po 30-tce

animavilis · Gość

Z kulinarnych, oprócz wsypania kisielowego proszku wprost do wrzątku, nic nie pamiętam. Nie mam serca do kulinariów.
Natomiast, nawiązując do mdlenia w szkole - płakałam [rzekomo na skutek schorzeń, np. bólu głowy]. Potrafiłam płakać na zawołanie, ale to wymagało odrobiny skupienia i ciszy. O wiele skuteczniejsza była maść "z kotkiem" [takie żółte żrące coś, panaceum na wszystko, co można było kupić u "ruskich"], smarowana pod oczami. Po prostu, nie można było nie płakać Angel

illunga

I jeszcze jeden eksperyment, ale tym razem nie mój, tylko znajomego : siedząc na sedesie podpalał papier toaletowy i sprawdzał czy prędzej rozwinie rolkę czy ogień będzie szybszy. Często sprawdzał

Rodzice zagrozili,że w końcu będą z nim chodzić do tej łazienki.

illunga

Pamietam tę maść z kotkiem. Takie malusieńkie puszeczki, wielkości zakrętki od butelki chyba

To jeszcze eksperyment kosmetyczny: nastolatkowe dorastanie i problem z cerą. Na szczęście nie bardzo wielki, ale od czasu do czasu coś wyskakiwało. I wyskoczyło kiedyś przed imprezą. Postanowiłam zawalczyć energicznie i przyłożyłam wacik nasączony spirytusem saliclowym. Trzymałam długo, żeby porządnie załatwić sprawę.

Efekt : oparzenie 2 stopnia na czole i zamiast imprezy, przychodnia Brick wall

zadziora · Gość

z eksperymentów, które pamiętam choć miałam zaledwie 3 lata- namówiłam kiedyś rowieśnika kuzyna byśmy sprawdzili, ile czasu jego zakopany w dołku kotek będzie potrzebował na wygrzebanie się z ziemi, czekaliśmy dosyć długo, na tyle, że odkopane zwierzątko już nie oddychało. strasznie się czułam, nigdy potem nie męczyłam zwierząt, za to biłam później w szkole wszystkie dzieci wyrywające muchom nogi i skrzydła

z eksperymentów z gniazdkami- co prawda nie drut, ale za to 3 razy próbowałam ze wsówkami do włosów, bo jak wiadomo do 3 razy sztuka, i choć odporna byłam na wiedzę, po trzech podejściach doszłam do wniosku, że w gniazdku zawsze jest prąd.

ekperymentalnie odkryłam jak zostać wyłączoną z konieczności udziału we wszelkich pracach domowych. np od mycia naczyń zostałam zwolniona dzięki temu, że zawsze zbiłam coś szczególnie drogocennego, poza tym nie do zniesienia był mój śpiew myciu naczyń towarzyszący.

przez kilka lat eksperymentowałam na zdrowiu rodziców grą na skrzypcach, a potem flecie poprzecznym, skutki tego w postaci szczególnej nerwowości i zgryźliwości rodziców odczuwalne sa po dziś dzień

miałam kiedyś zdjęcie z wyciągu krzesełkowego na Śnieżce, wraz z wysokością góry podaną na zdjęciu. młodszej siostrze wyjaśniłam ze jak widać na zdjęciu moją bytność na ziemi datuje się od tysiąc sześćsetnego roku; tak naprawdę jestem formą życia z kosmosu, którą moi koledzy kosmici- naukowcy wszczepiają w ciało kobiet, które są bezpłodne, i tak się odradzam od kilku stuleci i żyję wśród ludzi, obserwując ich, by potem mojej rasie ułatwić podbój planety ziemia. wyjaśniłam też, że ponieważ nasza mama była bezpłodna- jej mnie wszczepili i tak przyszłam na świat tym razem. na to moja młodsza siostra rezolutnie zapytała: ale skoro mama była bezpłodna, to jak ja się urodziłam? więc jej odpowiedziałam: aaa, ciebie to rodzice wzięli z domu dziecka... siostra dostala ataku histerii, ja długo nie mogłam usiąść na tyłku Think

do dzisiaj pamiętam powiedzonko: pamiętaj chemiku młody, żebyś zawsze wlewał kwas do wody. zapewne dlatego, że zawsze robilam odwrotnie.

