po 30-tce

LampionyZeStarychSloikow

"W Polsce, a szczególnie na polskiej prawicy, pojęcie narodu używane jest albo anachronicznie, albo defensywnie. Dzisiejszy polski nacjonalizm to, niestety, wyłącznie lista lęków i traum. To przerażenie Anny Fotygi Unią Europejską i strefą euro jako Pax Germanica (zgodnie z tą logiką myślenia za zdrajcę trzeba by uznać Bolesława Chrobrego, który podczas zjazdu gnieźnieńskiego zgodził się zostać feudalnym wasalem cesarza Niemiec, aby w ten sposób uzyskać koronę i móc konsolidować władzę polityczną na ziemiach polskich). Także specyficzny nacjonalizm konserwatywnej części polskiego Kościoła oparty jest wyłącznie na lękach – przed feminizmem, ideologią gender, przed „homoseksualną filozofią queer”, przed sekularyzacją.

Wszystkie konsekwencje tej czysto negatywnej, czysto lękowej, czysto reaktywnej i reakcyjnej interpretacji pojęcia narodu zobaczyliśmy 11 listopada, kiedy dumni narodowcy (przy wtórze skandowanych z kibolskim zacięciem okrzyków „duma, duma, duma narodowa!”) spalili budkę strażniczą przed ambasadą rosyjską, spalili tęczę na placu Zbawiciela i obrzucili kamieniami dwa warszawskie squaty. Pochwalili ich za to czołowi dziś „nacjonaliści” świeccy – Rafał Ziemkiewicz i Wojciech Cejrowski, a także czołowy dzisiaj narodowiec katolicki o. Tadeusz Rydzyk.

I tak w Polsce kończy się naród. Nie rozbiorami, nie okupacją, nie kondominium, ale właśnie manifestacją narodowców 11 listopada. Przestaje być „pojęciem wykonującym historyczną pracę”. Pomiędzy nacjonalizmem z czasów, kiedy był on w Europie narzędziem emancypacji, a polskim nacjonalizmem dzisiejszym, który jest już tylko narzędziem resentymentu i lęku, jest taka różnica jak pomiędzy Cyprianem Kamilem Norwidem a Arturem Zawiszą, jak pomiędzy Herderem a Krasnodębskim, Heglem a Rymkiewiczem."

[link widoczny dla zalogowanych]

Pasztet

Norwid też pieprzył trzy po trzy.
Dobranoc

Neonek

Ale Norwid tak nie pieprzył jak Michalski którym posłużyły się Lampiony...

LampionyZeStarychSloikow

ględzenie. podaj chociaż jeden przykład jakiegoś celu naszych zapyziałych narodowców, który wykracza spoza "negatywnej, czysto lękowej, czysto reaktywnej i reakcyjnej interpretacji pojęcia narodu"