po 30-tce

flykiller · Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

Tragiczna i bardzo przygnębiająca sprawa. Doszło do patologii i przestępstwa, ale całą odpowiedzialność (przy dość zaskakującej kwalifikacji prawnej) poniesienie jednostka, choć zawinił też, a może, przede wszystkim, system. Jak wspomniano w dzisiejszym "Świat się kręci", osoby chorujące na Alzheimera nie mogą przebywać w szpitalach, bo te placówki nie mają instrumentów do ich leczenia. Nie kwalifikują się również do opieki hospicyjnej. Ubieganie się o umieszczenie chorych w domu opieki jest, jak widać na przykładzie choćby tej sprawy, długotrwałe i nieskuteczne. Opiekunowie zostają pozostawieni sami sobie, coraz bardziej niewydolni fizycznie i psychicznie w miarę postępowania choroby bliskiej (kiedyś?) osoby.

Jak wspomniał obecny w programie adwokat, w uzasadnieniu wyroku użyto sformułowania o "szczególnym obowiązku" ciążącym na córce, choć jest to zwrot odnoszący się np. do funkcjonariuszy na służbie. Policjant na służbie ma "szczególny obowiązek" reagowania, ale nie ma "szczególnego" (obowiązku) poza służbą, w czasie wolnym; podobnie lekarz.
A zatem potraktowano prywatne życie tej kobiety w kategoriach 24-godzinnej "służby".

W mini-sondzie, w ww. programie, tylko 22% głosujących odpowiedziało twierdząco na pytanie, czy czują się przygotowani do sprawowania opieki nad "swoimi" seniorami.
A przecież, w starzejących się społeczeństwach Europy to jest problem, który będzie pojawiał się coraz częściej i, być może, dotknie nas samych, jako opiekunów, a potem, osoby wymagające opieki. Problem domagający się rozwiązań systemowych bo, możliwe, o wiele bardziej ważki, powszechny i realny niż np. finansowanie przez państwo in vitro, czy dywagacje nad przywróceniem kary śmierci.

Seeni

Od ponad dwóch lat moja teściowa przebywa poza domem. Zaczęło się od krwiaka podtwardówkowego, po którym straciła władzę w nogach. Po operacji była w trzytygodniowej śpiączce i już po jakiś dwóch tygodniach lekarze zaczęli przebąkiwać o konieczności wypisania jej ze szpitala, bo do dalszego leczenia nie nadawała się. W państwowych ośrodkach zajmujących się opieką paliatywną na miejsce trzeba było czekać minimum pół roku. Znaleźliśmy prywatny, teściowa wybudziła się ze śpiączki, zaczęto ją leczyć. Do domu trafiła na krótko. Pomoc z mopsu nie przysługiwała, bo teście mieli o 53 złote za dużo dochodu. Prywatna pielęgniarka, która pomagała przy oblucjach winszowała sobie 17 zeta za godzinę Niestety po przygodzie z neurochirurgią pojawiły się problemy z zaburzeniami zachowania, agresja słowna i rękoczyny głównie kierowane w stosunku do teścia. Psychiatra wydał opinię, że teściowa zagraża bezpieczeństwu własnemu i innych. Złożyliśmy wniosek o przymusowe leczenie psychiatryczne, który utknął w sądzie. W międzyczasie jakoś udało nam się namówić ją na leczenie. Trafiła na oddział zamknięty. Od samego początku informowano nas, że to jest tylko czasowe i o ile chcemy, żeby teść pożył musimy szukać placówki, która ja przyjmie. Państwowo rzecz jasna, czekać można było latami. Matka trafiła do prywatnego domu dla osób z zaburzeniami psychicznymi w Jastarni. Po pięciu miesiącach pobytu zwolniło się miejsce w Centrum Psychiatrii SON w Kobylnicy. Ale opieka była zdecydowanie gorsza niż w prywatnym domu. Po dwóch miesiącach przenieśliśmy Matkę do Prywatnego Domu- drogo jak cholera- ale zyskaliśmy na dojazdach. Mniej więcej w tym samym czasie do szpitala trafił teść. Zasadniczo na bajpasy, ale zafundowali mu pneumokoki i ze szpitala nie mógł już wrócić do domu, bo nie był w stanie samodzielnie nawet siąść na łóżku. Trafił do nas. Obydwoje z mężem w pracy po 10 godzin, znowu prywatna pielęgniarka ( z Mopsu nadal nie przysługuje, bo 53 zeta dochodu za dużo) Wzięliśmy kredyt. Opiekunka po tygodniu odmówiła współpracy, następna po dwóch dniach. Nie dawaliśmy rady. Fizycznie i psychicznie. Generalnie poza pracą albo opieka nad teściem albo wizyty u teściowej. Poddaliśmy się, kiedy w trakcie nieudolnego, samodzielnego przebierania Ojca ( nawaliła pielęgniarka) omal go nie zabiłam. Następnego dnia teść trafił do prywatnego domu Seniora. Koszt pobytu obydwojga- ponad 6 tysięcy łącznie z lekami i pampersami.
Teść zmarł w zeszłym roku.
Jakieś dwa miesiące temu dostaliśmy odpowiedź z DOS-u, że zwalnia się miejsce i mogą go przyjąć na 6 miesięcy.