jako dziecko uwielbiałam śrubokręt, rzekomo rozkręciłam babci kilkadziesiąt budzików, kilka aparatów radiowych i odkurzacz. odłączałam je od prądu przed rozkreceniem. rozkręcałam wszystko, co się dało, do dzisiaj uwielbiam rozkręcać Anxious

illunga

Ja też zakopywałam, ale żółtka z jajek na twardo. Nie mogłam zrozumieć dlaczego nie chcą mi z tego całe jajka wyrosnąć Think

Aproxymat

To mi przypomina eksperyment, który był udziałem koleżanki z dawnej pracy - zakopała całe surowe jajko w doniczce z kwiatkiem, przekonana, iż wedle ludowych mądrości, roślinność doniczkowa będzie pięknie potem rosła. Istotnie, rosła całkiem ładnie, do czasu aż siarkowodorowa eksplozja nie rozwaliła doniczki.

W dzieciństwie byłem wśród rówieśników wymyślaczem różnych eksperymentów i zabaw, raz omal nie zakończyło się to dla mnie tragicznie, wznieśliśmy wspólnymi siłami potężną konstrukcję, na którą składały się poprzynoszone z całego osiedla elementy z placów zabaw, części huśtawek, jakieś deski. Dla stabilizacji na górze tego położyliśmy (ciężko było) jakieś kawałki betonu. Oczywiście byłem pierwszy, który chciał sprawdzić, czy to się wszystko nie zawali. Zawaliło się. Na mnie. Dobrze, że w pobliżu przechodził lekarz, wyciągnął mnie spod tego i opatrzył jako tako. Nie pamiętam do dziś samego tego wypadku, tylko wznoszenie konstrukcji i potem jak już się ocknąłem w domu, z obandażowaną głową.

melpomena

Sabina

nudziarz · Gość

w dzieciństwie intesywnie eksperymentowałem usiłując stworzyc idealne paliwo dla modeli rakiet. Zapatrzony w chemie, jakos mniejszą wage przywiazywalem do mechaniki... no i kolejna rakietaka zamiast wzlecieć w niebo, zmieniła tor lotu, ladujac poprzez zamkniete okno w pokoju sasiadów.

Rodzice zaplacili za spalony dywan i wybitą szybe a ja przez kilka miesiecy musiałem nosic wegiel z piwnicy i rozpalac w piecach.

. Jak mówił tata.. lubisz ogień.. to go masz

animavilis · Gość

Aproxymat

animavilis · Gość

To już wiem, jaki będzie mój następny eksperyment

Aproxymat

Nie potrafię powiedzieć jaki rodzaj ziemi był tej doniczce, nie wiem czy to ma w ogóle jakiekolwiek znaczenie. Jajko przebywało tam chyba kilka tygodni. Roślinkę odratowano.

slepa i brzydka

przeprowadzilam kiedys sekcje zwolok rozjechanej zaby. zabcia bylo odpowiednio duza, co z jednej strony zapewnialo pewne powodzenie, poniewaz w srodku miala wszystko odpowiednio duze, jednak okazalo sie, ze zabe ciezko sie rozcina scyzorykiem. kiedy wreszcie sie udalo bylam troche zawiedziona. trudno bylo mi rozpoznac co jest czym. zadnych innych martwych zwierza juz nigdy nie cielam, natomiast zawsze z checa przyglada(la)m sie martwym zwierzecym cialom.

odkad pamietam eksperymentowalam z plesnia. robilam to raczej przez nieuwage. mam niestety potworny zwyczaj zapominania o kubkach po kawie i herbacie, ktore zostawiam we wszelkich pomieszczeniach w domu. plesn jest piekna, na kawie nawet piekniejsza niz na herbacianych fusach. tym samym z kubkow po kawie trudniej schodzi...

moje eksperymenty kulinarne od najmlodszych lat zawsze byly zjadliwe. tylko niestety wypieki od dziecka mialam slabe. jedne jedyne ciastka, ktore wypieklam wedle wlasnego uznania bez przepisu kolezanki w podstawowce nazwaly kamlotkami.

