po 30-tce

W2

Cóż wart byłby świat bez dziwactw? Niczym byśmy się od siebie nie różnili i jeśli robilibyśmy identyczne dziwactwa, nikt by tego nie zauważył. Wówczas dziwactwo staje się normą.
I całe szczęście, że są dziwactwa, bo niektóre pchają świat naprzód. Think

Poldek

Nie jestem przekonanay, ze dziwactwa popychaja swiat.
Bo przypomnialem sobie jedno: czesto nocuje w hotelach i zawsze korzystajac w nich z lazienki - czy to w celach higienicznych czy fizjologcznych zamykam sie w tejze lazience. Pokoj jednosobowy, drzwi wejsciowe do pokoju zakmniete na klucz..a i tak drzwi od lazienki zamkniete byc musza.
I po jaka cholere to robie?? Think

Tina

W2

Społecznik

Tina

janek

Kewa

Poldek

Jayin

Te wasze dziwactwa, to żadne dziwactwa... Not talking

Do Monka - daleko

A może dziwactwo powielone u wielu ludzi, przestaje być w kategorii "dziwactwo" i wchodzi w kategorię "przyzwyczajenie"? Think

Formalny

Jayin

właśnie.
w końcu dziwactwo to coś, czemu większość ludzi się dziwi

rosegreta · Gość

Nie wiem czy to do dziwactw należy ale zwraca uwagę :
1/ szturcham swoich rozmówców. To znaczy kiedy coś opowiadam często szturcham łokciem osobę obok, albo dźgam ją palcem. Pewnie sprawdzam czy słucha, poziom uwagi chce skupic na sobie.

. Nie wiem, a tego nie zauważam, robię to odruchowo, po prostu znajomi zwrócili na to uwagę.
2/ czasem idąc ulica sobie pląsam i podskakuję, omijam pęknięcia w chodniku, albo staję tylko na płyty lub kostkę jednego koloru.
Tez nad tym nie panuję. Jednak jak sobie uświadamię co robię, albo ludi się dziwnie uśmiechają - przytomnieję.
3/ wącham jedzenie. To znaczy taki głupi odruch. Zapominam sie i robię to nawet w restauracjach albo na proszonych kolacjach.
Staram się jednak nad tym panować.
Wracając do tego pląsania i podskakiwania. Kiedy byłam dziecięciem, pacholęciem to wyobrażałam sobie, że mam rumaka. Był czarny i błyszczący, kary. Miał długą grzywę i długi bujny ogon. Był troche narowisty.
I bywało, że czasem się zagalopował i jak mama wysłała mnie po zakupy np smietanę i jajka, nie donosiłam ich w całości.
Kary towarzyszył mi przez kilka lat. Moje szarże na nim po chodniku musiały budzić zdziwienie przechodniów.

flykiller · Gość

Przez wiele lat, biorąc do ręki nową książkę, zdarzało mi się ją zaczynać od czytania ostatniego zdania. Teraz już tego nie robię.

rosegreta · Gość

flykiller · Gość

Indian Summer

Nigdy nie czytam ostatniego zdania, ale nowe książki muszę zawsze obwąchać...ale wiem,że wiele osób to robi...a jedzenie też lubię wąchać...jego zapach to zapowiedź smaku...

Gość

Mam wyczulone powonienie. Nie przedstawia się to w zasadzie do wielu dziedzin życia poza jedną: zapachem przegotowanej wody.
Wyczuwam w zaparzonej kawie, cherbacie, jakimkolwiek innym napoju zapach świństwa z jakiego zrobiono czajnik czy ekspres. Naczynie którego zapachem przeniknęła naturalna woń wody dyskwalifikuje napicie się czegokolwiek czegoś u kogoś niemal zawsze. Więc i też zawsze odmawiam.
W domu posiadam całkiem pokaźną kolekcję czajników i ekspresów niby porcelanowych, szlanych, ze stali nierdzewnej które nie nadają się do użycia a miały być takie super.
Tylo nie wiem czy to dziwactwo. Może zwyczajne wyczulenie na pastikowe świństwo które ktoś użył jako mało właściwy materiał do takich naczyń.

Kewa

Maczku, to mi przypomina trochę zapach pościeli gotowanej w garach i rzeczywiście jest to odór zniechęcający. Jako osoba bardzo leniwa piję jednak wszystko co mi podadzą. Spotkałam się jednak z bojkotem herbaty ekspresowej z papierowych torebek. Przyznam, że spróbowałam z innego materiału (jedwab?) i smakują (pachną) zupełnie inaczej.

Aproxymat

To że nie pijam alkoholu jest czasem postrzegane jako dziwactwo, na szczęście najczęściej przebywam w towarzystwie, któremu to nie przeszkadza. Zdarza mi się iść po krawężniku, co pewnie zostało mi z dzieciństwa.