po 30-tce

Drahna

W tym miejscu należą się bo ja gromkie oklaski.

Nareszcie ktoś zauważył różnicę między pasją/konikiem/pasjonatem , a robieniem z czegoś z pasją, bo sprawia nam to niekłamaną przyjemność [często krótkodystansową] fascynuje, ale też nie jest w stanie z powodu swojego natężenia zdezorganizować nam i naszym bliskim świata.

Aproxymat

Ja nie mówię, że pasja nie może być długotrwała, bo oczywiście może być taka

Tylko, mam na myśli to, że niekiedy trudno ocenić jej ramy czasowe - no i w związku z tym "czas" nie wydaje mi się odpowiedni do jej opisywania. Może to być różnie - długotrwałe - jak wieloletnie kolekcjonowanie kolorowych śrubek. Może być cyklicznie - czasem odczuwa się przypływ pasji i rzuca w jej ramiona, a czasem zdaje się być jej przedmiot obojętnym

Może też to być gwałtowne i krótkotrwałe, bo po prostu cel pasji zostaje szybko zrealizowany. Dajmy na to, że ogarnia mnie pasja zbudowania jachtu pełnomorskiego - rzucam się w wir pracy - i oto, ku swojemu zdumieniu okazuję się geniuszem szkutnictwa i po tygodniu piękny jacht jest gotowy (i można się zastanowić co dalej). Pasja doprowadziła do jego powstania, ale nie musi się wiązać z budowaniem następnych jachtów - teraz mogę myśleć o czymś innym.
Po prostu różnie to bywa

Drahna

Dobrze zatem...mini pasja, maxi pasja. Dla mnie rybka.
Obie mają dla mnie wydźwięk negatywny, bo większość z nich dezorganizuje życie naszym najbliższym.
Trzeba mieć wiele cierpliwości, zrozumienia i samozaparcia by żyć z pasjonatem, albo......obojętności.

Aproxymat

No, zdarza się, że pasjonaci dobierają się w pary i tworzą szczęśliwe stadło (okropnie nie cierpię tego słowa, ale chciałem zobaczyć jak wygląda po napisaniu

). Pasją można się też zarazić od pasjonata

Drahna

Cadrah

w widełkach się mieszcze....wniosek jest straszny ...należy poddać mnie sterylizacji. Dość paskudne.....

Więc nie można pasji pogodzić z życiem? czy już pasja nie jest pasją...gdy się ją jako tako kontroluje?

Będąc "posiadaczem" skrzywienia na pewnym punkcie, nie potrafiąc myśleć o tym myśleć innaczej jak o pasji, w pewnych sytuacjach czując tęsknotę, szamotanie się serca czasem strunmienie adrenaliny....a czasem i dziką satysfakcję i spełnienie, spełnienie tak intensywne, że na sekunde przysłania wszystko, przez chwilę jest się królem wszystkiego....nie ma tego co było...nie ma tego to będzie....istnieje tylko ta sekunda rozcziągnięta w nieskończoność...trwająca wieki i ten dźwięk, bicie serca..własnego serca. Czas staje w miejscu........

Czy oznacza to że jest się nieprzystosowanym do życia...
czy tak jest w istocie? czy nie ma powrotu właśnie gdy minie ta sekunda do normalnego życia, czy pasja oznacza piętno - nieprzydatności nikomu i niczemu poza sobą i pasją.

Ja szczerze wątpie....

Posiadanie bądź nie pasji (choć to może pasja nas posiada a nie my ją

)
nie czyni nikogo lepszym bądź gorszym człowiekiem...to już zupełnie inna historia.....

Yasha · Gość

Kewa

Nie mogłabym żyć z człowiekiem bez pasji, no pasyjki chociaż. To nie życie z pasjonatem jest ciężkie - tym bardziej jeśli chociaż w części się jego pasje podziela - ciężkie jest życie z egoistą (z pasją, czy bez

)

Drahna

Yasha · Gość

Drahna, możesz mieć pogardliwy stosunek do ludzi, którzy nie podzielają twojego stylu traktowania życia i jego możliwości - bo "mieć pasję" zaliczam do tej sfery. My wybieramy czy mieć czy też jej nie mieć.
Rozumiem, że ciebie przede wszystkim pociąga tzw. proza życia i lubisz święty spokój.
Niech i tak będzie. Tacy ludzie też są potrzebni. Ale zważ, że świat zmieniają i posuwają naprzód ludzi z pasją. O nich się pisze w książkach, ogląda filmy, itd.
Nie chodzi jednak może tylko o to, aby mieć pasję - terrorysta arabski jak najbardziej ją posiada - ale jakiego rodzaju ona jest.
Tak jak pisałaś - czy nie jest szkodliwa dla otoczenia?
Na przykład Jezus i jego 12 apostołów miało pasję i zmieniło cały świat. Herod też miał pasję i mieli ją faryzeusze oraz kasta przywódców religijnych, którzy go ukrzyżowali