Sabina

Muszę zrobić ten eksperyment z colą i mentosami i przekonać się, czy rzeczywiście butelka wyleci w powietrze. Bo mnie się wydaje, że w telewizji ściemniają

Mati.

..eksperymentowałam z plemnikami i komórką jajową..
skutecznie.. d'oh!

eksperyment wyszedł sam..

EMES

Mój geniusz objawił się w momencie rozpoczęcia chemii w szkole, jakoś nie zgadzało mi się z moimi przekonaniami że rtęć się rozszerza pod wpływem temperatury, u mnie było na odwrót. No ale trzeba było sprawdzić.

Jako że mój geniusz był na znakomitym poziomie, badania zostały przeprowadzone spektakularnie (bez półśrodków jak np. grzania wody Tongue out (1)

) termometr z dużego pokoju (drewniany wiszący statek) powędrował bezpośrednio na palnik kuchenki, palniki w ruch i obserwacja ...

mimo mego geniuszu z obserwacji rtęci wynikło że moje przekonania były błędne. gdy rtęć rozpanoszyła się już prawie w całej swojej rurce zgasiłem gaz celem jej uspokojenia, niestety nie przewidziałem że statek zacznie się palić od spodu co skutecznie olało chęć zakończenia mojego eskperymentu przed czasem

zdążyłem się tylko schylić poniżej poziomu kuchenki.

badania zostały opublikowane dopiero po tygodniu gdy ojciec zauważył na zlewie kawałek dziwnej szklanej rurki, dochodzenie poszło szybko. Dowód w postaci rurki szybko naprowadził go na brak statku w dużym pokoju ...

potem jeszcze moja siostra miała chemię i musiałem jej pokazać co i jak

na koncie mam jeszcze dwa termometry (te podpachowe ) w tym jeden w niedzielnym rosole

.

bea.ta

No, wiesz ...jak tak możesz pisać mateczko [-X Angel

Moje przypadki , które na siłę pod eksperyment można podciągnąć i które mi sie przypomniały ;)np :

Chodzenie po zewnętrznej stronie okien w szkole podstawowej. Eksperyment się udał , ja przeżyłam przy ogólnym poklasku kolegów i pisku koleżanek. Ucierpiała pani od wf , mało co nie dostając zawału serca i a prze nią moi rodzice gdy zobaczyli zachowanie poprawne na świadectwie . Angel

Robiłam doświadczenia ze świeczką i wstążeczką. Sprawdzałam jak szybko takowa wstążeczka się spali. Paliła się niewiele szybciej niż miejsce na które stopniała spadała czyli na moje nadkolana . Blizna jest do dziś.

Włażenie na dach i polewanie wodą puszczaną przez szlauf ogrodowy na przejeżdżające pod moim domem motory(nki), chłopców na motorynkach . Sprawdzałam kto kogo przetrzyma. Wygrałam . Boo hoo!

Później założyłam się z kolegą kto pierwszy przejedzie jakimś simsonem przez rżysko . To była porażka okrutna. Konsekwencja zryte kolana , poprzypalane łydki i urażona duma kobieca. Not talking

W podstawówce eksperymentowałam tez ze śpiewem, ale nikt tego nie doceniał i schowałam swój talent i postanowiłam już nigdy więcej nie pokazać go światu . Silenced

