po 30-tce

letnisztorm · Wysłany: Wto 9:05, 30 Mar 2010 Temat postu: Emocje

Lubię ten temat z sentymentu, troche o nich było w mojej pracy magisterskiej.

Ale czy wazne są dla nas ? Te pozytywne i te negatywne ? Czy lepiej sobie odpuścić, żyć z dnia na dzień bez szybszego bicia serca, drżenia rąk ?

Ja je uwielbiam i w pewnym sensie są motorem napadowym mojego zycia, chociaż czasem uwierają trochę w boku.

rosegreta · Gość

wyręczę administracje, bo to ona zawsze zaczyna

Emocje, już pisałam, są częścią naszego życia. Są niezbędne do życia. Istnieje wiele rodzajów doznań emocjonalnych. Czasem nie łatwo sobie z nimi poradzić, wszystkie one są jednak użyteczne. Najważniejsze jest właściwe rozpoznawanie emocji, ponieważ stają sie cennym drogowskazem.
zaburzenia procesu emocjonalnego mogą dezorganizować życie. Niepokój, poczucie winy, ból, zniechęcenie, stany lękowe, zaburzenia psychosomatyczne, depresja, wypalenie, wyczerpanie nerwowe spowodowane nieujawnianiem emocji, napady paniki, fobie dotykają coraz większe rzesze ludzi. Umiejętność rozpoznawania emocji i wykorzystywanych informacji zawartych w nich dotyczących naszych potrzeb, może wpłynąć pozytywnie na nasze życie. Może pomóc radzic sobie ze stresem, napięciem, przesądzić o jakości naszego życia.
Jak to robić... hymm?

Soleo · Wysłany: Wto 9:22, 30 Mar 2010 Temat postu:

tak naprawdę chyba tylko emocje się liczą - bo cóż innego mogłoby nami kierować - wyrachowanie?? Bleee...

Nie oglądam sie za siebie - bo to już było - nie patrzę w przód bo to dopiero będzie - staram się żyć tu i teraz...

rosegreta · Gość

A za nim mnie ktoś pouczy wiem, że istnieją : uczucia, emocje i doznania emocjonalne.
Emocje - wywołują żywą reakcję wewnętrzną nacechowaną duzą intensywnością. Jest chwilowa, uczucie jest bardziej długotrwałe. Towarzyszą jej mniej lub bardziej liczne i silne reakcje fizyczne. Niepokój, gniew, wściekłość, lęk. Emocja wybucha i ogarnia całe cialo. A doznanie to wszystko co jest odczuwalne. O Emocjach przeczytałam kilka podręczników i wiem teraz, ze są potrzebne, ważne aby zastanowić się co nam przekazują, jaką nasza potrzebę niosą ze sobą.
Ostatnio zastanawiam się nad każdą reakcją swoją. Może to byc tez fajną zabawą, takie rozpoznawanie ich.

rosegreta · Gość

letnisztorm · Wysłany: Wto 9:35, 30 Mar 2010 Temat postu:

Zapomniałam, faktycznie Greta pisała dużo o emocjach, a moze to była Rose ?

lulka · Wysłany: Wto 9:37, 30 Mar 2010 Temat postu:

Jestem bardzo emocjonalna, ale tutaj już nie potrafię.
Zazdroszczę (nie popieram) tych, którym się to jeszcze tutaj udaje.
Bez tych emocji czuję się tutaj na 150 lat - albo jakoś tak.
Więc żeby dać upust emocjom napiszę tylko, że kurwizna mnie bierze
jak patrzę co się tutaj dzieje.
Mam ochotę pierdolnąć drzwiami i więcej się tutaj nie pokazać.
Mam nadzieję, że mi to minie.

rosegreta · Gość

letnisztorm · Wysłany: Wto 9:39, 30 Mar 2010 Temat postu:

Lula miałam tak przez chwilę , ale jak to emocje zaraz mi przeszło. I tak sobie pomyslałam że można by przegadać ten temat tak od dupy strony.

beeper · Wysłany: Wto 9:51, 30 Mar 2010 Temat postu:

Jakiś czas temu miałem okazję pobarować się z trollami które odwiedziły nasz nieco senny zakątek. I prawdę powiedziawszy, emocji było aż za dużo. Kiedy spojrzałem na te utarczki z perspektywy czasu to doszedłem do wniosku że dałem się sprowokować i zszedłem do ich poziomu. I choć na codzień moje reakcje są dużo bardziej stonowane, to wtedy emocje mnie poniosły. Zaś na "po 30-tce" zacząłem patrzeć z innej perspektywy.

