po 30-tce

nudziarz · Wysłany: Sob 17:59, 14 Mar 2009 Temat postu:

dokładnie:-)

nasz mózg przetwarza obraz odbierany przez oko i za czorta nie mozna stwierdzic ani jak to oko odbiera ani jak mózg ów obraz przetwarza. Kazdy z nas moze widzieć tak naprawde inny obraz tej samej rzeczy i tylko nauczono nas że tą rzecz okresla sie jako kota czy swinke.
Niestety nie istnieje eksperyment mogący potwierdzić czy obalić ta teorie( kazdy naukowiec tez ma mózg).

Zreszta.. patrzacna to jak sie niektórzy ubieraja z prawdopodobieństwem bliskim pewnosci mogę stwierdzic, że oni widzą zupełnie inaczej niz ja

rosegreta · Gość

Nie chcę juz sobie wyobrażać jak widzą mężczyźni co niektóre obiekty. oops

yapp · Wysłany: Sob 19:42, 14 Mar 2009 Temat postu:

kufa

animavilis · Gość

Na swej stronie internetowej reklamuje różne wynalazki, jak np. "Exit bag" ("Torebka wyjścia"), czyli foliową torbę ze specjalną taśmą zaciskającą, którą osoby chcące popełnić samobójstwo mogą włożyć na głowę.

Jestem zwolennikiem eutanazji, ale to jest chore i napawa mnie wstrętem. Przecież to ma być "dobra śmierć"!

Całość:
[link widoczny dla zalogowanych]

Kewa

To straszne! Nie podałabym takiej torebki nikomu bliskiemu, o zamykaniu jej mowy nie ma. Przecież to by się mi śniło do końca życia. Jestem za eutanazją, bardziej bierną jednak, za poniechaniem działań ratujących życie i jeśli Bóg chce to to życie utrzyma, jeśli nie, to zabierze, nie widzę w tym morderstwa.

Mati.

Poldek

Mati.

i słusznie

wszak sztuczne plemniki również już wyhodowano
Not talking

Kewa

animavilis · Gość

Mnie obrusza forma tej "pomocy". Plastikowa, tandetna, okrutna i przez to godząca w samą ideę eutanazji, pomocy w godnym umieraniu. Jak można godnie umierać w foliowej torebce na głowie? Co może mieć wspólnego z łagodnym przejściem koszmarna śmierć w męczarniach przez uduszenie? Jaka jest powaga śmierci w plastikowym zestawie za 50 dolarów? W czasach chłamu i tandety nawet śmierć się wynaturzyła, spotworniała, stając narzędziem zarobku w rękach takich pseudowolontariuszy jak dr Nitschke.

Mati.

właśnie niech prosi w tych przebłyskach świadomości
tyle, że tu problem jest podwójny, a nawet potrójny
po pierwsze: nigdy nie mamy pewności, że ta osoba któregos dnia znienacka się nie obudzi - a takie przypadki były, sama znam dwa, kiedy po trzech miesiącach nie dawania szansy przez lekarzy na przeżycie człowiek nagle odzyskał świadomość
po drugie: jak podejść do takiej prośby chorego? to znaczy nie z naszego punktu widzenia a z jego. Czy on ma prawo prosić nas o taką 'przysługę' wiedząc w jaki sposób godzi to w nas jak np. osoby głęboko wierzące? w jakiej on stawia nas sytuacji?
choć są tacy, którzy raczej pytają wtedy 'za ile?'
no i po trzecie: aspekt już tu poruszony, czyli my jako potencjalni 'kaci'
czy mówienie 'on cierpi, męczy się, chce umrzeć więc spełnię jego prośbę' będzie wytłumaczeniem siebie czy zrobieniem tego o co prosi umierający. Czy w takiej sytuacji nie powinniśmy my odłozyć na bok naszych kulturowo wbitych nam do głowy i społecznie propagowanych zasad?
A czy sami będąc w takim stanie nie chcielibyśmy umrzeć?
czy gdybym podała takiemu człowiekowi środki nasenne, zastrzyk, czy cokolwiek zostałabym potępiona? (choć to akurat g... mnie interesuje, jesli zrobiłabym to z przekonaniem i pewnością słuszności podjętej decyzji)
i wreszcie czym różni się 'zabicie podając zastrzyk' od 'zabicia podając siatkę'? Czy sam fakt ma mniejsze znaczenie od metody?

animavilis · Gość

Mati.

nie chodzi o to czy ja widzę różnicę
podnoszę jakis aspekt aktu mordu

jakie znaczenie ma to czy morderca zabija kogoś strzelając z pistoletu czy krojąc go po kawałku. Faktem jest sam czyn i nie ma okoliczności łagodzących dla drania. zastanawiam się.. pytam Was.

Osobiście wolałabym podać środki nasenne bo to przecież bardziej humanitarne

pytanie: czy temu umierającemu robi to różnicę?
bo to o niego de facto w pewnym momencie chodzi

'zabijesz' go tylko wtedy, kiedy Twoje sumienie będzie spokojniejsze, bo forma ma postać bardziej zjadliwą?

animavilis · Gość

Ja widzę zasadniczą różnicę, także w formie, co jest ściśle związane z ideą "dobrej śmierci", czyli, jak rozumiem, śmierci możliwie najbardziej godnej, możliwie bezbolesnej i szybkiej. Ponieważ śmierć przez uduszenie jest wyjątkowo bolesna i niekomfortowa (co sugeruje nie tylko medycznie opisany mechanizm duszenia, ale i co zdają się potwierdzać relacje osób odratowanych), a także ponieważ umieranie z torebką foliową na głowie niewiele ma wspólnego z godnością, sposób, w jaki potencjalnie można pomóc komuś odejść ma kolosalne znacznie. W końcu chodzi chyba o to, aby komuś cierpienia zaoszczędzić, a nie - przysparzać. Moja wyobraźnia i wrażliwość podpowiadają mi, że jest to tak oczywiste, że nie widzę dalszego sensu ani rozwijania tego wątku ani polemiki z osobami, którym wyobraźnia i wrażliwość podpowiada coś innego. [/url]

szb

Anima nie gadaj z Nią. Ona jest pijana i ma zadatki na masowego mordercę. Boo hoo!

Mati.

Kewa

Był taki odcinek w Housie. Znany i ceniony lekarz umierał na nieuleczalną chorobę. House najpierw go oszukał udając, że podaje mu ostatni zastrzyk jedynie go uśpił szukając diagnozy i łudząc się szansą na wyleczenie. Gdy nie było już szansy został odsunięty od przypadku i nie mógł spełnić ostatniej woli umierającego. Wtedy jego asystentka wieczorem podała mu środek, o który prosił. Chociaż nie zrobiła tego z litości, bardziej może z zemsty, gdy wyszło na jaw, że lekarz ten testował na dzieciach środki farmakologiczne bez wiedzy i zgody rodziców, płakała i była roztrzęsiona. Myślę, że nie jest łatwo przeciąć tę ostatnią więź człowieka ze światem. Czy bym potrafiła? Sama nie wiem. Wiem jedno - nie zniosłabym upokorzenia jakie niesie ciężka nieuleczalna choroba, bardzo bym chciała móc wtedy liczyć na pomoc kogoś, kto skróci moje cierpienie i zrobi to z miłości do mnie.

Ron