po 30-tce

Ron

Wiesz Lula "idealny rygor naukowy z intelektualną pasją" to może być specyficzna forma ucieczki przed rzeczywistością. Sądząc z tego co piszesz to facet już dawno miał stan przeddepresyjny, a w pełni, z bliżej nieznanych powodów, depresja się pogłębiła ok. 2010 roku. Te obniżenie standardów higienicznych to klasyczny objaw. Think

Ron

Ron

Chyba bardziej niż kobiety upływ czasu przeraża tylko matematykow. Mówi się, że nawet najwięksi geniusze matematyczni jeśli czegoś istotnego nie wykreują do trzydziestki to już po bombkach. Gość rozwiązał problem milenijny, a nie stworzył nowy. Znaczy się oczywiście to geniusz matematyczny ale najistotniejsze było dobranie odpowiednich narzędzi do rozwiązania problemu. To wymaga ogromnej wiedzy i trochę szczęścia głównie.

lulka

W porządku.

Każdy z nas pozostanie przy swoim zdaniu. Ja dzielę jednak to:

"...Wielu naukowców ze zrozumieniem przyjęło decyzję Perelmana o odmowie przyjęcia nagrody pieniężnej i medalu Fieldsa. 69-letni Michaił Leonidowicz Gromow, światowej sławy geometra, pracujący w Paryżu i Nowym Jorku, laureat prestiżowych nagród matematycznych, oświadczył w wywiadzie dla "New Yorkera": "Naukowiec musi zachować czysty umysł, aby osiągnąć wybitne wyniki. Powinien skupić się wyłącznie na matematyce. Nie może sobie pozwolić na folgowanie słabostkom. Przyjęcie nagrody oznacza taką słabość...".

Ron

Trochę znam problem, bo przez rok dzieliłem pokój w akademiku z oryginalnym geniuszem matematycznym. Do legendy na Wydziale Matematyki UW przeszedł jego egzamin magisterski, gdzie Dostojna Komisja Egzaminacyjna profesorska oczywiście usiłowała zupełnie tak samo jak ja zrozumieć o czym gość w ogóle mówi. Niestety wkrotce potem ożenil się z przepiękną, uroczą matematyczką i już o nim nie słyszałem.

LampionyZeStarychSloikow

"Mowilo sie, a sam Perelman tego nie zdementowal, ze odmowil przyjecia nagrody Instytutu Claya na znak protestu wobec skundlenia srodowisk naukowych, ktore dotknelo takze matematykow. Ukrywanie wynikow przed kolegami, nieuczciwe zagrania byle tylko byc pierwszym, podjudzanie, niesluszne oskarzenia, a nawet szpiegostwo wtargnelo takze do swiata matematyki. Perelman zauwazyl, ze to przeciez jest zaprzeczeniem wszystkiego, czym matematyka do tej pory stala, a nie mogac siďż˝ z tym pogodzic po prostu sie wypisal."

LampionyZeStarychSloikow

a tu jakby ktos probowal zrozumiec o co chodzi z tym Pankracym:

"Naświetlem Wam trochę hipotezę Poincarégo. Problem nie jest oczywisty, więc spróbuje Wam go naświetlić na przykładzie słynnej teorii liczb zwanej Wielkim Twierdzeniem Fermata. Teoria funkcji zmiennej zespolonej, rachunku prawdopodobieństwa geometrii algebraicznej dla liczby naturalnej n > 2, nie istnieje. Takie liczby naturalne dodatnie w nadrzeczywistości jednak istnieją. Wielu matematyków nadal szuka klasycznego (bez odwołań do topologii) dowodu WTF, ocenia się, że już zrobiono ok. 1% postępu przy dowodzie analitycznym. Kłania się tutaj teoria równań diofantycznych oraz teoria kongruencji (przystawanie liczb "modulo n": liczby a i b przystają modulo n, jeżeli ich różnica a-b dzieli się bez reszty przez n, co zapisuje się: a ≡ b (mod n)). Powyższą postać liczby zespolonej nazywa się postacią trygonometryczną (z powodu użycia funkcji trygonometrycznych), biegunową (jest przedstawieniem liczby zespolonej we współrzędnych biegunowych) lub geometryczną (prowadzi do geometrycznej interpretacji liczb zespolonych na płaszczyźnie). Zatem ze wzoru: Bi = k / sin ^ / k – 1 (H – Ve); Gdzie k jest ilorazem czasu hamiltoniana układu urojonego dzielonego przez masę puzona zanurzonego w smole pogazowej; H – jest powierznią neuronu zamkniętego w płytkach celulozowych z prawoskośnym cylindrem K w funkcji Bi; A Ve (oczywiście) wskazuje na środowisko kwaśne luminoscencji czwartej kwadry przestrzeni Hilberta. Wyraźnie widać korelacje pomiędzy wzorem de Moivre'a, trójkątem Pascala i XVII regułą indukcji matematyczno-polarystyczno-polaryzacyjnej. Przypomnę tylko postać wykładniczą wzoru Eulera (notabene ma pracownie piętro niżej ode mnie): Sin v = e -1 * e – 1” / sin e – 1; Gdzie e to słup światła lasera brązowego załamany pod kątem sin w pomieszczeniu o e – 1 z widokiem na północny wschód. Chyba powyższy przykład dał Wam do myślenia i rozjaśnił Wam trochę zagadnienie."

Ron

No teraz to jest oczywiste aczkolwiek autor karygodnie pominął śledzie i gwardzistów cesarzowej Katarzyny.

Baron von DupenDrapen

lulka

Bardzo ładnie to wytłumaczyłeś. Bardziej obrazowo ten dowód można obejrzeć na Youtube (w kilku językach nawet). Niestety, bez koleżanek.
Wystarczy tylko wpisać w wyszukiwarkę: Poincare i Perelman.
Zresztą gdybyś wytłumaczył to wczoraj to pewnie bym już nie szukała.

Jak wrócę jutro to poszukam pozostałych problemów millenijnych Poincare i może wspólnymi siłami którąś rozwiążemy.

Blue_Light_Colorz_PDT_02

Tymczasem spadam na Mazury życząc miłej soboty.

Ron

Zasadniczo rozważania są akademickie, bo gdybyś dowolnej uroczej damie zaproponował deformowanie jej trójwymiarowej, zwartej rozmaitości to byś ohydnie w pysk dostał. Think

LampionyZeStarychSloikow

Baron von DupenDrapen

flykiller · Gość

Baron von DupenDrapen

Ja podejrzewam, że dużo osób się "wypisało ..."

Np. sam fakt, wypisywania na tych tu forach zamiast zajecia się czymś pożytecznym jest chyba symptomem "wypisania się" ...

LampionyZeStarychSloikow

l

LampionyZeStarychSloikow

l