po 30-tce

flykiller · Gość

Słowo, które przewinęło się, w różnych kontekstach, przez setki topików. Słowo, którym szafujemy nader szczodrze, często także w ramach wzajemnego "komplementowania się".

Za Wikipedią:
Hipokryzja (od gr. ὑπόκρισις hypokrisis, udawanie) – fałszywość, dwulicowość, obłuda. Zachowanie lub sposób myślenia i działania charakteryzujący się niespójnością stosowanych zasad moralnych. Udawanie serdeczności, szlachetności, religijności, zazwyczaj po to, by wprowadzić kogoś w błąd co do swych rzeczywistych intencji i czerpać z tego własne korzyści.

Równie dobrze może to być dowolny słownik. W każdym, hipokryzja ma bezdyskusyjnie pejoratywny wydźwięk. A może niesłusznie? Może hipokryzja bywa cnotą?

Posłuchajmy, pan Karpowicz I.:

Nie poznałem w życiu ani jednej osoby, która byłaby od niej [hipokryzji] całkowicie wolna.

Niezbyt odkrywcze. Ja też nie poznałam.
I dalej:

Hipokryzja to jeden z podstawowych elementów pozwalających ludziom żyć ze sobą, zwłaszcza ludziom pozostającym w światopoglądowym sporze. (...) Hipokryzja ma bardzo złą konotację, a przecież zdolność do niesłyszenia, zdolność do niewidzenia, niepamiętania, niedostrzegania faktów jest spoiwem dużo mocniejszym i dużo starszym, niż szczerość i uczciwość.

No to może, jednak, gdyby nie hipokryzja, wszyscy byśmy się pozabijali(?)
Jeśli założyć, że hipokryzja jest potrzebna (i powszechna), co sprawia, że ciągle się do niej odwołujemy i wciąż z nią walczymy? I co sprawia, że hipokryzja hipokryzji nierówna? Że najlżejszy przejaw jednej może doprowadzać nas do furii, a na inną, głębszą i masywniejszą, godzimy się bez słowa sprzeciwu?

Formalny

Ciekawe pytanie i przypuszczenie, że gdyby nie hipokryzja, "wszyscy byśmy się pozabijali". Z drugiej strony, jak wskazują na to przykłady, szczerość i uczciwość - antonimy do słowa hipokryzja, wywołują wcale często niechętny odruch. Są precedensy, że szczere i uczciwe wyrażenie swojego poglądu ubrane w kulturalne słowa nazwane zostaje "chamstwem w białych rękawiczkach", a obrzucanie obelgami zostaje zaakceptowane...
Wynika z tego mało radosny wniosek, że hipokryzja jak i antonimy tego słowa podlegają relatywizmowi w ich rozumieniu w zależności od emocji osób używających tych pojęć...

FRIDA · Gość

Poniekąd wszyscy w jakimś sensie, w jakimś aspekcie, w jakiejś cząstce naszego życia, naszych wypowiedzi, naszych odczuć - jesteśmy hipokrytami. I często jest to hipokryzja będąca zwyczajnym odruchem, niezaplanowana, nie stawiająca sobie za cel jakichś konkretnych, poważnych zamiarów ( nie mówiąc o niecnych). I chyba nie ma w tym niczego dziwnego, zaskakującego, przekraczającego normę przeciętną. Według mnie to ludzkie. Po prostu z różnych powodów nie zawsze chcemy powiedzieć komuś prawdę o nim samym. Często nie warto, a czasami mamy świadomość, że ludzie mają różny stopień wrażliwości, że nie wszystko tak do końca od nich zależało, że może nasza prawda o nich nie jest to prawdą prawdziwą, rzeczywistą, itd...
"Lepsza ogłada hipokryzji, czy ból szczerości"? ( cyt. z powieści Manueli Gretkowskiej ). Wszystko zależy od konkretnych sytuacji, ludzi, itd.. ( i Ty Fly, doskonale o tym wiesz ).

Ale oczywiście są też kłamcy z krwi i kości, którzy mają kłamstwo w genach i kłamią na każdym kroku, a to już jest inna sprawa, inna kwestia, inny rodzaj oceny, rozgrzeszenia

No i, cała masa tych, którzy świetnie koloryzują. Czy koloryzowanie to też kłamstwo?
A tak w ogóle to kłamać trzeba umieć, potrafić. Kłamstwo na poziomie wyższym to też sztuka i są kłamcy/hipokryci doskonali

nudziarz

flykiller · Gość

Formalny

Obawiałbym się stawiać znak równości pomiędzy kłamstwem, a hipokryzją. Choć są to pojęcia powiązane, to jednak nie tożsame...

FRIDA · Gość

nudziarz

Pojedyncze kłamsto to jeszce nie obłuda.