Nie oceniaj zjawiska źle tylko dlatego, że ty nie masz ochoty brać udziału w tej grze (choć zapewniam, że to więcej przyjemne być w niej, niż stać z boku, jako widz), albo masz z nią złe doświadczenia.
Może spróbuj stać się jak dziecko, a odkryjesz świat zaginiony... swoich pasji i ujrzysz go w kolorze tęczy

Pasja jest dobra dla zdrowia - nawet jest to udowodnione medycznie, że gdy człowiek doznaje głegokiej satysfakcji, np w seksie, podnosi się jego potencjał witalności i wyzwala się energia życiowa. Naturalnie, jak pisałam wcześniej - odpowiednio do pasji. Spełnienie seksualne jest jednak bardzo płytkie i krótkotrwałe i nie ma porównania ze spełnieniem w innych dziedzinach - myślę, że seks daje jakieś 5% możliwości w stosunku do innych dziedzin. A jęsli chodzi np o sprawy mistyczne - duchowe - to nie ma na świecie żadnej dziedziny, którą można było by porównać do rodzaju satysfakcji i poczucia spełnienia jakiego się doświadcza przy poznaniu prawdy

Generalnie - jak już zasugerował Grzech - człowiek z pasją o wiele wolniej się starzeje, a nawet młodnieje

Podczas, gdy człowiek bez pasji potrafi być jak stary dziadek już w wieku 20 lat.

Drahna

bo ja

właściwie to po zastanowieniu i przeczytaniu wypowiedzi Yashy odnalazłam w sobie pasję - PASJĘ ŻYCIA!!!
Bywa, że z prawdziwą pasją robię obiad, piekę ciasto lub kisze ogórki. Bywa, że z prawdziwą pasją spaceruje kilometrami z moim mężem toczac pełne pasji rozmowy. Bywa, że po powrocie o 22:30 z pracy, z pasją rozmawiam z moimi dziećmi długo w noc.
Czasem z pasją zatopię się w książce, a czasem z pasją przejadę 80 km. na rowerze.
Czuje pasję życia i uwielbiam jego prostotę i prozę. NIe czuję by moje pasje były mniej wartościowe, niż pasje polegajace na ogladaniu wystaw w muzeach czy chodzeniu na koncerty.
Mam też wystarczajacą ilosc pasji przy wykonywaniu swej pracy - akurat taką by się zbyt szybko nie znudzic ani nie wypalic.

Kewa

Pasja nie jest egoizmem, to rodzaj samospełnienia. Pasją może być przecież uszczęśliwianie innych. Gdy ktoś wyjeżdża na koniec świata by z pasją ratować dzieci od śmierci głodowej, czy on jest egoistą? Wolałabym szklankę wody od pasjonata niż worek ryżu rzucony zza biurka znudzonego urzędnika.
Boja - tak trzymaj! Do moich pasji dopisuję od dziś : pasję życia Dancing

zochaa

kewa
spaliłam, bo...bo to był mój świat, może gdybym sama pozwoliła przeczytać- to inna sprawa, a tak...brutalnie wdepnięto do niego z buciorami, więc...właściwie nie był to już "mój kawałek"...
a PASJA Życia, to chyba jedna z najpiękniejszych i najbardziej istotnych jakie człowiek może mieć, żal tylko, że niektórzy tracą ją...

Drahna

Kewa

Zochaa, do moich zapisków dwukrotnie brutalnie się wdarto, wyrwałam wtedy i zniszczyłam jedną kartkę, ale znam to uczucie bezsiły, to tak jakby dokonano gwałtu, współczuję i proszę nie zrażaj się to wkońcu Twój świat i do Ciebie należy decyzja kogo wpuścić i jak pozbyć się nieproszonych gości, którzy nawet buciorów nie powycierają Angel

Drahna, właściwie spodziewałam się takich obiekcji, że niby przedrostek samo- już determinuje egoizm lecz skoro należy być dobrym dla bliźnich to znajdź mi bliższego bliźniego niż ja sama =P~
Chodziło mi tylko o to, że każde nasze działanie, nawet gdy jesteśmy dobrzy czemuś służy. Czesem jesteśmy dobrzy bo tak wypada się zachować i to też jest rodzaj egoizmu - robię to bo chcę zeby ludzie dobrze o mnie mysleli, robię to w gruncie rzeczy dla siebie, nawet gdy się poświęcam to robię to dla siebie, bo chcę osiągnąć swój jakiś określony cel np. chcę zrobić na kimś wrażenie, chcę zyskać sobie miano dobrego człowieka, chcę mieć szacunek do samego siebie. Nie da się chyba tak całkiem od siebie odciąć, moje uczynki to ja.