Kewa · Wysłany: Wto 10:04, 30 Mar 2010 Temat postu:

letnisztorm · Wysłany: Wto 10:07, 30 Mar 2010 Temat postu:

Ja to mam nawet wyrzuty sumienia bo mnie wczoraj strasznie Kilo rozbawił a kiedyś przecież bałam się nawet pisać w temacie gdzie on sie pokazał Brick wall

Soleo · Wysłany: Wto 10:58, 30 Mar 2010 Temat postu:

. · Wysłany: Wto 11:03, 30 Mar 2010 Temat postu:

letnisztorm · Wysłany: Wto 11:05, 30 Mar 2010 Temat postu:

I wszysto stanie sie przewidywalne i wysterowane Shame on you

Aproxymat · Wysłany: Wto 11:20, 30 Mar 2010 Temat postu:

Ale magnez podobno pomaga. I banany.

Nikt · Wysłany: Wto 11:24, 30 Mar 2010 Temat postu:

i ... i jeszcze.... i jeszcze ten no.... okład z młodych jędrnych piersi
(tak czytałem oops

)

Mati. · Wysłany: Wto 11:31, 30 Mar 2010 Temat postu:

Emocje istnieją zawsze, tyle, że na forum szkoda tych, które powodują nerwy i stres.
Mam ich całe mnóstwo w życiu realnym i te są najcenniejsze, pojawiają się wraz z pierwszymi promieniami słońca i z oddechem wiosny, ze spadającą gwiazdą w sierpniu, kiedy to wierzę, że życzenia się spełnią, wraz ze smutkiem bliskich, łzami dziecka, bezrobociem przyjaciela, ze skargami klientów, wraz z dreszczem orgazmu i szczerym lub nieszczerym uśmiechem ludzi, którzy mi tu podśmierdują latem..
Emocje na forum jakby nagle gdzieś mi umknęły. Wiem dlaczego tak się stało i jestem wdzięczna powodom takiego stanu. Dystans do tego miejsca, do złośliwości innych, dystans do mnie samej jako bytu jednego z wielu - w końcu jestem tylko avatarem - pozwala mi nie przejmować się tym, co jeszcze jakiś czas temu wyprowadziłoby mnie z równowagi i spowodowało, że koniecznie i za wszelką cenę chciałabym wszystko wytłumaczyć, wyjaśnić, być wszech czytelną i wszech wiedzącą. Uśmiecham się tylko, czasami szczerze i do łez a czasami z politowaniem. Dopijam wino, dojadam oliwki i idę spać.

rosegreta · Gość

Seeni · Wysłany: Wto 15:00, 30 Mar 2010 Temat postu:

Ulegam emocjom, szczególnie tym pozytywnym- nigdy nie ukrywam radości i doprawdy, potrafię ją okazywać jak mało kto. Zasadniczo to połączone jest chyba z nadmierną energią, która rozsadza mnie niemal zawsze. Jestem mimo statecznego wieku bardzo ruchliwa, wynajduję sobie miliony zajęć dodatkowych, bo bezruch wyprowadza mnie z równowagi. Będąc od blisko dwudziestu lat małżonką opanowanego choleryka ( spokój, zrównoważenie, nieuwzruszona postawa w kwestiach zasadniczych, wybuch raz do roku- ale jak erupcja wulkanu) nauczyłam się całkiem przyzwoicie panować nad okazywaniem emocji negatywnych- gniewu, złości, chociaż niekontrolowane wybuchy zdarzają mi się raz na jakiś czas. Rzadko bywam prawdziwie smutna- ale tez raczej nie duszę przygnębienia w sobie. Potoki łez w moim wykonaniu są na porządku dziennym. Czasami wręcz mam wrażenie, że zwyczajnie muszę wydalić nadmiar wody z organizmu pocąc oczy. Kilkuminutowy szloch działa niezwykle oczyszczająco, powoduje przymus zrobienia sobie natychmiast dobrze, co nieodmiennie w konsekwencji powoduje zwyżkę samopoczucia. Jednym słowem w zakresie zły- dobry nastrój prezentuję pełna dwubiegunowość.