytuacji doszedlem do wniosku, ze jesli policja ma takie zajscia w dupie, to ja rowniez.

Aproxymat

Z policją jest o tyle problem, że z interwencjami przeważnie się spóźniają. We wszystkich przypadkach, z którymi miałem do czynienia czas między zawiadomieniem a pojawieniem się policjanta na miejscu zdarzenia przekraczał 15 minut a to jest wystarczająco dużo, by wydarzyły się jakieś złe rzeczy. I ludzie są skazani w tym czasie na swoje własne działania. Więc trudno się dziwić, że nie podejmują się ich. Nie jestem zwolennikiem państwa policyjnego ale ogólnie idea policji nie jest zła, tylko z realizacją jej zadań jest dużo gorzej.
Jayin - ja teraz na chłodno wiem, że może powinienem zachowywać się inaczej ale gdy tak biegłem między ludźmi i samochodami (z Wojska Polskiego w Jagiellońską w kierunku placu Zamenhofa, więc pewnie wiesz jak tam wyglądają godziny szczytu), to koncentrowałem się na tym, żeby nie stracić z oczu złodzieja i zarazem jakoś zwrócić uwagę innych ludzi na niego.
Co ciekawe, podobno najlepiej ludzie reagują, kiedy się zwraca bezpośrednio i indywidualnie do kogoś (w rodzaju "Niech mi pan pomoże") niż tak ogólnie w kierunku tłumu - ale wydaje mi się, że i takich metod próbowałem i też nie pomogły.

Kilo OK

I tu wracamy do problemu dostępności broni palnej.

Aproxymat

No cóż, znając swoje ostatnie osiągnięcia z laserowego paintballa nie jestem pewien ile osób postronnych ustrzeliłbym zanim udałoby mi się trafić złodzieja.

Jayin

wiem, wiem... człowiek w odruchu to się koncentruje i nie analizuje na zimno sytuacji przez minutę, tylko na bieżąco reaguje i biegnie.

A co do policji: "Nie reagujemy w "lżejszych przypadkach", bo potem trzeba wypełniać masę papierów dziesięć razy dłużej niż trwała akcja, a przecież nikomu nic złego się nie stało." - autentyk. Znajomy "policjant"

no comment.

Aproxymat

Tak, zamieniłem wczoraj kilka słów z tą okradzioną kobietą i ona była zmartwiona nie tylko stratą laptopa ale i tym, że będzie musiała zamknąć sklep i jechać na komisariat, gdzie godzinami będzie trwało wypełnianie papierów. Tej dodatkowej straty (zamknięty sklep), nawet jeśli odzyska laptopa, nikt jej nie wyrówna.

Kilo OK

Tak na marginesie, co prawda podpada to pod "jesteś winny bo pozwoliłeś ukraść".
Trochę mnie dziwi ustawianie nie zabezpieczonych lapków na ladzie w sklepach.
Przestępstw nie wyeliminujemy dopóki będą się opłacały, może sie przed nimi zabezpieczać.

Aproxymat

Był zabezpieczony w tym sensie, że bramki zapiszczały, kiedy złodziej go wynosił. Ale jak widać to za mało.