po 30-tce

bea.ta

[link widoczny dla zalogowanych]

Ujęli -ża tak napiszę -mnie Ci modele. Świetnie zrobione zdjęcia, bajkowe klimaty. I fotografowania chyba musieli czuć się jak bohaterzy swoich ulubionych bajek. Opisy pod zdjęciami jak opisy zwykłych nastolatków przybliżają odrobinę postacie pozujące.

[link widoczny dla zalogowanych]

Pod nosem mam to chyba się przejdę.
Wystawę Oiko Petersena 'Downtown Collection' można oglądać w ramach Festiwalu Sztuki Komercyjnej w Instytucie Teatralnym w Warszawie od 18 kwietnia do 4 maja.

( To reklama ; )

Kewa

Obejrzałam w ostatnich "Wysokich obcasach" kolekcję i na mnie również wywarła wrażenie... bardzo pozytywne.

zadziora · Gość

Nam się wydaje, że jak ktoś jest niepełnosprawny intelektualnie, powinien być jak najmniej widoczny. Skoro ktoś jest 'ułomny', to po co jeszcze robić z tego groteskę przez przykuwanie uwagi? Skoro down sam z siebie jest śmieszny, to po co robić z niego jeszcze śmieszniejszą osobę? Jeśli będziemy umieli przekroczyć tę granicę, cieszyć się tą śmiesznością wraz z osobą niepełnosprawną intelektualnie, bawić się tym i wzruszać - to zobaczymy, że małymi krokami podejmujemy próbę wchodzenia w ten świat, w którym ta osoba ma nam dużo do zaoferowania.

odniosę się do tego fragmentu, ponieważ sama kiedyś uważałam, że 'przykuwanie' uwagi 'normalnej' części społeczeństwa w stosunku do osób ułomnych stanowi groteskę i jest niesmaczne. trudno mi powiedzieć na ile i czy w ogóle to się zmieniło. mój niesmak budzi fakt, że my- normalni możemy sobie do tego dorabiać jakąkolwiek szczytną ideologię o przekraczaniu granic i cieszeniu się śmiesznością wraz z niepełnosprawnymi, tyle że- czy oni- ci niepełnosprawni- cieszą się rzeczywiście swoją śmiesznością? czy oni mają w ogóle świadomość tej śmieszności i tego, że robi się z nich widowisko? proszę zauważyć nie napisałam pośmiewisko...

Malena

Fantastyczne!
Dziękuję - wybiorę się również, może dotknę Ich buzującej radości życia...
Może się kiedyś przydać...

bea.ta

bea.ta

Malena

I tu mi się nasuwa pytanie o manifestowanie odmienności.
Bo dla mnie te zdjęcia, podobnie jak dla Beaty, są wzruszające.
Ale są manifestacje, które są dla mnie odstręczające.
W czym tkwi różnica? Tak sobie myślę, czy nie w sposobie przekazu pewnych wartości...

zadziora · Gość

bardzo mi się podoba końcówka wypowiedzi Beaty, bo na takie pokazy inności, odmienności poza osobami dojrzałymi, poważnymi i mającymi 'odpowiednie' podejście i szacunek, łażą też bandy chichoczących i hałaśliwych nastolatków. nie odstręczają mnie zdjęcia poprzebieranych downów, odstręczają mnie właśnie ci, którzy sobie z tego robią szopkę, a przez to chyba odstręcza mnie sama idea i narażanie tych ludzie na obśmiewanie

yapp

"W cyklu Downtown Collection - Oiko fotografuje kilkanaście osób z zespołem Downa w sposób zarezerwowany dla estetyzującej fotografii mody. Korzystając przy projekcie z języka reklamy, Petersen całkowicie stosuje się do jego reguł. Podobnie jak w reklamach komercyjnych jest to wizja selektywna i przeestetyzowana, mająca na celu zachęcenie oglądających do kupna reklamowanego produktu. Kreując kampanię reklamową nowej kolekcji ubrań, tworzy w rzeczywistości kampanię reklamową pewnej idei. Starając się oddać w pełni charakter modeli i modelek, podejmuje ryzyko pytania widza, czy niepełnosprawność może nie być niepełnosprawnością i czy może stać się pełnoprawną, wartościową częścią naszego świata. W ten sposób zaprasza oglądających do zmierzenia się z własnymi barierami i uprzedzeniami, i w gruncie rzeczy do odpowiedzenia sobie na najprostsze pytania dotyczące nas samych.

