po 30-tce

dżeska

Moja przyjaciółka ma problemy ze swoją matką. Od wielu lat ich stosunki są ciężkie. Po smierci męża matki, dla znajomej zaczęło się piekło ( a było to 16 lat temu). Jej matkA ZACHOWYWAŁA SIĘ TAK, JAKBY CAŁY ŚWIAT BYŁ WINIEN JEGO ŚMIERCIi ,ona, ta znajoma też, bo fizycznie przypominała swojej matce jej zmarłego męża. Walczyły obydwie ze sobą, w końcu znajoma wyprowadziła się do siostry, bo nie dało się żyć z matką, która szalała coraz bardziej. Owa znajoma zaszła w ciązę, wyszła za mąż, jej matka nie przyszła na jej ślub, przyszła obejrzeć wnuka, kiedy miał 1/2 roku.
Ich wzajemne stosunki powiedzmy, stały się poprawne, ale daleko im było do serdeczności.
W miedzyczasie matka znajomej przeszła na emeryturę. Znajoma, wiedząc, ze jest to osba, która nie moze pozostać zamknięta w domu, zapisała ją, ku radości ww. do Uniwersytetu 3 wieku.
Od jakiś okoł 2 lat matka przyjaciółki zmieniła się diametralnie. Twierdzi, ze jest zatruwana gazami przez sąsiadów mieszkających nad nią ( gdzie logika?), ze ma założone podsłuchy w kratkach wentylacyjnych, że śpi na podłodze w kuchni, bo jest to jedyne miejsce, gdzie nie są emitowane gazy, pisze pisma w tysiące miejsc, policja i pogotowie jest u niej średnio 3 razy w tygodniu. Znajoma boi się, ze dojdzie do tragedii i sąsiedzi, którzy są nekani tak napradę prze jej matkę, zrobią jej krzywdę. Ja podejrzewam u niej zaburzenia psychiczne, ww. nie chce iść do psychiatry, twierdzi, że córka chce z niej zrobić wariatkę, żeby przejąć mieszkanie.
Jedynym wyjściem jest chyba czesciowe ubezwłasnowolnienie i zmuszenie do podjęcia leczenia zamkniętego. Moja przyjaciółka, kiedy jej to powiedziałam aż usiadła, powiedziała, ze nie może tego zrobić własnej matce. Ale przecież ta osoba zagraża już sobie, poniekąd innym też ( nękani sąsiedzi).
Co wy na to?

dżeska

cholera, chyba trudny temat zadałam Brick wall

Pasztet · Gość

Temat trudny nie jest, ale trudna sprawa to przekonanie do kontaktu z psychiatra. Przede wszystkim zamiast szukac porad na forum, warto sie postarac o kontakt z dobrym psychiatra - oni maja swoje sposoby jak sie skontaktowac z chorym. To przeciez najwieksza trudnosc w rozpoczeciu leczenia w chorobach psychicznych: sprawic, zeby chory porozmawial z lekarzem.

Pomysly o ubezwlasnowolnieniu i przymusowym leczeniu sa dosc okrutne - tak sie robi z osobami, ktore stwarzaja wyrazne zagrozenie, a nie z tymi, ktore moga miec np. niezdiagnozowanego Alzheimera i ich jedyna "wina" jest wyobcowanie ze spoleczenstwa i rodziny.

animavilis · Gość

Uhm. Dobry specjalista i właściwa diagnoza to połowa sukcesu.

Nie chcę snuć fatalistycznych wizji, ale sprawa wygląda nieciekawie. Oprócz chorby psychicznej bardzo podobne objawy daje demencja starcza, wywoływana rozmaitymi chorobami, np. zmianami w mózgu powodowanymi przez miażdżycę. Zwykle, oprócz paranoicznych podejrzeń czy agresji, występują też zaburzenia pamięci i koncentracji, więc taka osoba często może wymagać całodobowej opieki.
Przypominają mi się przypadki mojej sąsiadki oraz matki kolegi,ale nie ma sensu gdybać, skoro nie wiadomo, jakie podłoże mają te zaburzenia.

dżeska

cholera, ja to wszystko wiem, ale rodzina tej kobiety nie chce ruszyć palcem. ok, pogadam jeszcze odnośnie wysłania do domy psychiatry

dżeska

a temat ten skleciłam, bo dotyczy bliskiej mi osoby i widze, jak to ją zżera

Aproxymat

OK, wspominałem niedawno o moim bracie i jego problemach z szefem, który z kolei ma ewidentne problemy natury psychicznej. Nawet przez jakiś czas zastanawialiśmy się, czy nie doprowadzić do kontaktu tego człowieka z psychiatrą - było nie było, lekarz wie dużo lepiej jak postępować w takiej sytuacji. Psychiatra, którego znam, jest wybitnym fachowcem, nawet odpowiednio ekscentrycznym, ale bardzo skutecznym. Ale pojawiło się pytanie, czy w ogóle powinno się ingerować w cudze życie, w taki sposób.
Objawy paranoi, które opisuje Dżeska, są podobno doskonale uleczalne nową generacją leków, przy ich konsekwentnym stosowaniu w grę nie wchodziłoby nawet leczenie zamknięte. Ale paranoja polega na tym, że nawet próby pomocy są traktowane jako zamach na własne życie... Tak czy owak - wypadałoby się jednak zwrócić do lekarza, nawet by przybył z wizytą i ocenił stan takiej osoby, bez zmuszania jej do odwiedzania szpitala.

dżeska

Jak balsam podziałało na mnie to , co napisałes.
I teraz wiem, ze jednak ten psychiatra, to koniecznośc.
Poczucie, ze wchodzi się z buciorami w czyjeś życie, to przykra sytuacja i ja akurat mam z tym problemy.
Ale jak trzeba...
Tu przeciez chodzi o człowieka i jego godność

Aproxymat

Mózg ulega różnym chorobom, tak jak i inne części ciała. Czasem niewielkie tylko zmiany w jego biochemii powodują poważne zmiany w osobowości człowieka. Od tego są lekarze, by to wyleczyć. Od tego są też lekarstwa. Tym bardziej, że objawy wyglądają na nasilające się, no i są bardzo uciążliwe, więc raczej "samo z siebie" nic się nie poprawi i nie wróci do dawnego stanu. Coś trzeba zrobić.

dżeska

Tak jest

Kipol

Topik close adminie.

Drahna

Dlaczego Kipol?

Kipol

Konkretne pytanie,konkretna i rzeczowa odpowiedź.Nie będziemy chyba rozdrapywać czyichś ran beztrosko rozmawiając na ten temat-zwłaszcza,że to nie nasza sprawa.

Drahna

Nie do nas również należy decyzja czy temat zamknąc. Jesli dżeska tak zdecyduje, to co innego.
To jej temat i to ona tu "rozdaje karty".

dżeska

Jestem za, temat wyczerpany., jak dla mnie.
Close admin , please

Aproxymat

Zaraz, spokojnie, może temat trochę "opaść", ale jeśli ktoś nagle będzie chciał coś dopisać, niech pozostanie otwarty, dobrze?

dżeska

jasne, ok