po 30-tce

animavilis · Gość

Widziałam na ulicy młodą, szczupłą dziewczynę.
Dziewczyna była nieładna.
Dziewczyna miała bardzo odstające uszy.
Dziewczyna była łysa.
Nie - ogolona na łyso. Utrata włosów musiała być spowodowana chorobą, ponieważ ich resztki utrzymywały się po bokach głowy i na jej czubku, jak u niektórych niemowląt.
Miałam bardzo mieszane uczucia, bo oto zdałam sobie sprawę, jak dużą wagę przywiązuję do wyglądu i do... pozoru. Mam wrażenie, że nawet po śmierci, choć zasadniczo jest mi obojętne, co stanie się z moim ciałem, przyjemniej jest mi wizualizować sobie, że leżę w trumnie elegancko odpicowana z malowniczo rozrzuconymi włosami i delikatnym makijażem

Zewnętrzne zaś symptomy każdej choroby, podobnie jak - przypuszczam - większość kobiet, starałabym się zniwelować i zamaskować. Jest to jednocześnie, w jakiś sposób, przyznaniem, że choroba [podobnie jak starość, jak zniedołężnienie], zwłaszcza ta, która ujmuje nam urody, bywa odbierana jako coś wstydliwego. Nikt nie chce być stary i brzydki, więc ludzie podejmują wciąż desperacką walkę z upływającym czasem, w skrajnych(?) [nie, chyba już nie] przypadkach na noże, tj. chirurgiczne skalpele. Nikt nie chce chorować na łuszczycę, łysienie plackowate czy informować pół świata o tym, że właśnie przechodzi chemoterapię, więc ukrywa chore miejsca pod ubraniem, zakłada perukę, chusteczkę, gustowną czapeczkę. Żeby było w miarę ładnie. I normalnie. Żeby się nad nim nie litowano, nie wytykano palcami, żeby się na jego widok nie krzywiono z niesmakiem.

Dlatego wygląd dziewczyny odebrałam jak manifest, bo przecież, patrząc w lustro nie mogła nie dostrzegać rozmiarów oszpecenia. I poczułam się zawstydzona tym, że jej naturalne podejście do choroby, potraktowałam jako coś nienormalnego. Że naruszenie mojego poczucia estetyki odebrałam jako demonstrację, podczas gdy dziewczyna ta miała, po prostu, odwagę ludzkiego potraktowania siebie i swojego schorzenia, nie ulegania powszechnemu nurtowi: bądźmy wszyscy piękni, młodzi i zdrowi, nie posuwania się do żałosnego niekiedy, w gruncie rzeczy, kamuflażu.

A jednak założyłabym chusteczkę

.

nudziarz · Gość

Bodajze w zeszlym roku na plazy rozlozyla się pobok nas mloda dziewczyna.. skadinad ladna.. w skapym bikini. Cała zewnetrzna strona jej uda to byla jedna wielka blizna pooparzeniowa. Wytłumaczylem sobie, ze przecież z powodu wypadku jaki przeszła nie musi rezygnować z normalnego zycia, z opalania , nie musi chodzić wciąz w sukni do ziemi.
Przekonalem do tej mysli swoja corkę, która kategorycznym tonem wyrazala opinie, że jak się "tak wyglada" to na plażę sie nie chodzi.
Co nie zmienia faktu, ze omijalem ją wzrokiem.

Seeni

Przywiązuje dużą wagę do wyglądu. Taaaak wiem, że liczy się tak naprawdę wnętrze. Ale...lubię patrzeć na rzeczy miłe dla oka i odwracam wzrok od tych mniej estetycznych.
Cóż jestem tylko człowiekiem.
Czasami się tego wstydzę.

bo ja

na codzień otacza mnie całkiem sporo brzydoty lub przynajmiej bylejakości większej niż przeciętna. Przywykłam. Przywykłam do nie zawsze pięknych widoków. Przywykłam, a równocześnie jestem na nie wyczylona - wyłapuję na ulicy osoby, które mają "defekt". Defekty mnie nie drażnią.
Drażni mnie głupota i brak samokrytycyzmu przeradzające się w śmieszność.

melpomena

Nie zwracam uwagi na niepełnosprawność czy też jakiekolwiek defekty fizyczne nie związane z niepełnosprawnością. Nie przyglądam się nachalnie ani nie unikam wzrokiem. Pracowałam w WTZecie i w szpitalu, więc przywykłam. Czasami do tego stopnia, że ich zwyczajnie nie widzę.