W obiegowej opinii zespół Downa kojarzy się z nieszczęściem i smutkiem. Oiko Petersen twierdzi jednak, że jeśli tylko nie będziemy patrzyli na osoby z zespołem Downa przez pryzmat naszej normalności, szybko okaże się, że ich świat jest zaskakujący, śmieszny i wzruszający. Oiko Petersen realizując projekt Downtown Collection, ma nadzieję, że odbiorcy będą musieli zmierzyć się z kulturowymi barierami i utartymi schematami w postrzeganiu osób z niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną. Fotograf nie tylko chce zaprosić do dyskusji o pięknie w ogóle, ale podejmując ten temat, chce zwrócić uwagę na bardzo niski stopień asymilacji osób z zespołem Downa w naszym kraju. Chciałby, aby projekt pozwolił lepiej poznać świat osób z zespołem Downa, i aby tym zdjęciom większość ludzi uwrażliwiła się na obecność Innego."

Straszne brednie. Czyżby jakowyż artysta rzeczywiscie wierzył, że poprzebieranie Muminów w fatałaszki z epoki i ustawienie ich w wystudiowanych pozach spowoduje, że "odbiorcy będą musieli zmierzyć się z kulturowymi barierami i utartymi schematami w postrzeganiu osób z niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną"??

Raczej mi to wygląda na marną prowokację z doklejką wydumanej ideologii.
Jeśli zaś chodzi o zauważenie, że "ich świat jest zaskakujący, śmieszny i wzruszający", to wiele prawdziwej pracy u podstaw zrobił rzeczony serial Dzień za Dniem ze słynnym Corky-m, albo inne postacie przewijające się czasami w rodzimych telenowelach.

Malena

Tak mi się skojarzyło...
[link widoczny dla zalogowanych]

I próbuję porównać oba "projekty".

Mati.

..fajnie obsadzone role, groteskowość i zderzenie sprzeczności.. niezła próba przełamania stereotypów myślenia..
zadziora.. takie typy są i będą wszędzie i obawiam się, że niestety może ich być coraz więcej. Teraz nie można być INNYM.. teraz trzeba być albo najlepszym, albo przeciętnym, żeby uzyskać akceptację reszty społeczeństwa..

bea.ta

yapp bo to wystawa nie dla takich biegłych, unormowanych światopoglądowo ludzi jak Ty . Tobie to się może wydawać bredniami i możesz sobie do końca świata oglądać telenowele. Są jednak osoby , które obejrzą i telenowelę ale równie chętnie zobaczą , że osoby z zespołem Downa uczestniczą w ubarwionych sesjach fotograficznych w których do tej pory brały udział kryształowo piękne modelki.
Normalnych z nich nie zrobią , bo to niemożliwe , ale pozwolą im liznąć normalności dostępnej dla innych i z innej niż downowatej perspektywy.

Poldek

Prawde mowiac nie mam pojecia co o tym sadzic.
Z jednej strony chcialbym wierzyc ze intencje autorow tych zdjec i alego pomyslu byly dobre al z drugiej storny nie moge sie oprzec wrazeniu ze grupka ludzi postanopwila poszukac rozglosu jadac na plecach osob uposledzonych umylowo.

I jesli jednego dnia pokazuja jako dzielo sztuki ludzi obdartych ze skory i zakonserwowaych w formalinie to w sumie robieni widowiska z osob z zespolem Downa tez mnie wcale nie dziwi.

Sadze ze jesli ci "artysci" chca udowodnic ze ludzie z uposledzeniem umyslowym musza integrowac sie ze spoleczenstwem (w domysle: normalnymi ludzmi) to zamiast zamykac ich w pracowni fotograficznej i przebierac jak lalki powinni wziac ich za reke i zaprowadzic do kina albo na spacer do parku.

Malena

bea.ta

Poldek

Poldek

Mati.

bea.ta

Poldek