Yasha · Gość

Drahna, trudno z tobą dyskutować, bo nie dajesz zbyt wiele miejsca na rozmowe. I jakoś opatrznie rozumiesz co do ciebie piszę.

Drahna

Czytałam Twoją wypowiedz Yasha z niekłamaną przyjemnością.
Podziwiam za upór i wytrwałość.

A teraz nie wsadzając już kija w mrowisko, by suche "tak, mam...punkt pierwszy, drugi, trzeci " zamieniło się w dyskusję pozwalającą zarówno jak zauważyłam na przemyślenia jak i odkrycia.

To co napisałam wynika z pewnych podstaw.
Mylisz się jesli sądzisz, że nie wiem co to pasja i zatracanie się w niej.
W moim życiu było ich kilka o różnych stopniach zaangazowania i natężenia.
Są jednakże pasje, które nie mogą konkurować czy stawać w szranki z rodziną. Stajemy przed wyborem albo - albo, bądź tez na pół gwizdka tu i tu. Zawsze coś kosztem czegoś. Prosze mi tylko nie pisać, że wszystko da się pogodzić i dla chcącego nic trudnego bo to największa bzdura jaką słyszałam (jesli dotyczy osób posiadających dzieci)
...Powinno być : pewne rzeczy da sie pogodzić i chcieć nie zawsze oznacza mieć...
Wiem też co znaczy żyć z osobą posiadająca pasję.
Więc (tak wiem od tego nie zaczyna sie zdania) poznałam obie strony medalu.
Wiem jak wyglada pustka kiedy nagle okazuje się, że albo :stan zdrowia, finanse, czas, możliwości i inne tu nie wymienione ograniczają naszą potrzebę samorealizacji. Jak to godzi w psychikę osoby ją do tej pory posiadającą.
A potem...potem pozostaje poszukać sobie mini pasji i dostosować do dzieci, by mogły uczestniczyć, poznać, zrozumieć, poszukać a z czasem może się i "zarazić" naszą mini pasyjką.
Niestety "nie wszystkim będącym na księżycu wystarcza potem patrzenie na niego". To tak jak z lizaniem lizaka przez szybę.
Ale to wiedzą tylko osoby mające pasję (nie pasyjkę) i wyobraźnię pozwalającą na odpowiedź sobie na pytanie "co zrobię, jeśli na księżycu nigdy już nie będę"

Mam nadzieję, że sie nie obrazisz, ale widzę tutaj (tzn. w Twojej wypowiedzi) pewną prawidłowość.
Takie argumenty jakich użyłaś padają zwykle z ust kobiet bezdzietnych i facetów.
Nie muszących rezygnować z niczego dla kogoś, kto w końcu nie jest tak jak partner tylko "przechodniem w życiu" nie związanym z nami żadnymi więzami krwi, obowiązkami, powinnościami i któremu zawsze możemy powiedzieć "wolna wola i skrzypce, tam są drzwi"

btw
Serdecznie dziękuję za wciągająca dyskusję.

grzech

Miłe Panie nawiązując do waszej dyskusji każda z was ma rację ,bo ile by sie nas tu nie wypowiedziało każdy to widzi po swojemu. Każdy ma swój sposób spoglądania na życie .Każdy ma swój unikalny sposób konsumowania swojego życia i Każdy jak by na to nie patrzył wg. swego punktu widzenia ma rację .Co dla jednego jest rzeczą normalna dla drugiego jest skrzywieniem .Ile czasu musiało upłynąć zaraz po moim ślubie jak moja żona przyzwyczaiła sie do wędkarstwa ,a mało tego nawet później też nieraz zemną chodziła na ryby ,bo jak syn na tyle dorósł ze mógł trzymać kij to on przejął pałeczkę .I niby wędkarstwo jest normalną rzeczą a ile ludzi na widok faceta lub kobiety z kijem puka sie w głowe. Boo hoo!

Yasha · Gość