Prawie nie rusza mnie brak samokrytycyzmu. Prawie, ponieważ zdarzy mi się zawiesić oko na pięćdziesiątce w mini i z żylakami....

evra · Gość

a ja mysle, ze nafajniej z takimi sprawami radza sobie dzieciaki.
czasami pomaga mi przy kompie chlopak,
ktory po przebytej w dziecinstwie chorobie
ma znacznie ograniczona motoryke i lekko zdeformowana
twarz. kiedy przyszedl po raz pierwszy do mnie, podszedl
do niego 3 letni chlopczyk, popatrzyl i spytal :
- dlaczego tak chodzisz?
kolega usmiechnal sie i odpowiedzial, ze
jak byl maly to chorowal.
3 latek popatrzyl, pomyslal i spytal :
- ale teraz Cie juz nie boli?
- nie.
i tyle. chlopczyk zajal sie zabawa, a kolega kompem.

ot, taka normalna rozmowa, bez wscibstwa z jednej strony
i obrazania sie z drugiej

no i jeszcze mi sie tak po glowie kolacza slowa
- ludzi przyciaga albo piekno, albo brzydota.

a`propos piekna.
przeczytalam w ktoryms z nr 'charakterow'
moze nie doslownie, ale tak to mniej wiecej szlo
lubimy ogladac pieknych ludzi, bo nasz mozg
jest z natury leniwy, a piekno nie jest skomplikowane
i nie wymaga od nas myslenia.

Anxious

Mati.

..czasami zastanawiam się jak oni sami siebie odbierają ..
nie często spotykam takie sytuacje.. Staram sie zachowywać normalnie, może nie za swobodnie, ale nie wiem czy w sytuacjach bardziej ekstremalnych udaje mi się ukryć zażenowanie lub niezręczność..

Kewa

Łatwo też przegiąć w drugą stronę - mnie się to, niestety, zdarza. Ludzi oszpeconych staram się traktować tak naturalnie, aż wręcz staję się karykaturą uprzejmości. Szczególnie mam tak do dzieci. Podobnie jak Mel jestem skrzywiona zawodowo

rampampielnik

Uważam, że wręcz przeciwnie, Kewa. Poza wypowiedzią Twoją i Melpomeny widzę tu same skrzywienia. Ludzie oszpeceni, okaleczeni, którzy nie chcą lub nie potrafią, a może im już nie zależy!!! , by tuszować swoje oszpecenie, powinni być traktowani z uprzejmością. Gdyby byli- Twoje, czy Melpomeny zachowanie nie byłoby karykaturą. I na dobrą sprawę to Ci ludzie muszą z tym żyć, a czasem już może niewiele tego życia mają. To straszne, że ktoś ich oszpeceniem może się poczuć dotknięty. To straszne, że ludzie patrzą w lustro tylko po to, by spojrzeć na swoje odbicie i szkoda jednocześnie, że nie widzą swojej duszy.

Mati.

kasiek66

Moja kolezanka bedac dzieckiem była fatalnie poparzona. Najwazniejsz wtedy było- zyć. Przezyła. Szczesciem w nieszczesciu twarz jest bez blizn, ale ciało...
Nawet najmniejszy dekolt czy odkryte rece to widok kosmiczny skóry. Nie epatuje swoimi bliznami, ale tez w gorace dni nie chodzi w golfie. Moze ludzie zwracaja na te blizny uwage- ja juz ich nie widze. Widze tylko ciepło i wrazliwosc, a teraz emanujace szczescie kobiety spodziewajacej sie malenstwa.

animavilis · Gość

slepa i brzydka

evra · Gość

slepa i brzydka

evra, wyjasnilam dlaczego lenistwo nie pasuje mi do sposobu postrzegania piekna i brzydoty. fakt, ze pewne operacje nasz mozg wykonuje bez naszego swiadomego udzialu, nie oznacza, ze leniwie okreslamy kogos mianem pieknego, ale wiecej wysilku potrzeba by okreslic cos za brzydkie.

natomiast jesli chodzi o jazde to angazuje zarowno autostrada, jak i krete waskie drogi, tylko inne myslenie trzeba uruchomic...

lulka

slepa i brzydka

lulka

slepa i brzydka

nie, zadna napieta... i tym razem nie bedziemy.
choc sztuka prowadzenia sporow wymaga pewnego napiecia.

ps. usprawiedliwianie siebie wychodzi mi ostatnio najlepiej

lulka