Jestem w stanie wyobrazić sobie jak bardzo wyczerpana opieką była Elżbieta J. Nie potrafię sobie natomiast wyobrazić jak mogła zostawić Ojca samego. Tzn. w tym sensie, że nie zjadły jej w trakcie w całości wyrzuty sumienia.
Ja miałam je i mam nadal nieustannie. Że powinnam więcej, że Ojciec powinien zostać z nami w domu, że...itd.
Nieustannie

Kewa

To może też kwestia osobniczej odporności. No i Ty miałaś oparcie w rodzinie, ona chyba nikogo nie miała. Think

Smutny wyrok. I chyba jednak niesprawiedliwy. Trzeba uczciwie wziąć się za system i to jak najszybciej, bo starzejemy się nieuchronnie.
Znam setki takich smutnych opowieści.
Taka dygresja, że za komuny, gdy zbliżała się zima rodziny podkupowały lekarzy, żeby umieszczać chorych i starych ludzi w szpitalu. I to przechodziło. Zalegali u nas całymi miesiącami, aż - zwykle - umierali.
Eh...

Kilo OK

A ile to będzie kosztowało? Budżet to wytrzyma?
Taki mały wtręt po lekturze Onetu przed wyborami?

Seeni

flykiller · Gość

Kewa

To, że staram się zrozumieć, a nie tylko potępiać wcale nie oznacza, że mogłabym zachować się podobnie. Chociaż będąc dzieckiem, gdy doznałam przemocy ze strony ojca wykrzyczałam w obecności mamy i sióstr, że poczekam aż się zestarzeje i wtedy zepchnę go ze schodów. Siostry śmiały się potem ze mnie, chociaż moim zdaniem nie było w tym niczego do śmiechu. Ojciec nie dał mi szansy na spełnienie groźby -umarł nim zdążył się zestarzeć. Teraz słucham o oskarżonej, że z wielkim oddaniem i poświęceniem zajmowała się ojcem, który ją lżył, a nawet potrafił uderzyć. Może w niej coś pękło? Może nagromadziła się w niej jakaś zadawniona nienawiść? Nie wiem tego. Staram się tylko zrozumieć, co dzieje się z człowiekiem na krawędzi. Bywa, że sądy zasądzają alimenty od dzieci na rodzica, który spieprzył im dzieciństwo, bo teraz już jest stary i niezdolny spieprzyć czegokolwiek. Czy to sprawiedliwe?

pogłoska

W Chinach prawo nakazuje dzieciom wspieranie emocjonalne rodziców.

[link widoczny dla zalogowanych]

flykiller · Gość

Smutne, że sięga się po rozwiązania systemowe tam, gdzie zawodzą więzi międzyludzkie, a przecież, gdyby zawczasu budować wartościowe relacje i dbać o nie, takie zabiegi, z góry skazane na niepowodzenie (choć może nie? ludzie wschodu są tacy, hmm, inni), nie byłyby konieczne.
Myślę, że "u nas" też nie jest lepiej, więzi się rozluźniają, ludzie nie czują wspólnoty, nie solidaryzują się, nie spędzają wspólnie czasu, nie interesują się sobą w takim pozytywnym znaczeniu. Nie zna się imion i nazwisko swoich sąsiadów, po pracy biegnie do domu, jak koń, z klapkami na oczach, w weekendy, zamiast "uprawiać" życie towarzyskie, snuje po galeriach.
Sama widzę, jak mało zajmują mnie inni ludzie i jacy wydają mi się, niepotrzebni. Mam tylko nadzieję, że nigdy nie będzie mi ich brakować.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Seeni

Seeni

pogłoska

A można jeszcze tak:

[link widoczny dla zalogowanych]

Seeni

flykiller · Gość

Seeni

bycie synem/córką dzieje się raczej bez udziału woli.
Znaczy wiem, że te moje poglądy są biało- czarne ale widzę to, jak widzę.

Seeni

Co do tej sprawiedliwości, to owszem mamy art. 144 ze znaczkiem 1 k.r.i.o. zgodnie z którym zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, ale sądy klauzule generalne stosują z rzadka i niechętnie.

flykiller · Gość

Bo, generalnie, rodzice stosunkowo rzadko podają swoje dorosłe dzieci o alimenty.
Nie znam danych dotyczących tego tematu, ale podejrzewam, że częściej sięgają po ten środek osoby, w rodzinach których relacje były patologiczne, a "normalni" rodzice wstydzą się wyciągać rękę po pieniądze i ciągać dzieci po sądach, chociaż w ich przypadku nie byłoby w tym nic niestosownego. Alkoholicy poszukujący świeżego źródła dochodu pewnie mają mniejsze opory.

Sławomir

sama historia jest dość tragiczna, natomiast w takich sytuacjach zawsze przypomina mi się jak skandynawowie radzili sobie z niedołężnymi staruszkami obu płci (niestety nie pamiętam źródła tych rewelacji, ale zdaje chodziło o jakąś nieodległą przeszłość, coś 19xx, no i na wsiach) - otóż wyprowadzali ich w nocy do lasu i przywiązywali do drzewa - z powodu mrozu o poranku problem sam się rozwiązywał.

słyszałeś, Formalny? Tongue out (1)