Hipokryzja( obłuda ) to budowanie na kłamstwie calego wizerunku, wielopietrowej i rozbudowanej sieci spólnych logicznie stwierdzen, nie mających jednak z rzeczywistymi pogladami ( i intencjami ) ich autora żadnego związku

flykiller · Gość

FRIDA, Nudziarzu, zgadza się, ale mówicie o hipokryzji głównie w kontekście mówienia prawdy i to mówienia jej komuś. A przecież jest to zjawisko daleko szersze i bardziej skomplikowane, tak różnorodne i wszechogarniające, że trudno nawet wymieniać przejawy hipokryzji. Bo "fałszywy wstyd", tabu, też są rodzajem hipokryzji. I "nie kalaj gniazda swego". I usprawiedliwianie - nie tylko przed innymi, również przed sobą - własnych działań nią jest. I stosowanie tzw. "podwójnych kryteriów". I setki, setki spraw, o które potykamy się codziennie. I to, o czym była mowa wcześniej, że zupełnie inaczej tę hipokryzję rozumiemy. Rozpoczynam dzień mówiąc "dzień dobry" osobie, której nie lubię. Dla jednych to kultura, dla innych hipokryzja (dla mnie - wcale nie życzę jej "dobrego dnia").

Mnie zastanawia, w kontekście tego cytatu, obracanie na nice czegoś, co dotąd zawsze było antywartością. Może, rzeczywiście, niesłusznie. Skoro hipokryzja jest tak wszechobecna, trudna do zdefiniowania, tak zespolona z ludźmi, zdarzeniami, że czasem niezauważalna, oczywista, pożądana, naturalna - to może jest wartościowa? Skoro zgadzam się (?) co do tego, że nikt nie jest wolny od hipokryzji, to czemu piętnować coś, co jest słabostką każdego? Może lepiej przekuć to w wartość? Wszystko się we mnie buntuje przeciwko takiemu postrzeganiu hipokryzji, bo wydaje mi się, że jestem szczególnie mocno uwrażliwiona na jej przejawy, ale może się mylę i mój sprzeciw jest bez znaczenia, a nawet, świadczy o niedojrzałości.

Formalny

nudziarz

Wszyscy !!! jesteśmy hipokrytami

Nie znam nikogo, kto pozytywnie wypowiadał się choćby o zdradzie, a okazuje się że statystyczny małżonek ( małżonka ) zdradził przynajmniej raz .
Wszyscy delkarujemy się jako przeciwnicy kradziezy, a pokażcie mi kogoś , kto w zyciu nie wyniósł z biura choćby spinacza .
Etc.. etc... ( przykłady durnowate , ale pisane ad hoc )

FRIDA · Gość

Niewinna hipokryzja - co do detali, co do lekkich aspektów na pewno nie jest wadą wielkiego formatu i myślę, że nie jest piętnowana na szeroką skalę jeśli nie niesie ze sobą poważnych problemów. Spotkałam się ze stwierdzeniem, że hipokryzja/kłamstwo komuś wielokrotnie pomogły w życiu, przyczyniły się do pozytywnych następstw.
Ktoś mi ostatnio powiedział tak: "zawsze przytakuje większości osób chociaż się z nimi często nie zgadzam i wychodzi mi to na korzyść"

Wprawdzie nie pojmuję tego przytakiwania wszystkim wbrew samemu sobie, ale skoro ta hipokryzja przynosi mu same korzyści... ( ? )

Kewa

flykiller · Gość

nudziarz

Bład logiczny Fly

Nie o uczciwość i prawdomówność chodzi, ale o jej deklarowanie niezgodnie z codzienną rzeczywistością ( czy jakoś tak

)
A że świat ludzi bezwzglednie prawdomównych byłby nie do zniesienia , to inna sprawa

P.S swoją drogą, to o czym pisaliśmy na " słoncu i pogodzie" to też hipokryzja jak cholera

Ron

Kłamstwo to nieprawdziwa informacja. Znaczy się znamy prawdę, a komuś przekazujemy nieprawdę. Hipokryzja to niezgodność słów z czynami, z tym, że słowa muszą być szlachetne, a czyny wręcz przeciwnie. Z kolei kłamstwo z uprzejmości, dla świętego spokoju, czy nawet z miłości to konformizm. Ten gość, którego Mucha cytuje to miał na myśli konformizm, a nie hipokryzję. Think

nudziarz

W kwestii hipokryzji - piszesz w ogromnym uproszceniu, bowiem nie zawsze wyłącznie o literalne slowa i czyny chodzi.. ale zasadniczo masz świętą rację

Ron

Seeni

Jestem zasadniczo patologiczną kłamczuchą, ale raczej małą hipokrytką, chociaż rzecz jasna hipokryzja nie jest mi obca. Generalnie kłamię zgodnie ze swoim światopoglądem.

nudziarz