Od małego specjalizowałam się w ucieczkach. Pierwsza ucieczka w wieku lat chyba ok. 5, do sąsiadki nie wystarczyła mi. Powtórzyłam to w wieku lat 7 na wczasach rodzinnych w Mikołajkach. Udało się, znalazła mnie policja a ja się przekonałam, że rodzice mnie szukali.
Kolejny raz uciekłam z koloni bo nie chciałam wziąć ślubu z kolegę, który mi się nie podobał chyba wtedy, schowałam się w paprociach i zasnęłam. Szukali mnie dość i niestety znaleźli znowu.
Później uciekłam jak miałam ok. 12-13 lat . I znowu do sąsiadki, ale rodzice już nijako przyzwyczajeniu do moich odchyłów od razu za mną poszli . Tata znaczy bo to przez niego chciałam znowu uciec

Później uciekałam ze szkoły ..ale to już raczej zwykłe wagary a nie eksperymentowanie..

Ostatnio z dzieciakami łapaliśmy ślimaki i robiliśmy zawody. Spierniczały jakby je ktoś gonił. Think

Kolejny eksperyment to ślub. Cholerny niewypał , do tej pory ponoszę konsekwencje swojej ciekawości. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Z kulinarnymi eksperymentami bywa różnie. Cały czas coś próbuje nowego i na 5 prób jedna mi wychodzi. Świetnie strzelają jajka pozostawione na ogniu . Jak się wygotuje woda to są niezłe jaja. Znaczy fajerwerki jajeczne i jajka zamieniają się w abstrakcyjna kuchenna tapetę .

EMES

Po chemii przyszła fizyka

ale eksperymenty z chemii jeszcze nie wszystkie zostały zakończone więc gdy rodzice po pracy poszli do SAMu ( w którym kiedyś mozna było spędzić max 5-10minut) rozpocząłem testy na kredkach świecowych. Mianowicie ułożone w stosik miały się palić takimi kolorami jakimi były. I tu eksperyment udał się połowicznie w pewnym sensie, między innymi z małej ilości czasu.

Ale kredki które się wreszcie zapaliły miały rzeczywiście płomyki odpowiadające ich kolorom, niestety wkrótce po tym rodzice wrócili ze sklepu więc niewiele myśląc, "schowałem" eksperyment szybkim ruchem do szuflady jako że badania były przeprowadzane na blacie biurka.
"Niewiernych" swąd naprowadził na mój eksperyment a dokładniej na mój pokój, gdyż bezpośrednio na eksperyment ojca naprowadziła PRZEPIĘKNA tafla dymu wydobywająca się z szuflady mojego biurka niczym walcowany kawałek blachy ocynkowanej (naprawdę przepiękny widok, pamiętam go do dziś

)
Ukazanie eksperymentu pokazało że połowa piórnika zniknęła w bulgoczącej mazi rozlewającej się po szufladzie i dziwny ciemny krąg w samej szufladzie.

Od ojca za ten eksperyment dostałem Nobla , nawet chyba kilka o ile pamiętam Tongue out (1)

slepa i brzydka

przeprowadzilam eksperyment z buchaniem ogniem. gaz z zapalniczki gromadzi sie w buzi, usta szczelnie zamyka, zapalniczke odpala i dmucha sie w nia zgromadzonym w buzi gazem.
UWAGA! glowe nalezy odchylic w tyl, aby plomien wzbil sie do gory, od twarzy. ja glowe mialam chyba nawet lekko pochylona, bo plomien zjaral mi troche brwi i rzes oraz delikatny meszek tuz pod nosem.
do konca lekcji (w liceum gwoli scislosci) czulam zapach spalenizny uwalniajacy sie tuz pod nosem.

wczesniej (rowniez w liceum) podpalilam kolezance wlosy. bylam zdziwiona, ze jej wlosy tak szybko zajely sie ogniem. to byly ulamki sekund, ja stalam jak oslupiala, jednak przytomna inna kolezanka podbiegla szybko i zaczela podpalona bic po glowie celem ugaszenia ognia. to wlasnie z podpalona moja przyjazn przetrwala czasy liceum az do dzisiejszych czasow.